Ηταν σχεδόν μεσάνυχτα της 19ης Μαΐου του 1944 και στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς μόλις είχε καταφτάσει ένα ακόμα τρένο από κάποια περιοχή της Ευρώπης. Οι φρουροί ετοιμάζονταν για την «υποδοχή», αυτό όμως που αντίκρισαν κάτω από το φως των προβολέων τούς έκανε να απορήσουν. Ενας προς έναν κατέβηκαν επτά καλοντυμένοι νάνοι, που εσκεμμένα ή μη, δεν ακολούθησαν την πομπή των υπόλοιπων επιβατών. Οι πέντε ήταν γυναίκες, όχι ψηλότερες από εξάχρονα κορίτσια, μακιγιαρισμένες σαν κούκλες. Μαζί με τους δύο άντρες σχημάτισαν έναν κύκλο –ο ένας μάλιστα μοίρασε και μερικά αυτόγραφα σε όσους δέχτηκαν με το όνομα της μικρής τους επιχείρησης: Λιλιπούτειος Θίασος. Δεν είχαν πολυκαταλάβει πού βρίσκονταν και σίγουρα ταράχτηκαν ακόμα περισσότερο όταν ένας αξιωματικός των SS τούς πλησίασε, τους περιεργάστηκε και αμέσως διέταξε ουρλιάζοντας: «Ξυπνήστε τον γιατρό!». Επρόκειτο για τον Γιόζεφ Μένγκελε, τον τρομερό ευγονιστή των Ναζί, γνωστό και ως Αγγελο του Θανάτου, από τα πειράματα που έκανε σε δύσμορφους, σε ανάπηρους, ερμαφρόδιτους, δίδυμους, σε κάθε λογής «φρικιά» τέλος πάντων που θα αποδείκνυαν τις θεωρίες του για τον εκφυλισμό των μιαρών κατά το Τρίτο Ράιχ φυλών. Ενας νάνος βέβαια δεν θα ήταν αρκετός για να τον ξυπνήσει, μια οικογένεια ολόκληρη, όμως, στην προκειμένη περίπτωση η οικογένεια Οβιτς από τη Ρουμανία, που πιθανώς περιελάμβανε και μέλη μεγάλου ύψους, τον έκανε να τιναχτεί από το κρεβάτι του ενθουσιασμένος. Οσα ακολούθησαν από τη στιγμή που τους συνάντησε εκείνο το βράδυ θα έμεναν φυλαγμένα για πολλά χρόνια στο μυαλό μερικών επιζώντων του Ολοκαυτώματος. Μέχρι που το 1999, δύο ισραηλινοί δημοσιογράφοι, ο Γιεχούντα Κορέν και η Εϊλάτ Νεγκέβ, θα έπεφταν τυχαία πάνω σε μία όλη κι όλη πρόταση ενός παλιού βιβλίου Ιστορίας.
«Αμέσως αναζητήσαμε παλιές εφημερίδες, σκαλίσαμε παλιά αρχεία, καταλάβαμε τι περίπου είχε συμβεί και εντοπίσαμε στον τηλεφωνικό κατάλογο επτά οκτώ καταχωρίσεις με το όνομα Πέρλα Οβιτς» λένε σήμερα, με αφορμή τη χθεσινή παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου τους «Οι 7 νάνοι του Αουσβιτς» (εκδ. Πηγή) στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Οι ίδιοι δεν μπόρεσαν να παρεβρεθούν στη διοργάνωση που ως τιμώμενη χώρα έχει το Ισραήλ, διηγήθηκαν όμως στo «Βιβλιοδρόμιο» όσα τρομερά εντόπισαν στην έρευνά τους. Μέχρι να εντοπίσουν το νούμερο της σωστής Πέρλα, της νεότερης Οβιτς εκείνο το βράδυ στο Αουσβιτς, χρειάστηκε να ανησυχήσουν κάμποσους συνονόματους. Τελικά τη βρήκαν και εκείνη δέχτηκε να μιλήσει. Ηταν πολύ μοναχική και γι’ αυτό, αφού πρώτα συναντήθηκαν σχεδόν είκοσι φορές για τη μαρτυρία της, συνέχισαν να της κάνουν συντροφιά. Και εκείνη βέβαια δεν ήθελε απλώς να πει την ιστορία της.