Ο Γιώργος Παπανδρέου γράφει στα «ΝΕΑ» για την 3η Σεπτέμβρη, για τα 44 όπως αναφέρει γόνιμα χρόνια.  Με πολύ σημαντικές κατακτήσεις. Με μια Ελλάδα που βρέθηκε στις 25 πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Στον πυρήνα της Ευρώπης.

Με λάθη, παραλείψεις, πισωγυρίσματα, ακόμη και επιλογές που πλήγωσαν τον ελληνικό λαό ή ναρκοθέτησαν τη Δημοκρατία. Οι ευθύνες είναι σίγουρα του πολιτικού συστήματος, μερίδιο όμως αναλογεί και στους πολίτες.

Η αλήθεια πληγώνει, αλλά και απελευθερώνει. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει μέλλον.

Είναι υποχρέωση όλων, η νηφάλια συζήτηση για αυτήν την πρώτη μετά τον πόλεμο ειρηνική, δημοκρατική και εποικοδομητική περίοδο. Οπως και η ψύχραιμη προσέγγιση όλων των επιμέρους κεφαλαίων της, αν επιθυμούμε να πορευτούμε στο μέλλον όπως αξίζει στους Ελληνες και όχι όπως βολεύει ορισμένους.

Ο καθένας έχει τη διαδρομή του και κρίνεται για αυτήν. Κανείς δεν μπορεί να φέρει την ιστορία στα μέτρα του, αλλά είναι υποχρεωμένος να δώσει τη δική του ερμηνεία.

3 Σεπτέμβρη 1974. Η χούντα έχει πέσει υπό το βάρος των εγκλημάτων της και δυστυχώς, την προδοσία και την κατοχή της Κύπρου.

Ορατές οι συνέπειες από το δράμα του Εμφυλίου και την αυταρχική διακυβέρνηση της Δεξιάς, όπως και της εξωτερικής εξάρτησης. Ο ελληνικός λαός έχει θρηνήσει νεκρούς, έχει βιώσει το μίσος και τον διχασμό, αλλά έχει ζήσει και μια χαμένη άνοιξη, στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Μια άνοιξη, που λοιδορήθηκε και πολεμήθηκε λυσσαλέα.

Ζητά το αυτονόητο. Ελευθερία και Δημοκρατία. Ζητά τη ζωή του πίσω. Και προσπαθεί να αφήσει πίσω του τον διχασμό.

Η συντηρητική παράταξη συσπειρώνεται γύρω από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που αφού προδικτατορικά συνέβαλε στη άνθηση του παρακράτους έχει επιστρέψει από το Παρίσι διατεθειμένος να δρομολογήσει μια βιώσιμη, ευρωπαϊκή πορεία για τη χώρα. Ομως δεν μπορεί να κάνει τις απαραίτητες τομές για να κλείσει τις πληγές του παρελθόντος – παρά τις αυτονόητες κινήσεις, όπως αυτή που έβαλε τέλος στην «απαγόρευση» του ΚΚΕ.

Διαβάστε όλο το άρθρο του Γ. Παπανδρέου στην έντυπη έκδοση των ΝΕΩΝ

Τελευταία Νέα