Ενδεικτικό της γενικής αναγνώρισης που απολάμβανε ο Γιάννης Μηλιάδης είναι το θερμότατο γράμμα του Μανόλη Ανδρόνικου όταν ανακοινώθηκε η συνταξιοδότησή του: «Είναι δύσκολο να πεις σ’ έναν άνθρωπο καταπρόσωπο πόσο πολύ τον τιμάς. Είναι πολύ πιο εύκολο, νομίζω, το αντίθετο. (…) Θα είστε πάντα ο πολύτιμος μεγάλος φίλος, ο υποδειγματικός άνθρωπος, ο αλύγιστος μαχητής, ο αισθαντικός ιστορικός της τέχνης. (…) Σας σφίγγω το χέρι με αγάπη και σεβασμό». Ενδεικτική και η προσωπική απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να τον επαναφέρει από τη σύνταξη ως ειδικό σύμβουλο σε αναστηλωτικά έργα της Ακρόπολης. Ο Γιάννης Παπακώστας αναδεικνύει στο βιβλίο και τον σημαντικότατο ρόλο του Μηλιάδη ως λογοτεχνικού κριτικού. Εντόπισε κείμενά του με οκτώ ψευδώνυμα, ανάμεσα στα οποία και το «Γιάννης Γκούρας» με το οποίο υπέγραψε άγνωστη κριτική για το έργο του Κ.Π. Καβάφη. Εγραψε επίσης πολύ για τους Ιωάννη Γρυπάρη και Αγγελο Σικελιανό.

Πέθανε από καρδιακή προσβολή τον Σεπτέμβριο του 1975, κατά τη διάρκεια σύσκεψης στο υπουργείο Πολιτισμού.

Το τελευταίο γνωστό κείμενό του, από τα 472 καλογραμμένα άρθρα και χρονογραφήματά του που εντόπισε ο Γιάννης Παπακώστας (στον τόμο δημοσιεύει τα 110), γράφτηκε για «ΤΑ ΝΕΑ» το 1972. Τίτλος του: «Ξεκάθαρη τοποθέτηση. Το γλωσσικό ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό».  

Τελευταία Νέα