Χτυποκάρδια στα e-θρανία

Το μάθημα της Αλγεβρας άρχιζε από στιγμή σε στιγμή, αλλά ο καθηγητής ήταν ακόμη στο σπίτι του καθισμένος σε μια δερμάτινη καρέκλα.

Κι όμως, βρισκόταν ήδη μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας και παρακολουθούσε τους μαθητές του να έρχονται ένας-ένας για μάθημα, παρά το γεγονός ότι ούτε κι αυτοί είχαν βγει από τα σπίτια τους: ήταν μέσα στα δωμάτιά τους και εκείνος έβλεπε τα πρόσωπά τους σε μικρά κουτιά που εμφανίζονταν στην οθόνη του υπολογιστή του.

Οταν έφτασε η ώρα να αρχίσει το μάθημα, φόρεσε ένα ζευγάρι ακουστικά με μικρόφωνο και άρχισε να μιλάει: «Καλημέρα σε όλους, ευχαριστώ που ήρθατε σήμερα».

Στη συνέχεια, εξήγησε τους κανόνες που πρέπει να τηρούνται στην ιδιόρρυθμη αυτή τάξη και, απευθυνόμενος προς τους μαθητές, είπε: «Αν συμφωνείτε με αυτά που πρέπει να γίνουν, θα μου δώσετε όλοι ένα χαμόγελο;» Αμέσως εμφανίστηκαν στην οθόνη του χαμογελαστές φατσούλες (emoticons).

Ο 27χρονος Σον Γουίγκ πέρασε τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του ως εκπαιδευτικός διδάσκοντας σε «σχολεία με σάρκα και οστά» όπως ο ίδιος αποκαλεί τα παραδοσιακά σχολεία με τους πίνακες και τα θρανία.

Σήμερα εργάζεται στο Florida Virtual School (Εικονικό Σχολείο της Φλόριδας), ένα ψηφιακό δημοτικό και γυμνάσιο με 5.300 μαθητές και άλλους 206.000 που παρακολουθούν ορισμένα μόνο μαθήματα. Πρόκειται για ένα από τα παλιότερα και μεγαλύτερα «κυβερνοσχολεία» των Ηνωμένων Πολιτειών και αποτελεί μέρος ενός συστήματος που αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος τα ψηφιακά πανεπιστήμια στα οποία διδάσκονται τα λεγόμενα «μαζικά ανοικτά διαδικτυακά μαθήματα» (Massive Open Online Courses – MOOCs): από το Coursera ώς το Udacity, οι διαδικτυακές πλατφόρμες που παρέχουν μαθήματα επιπέδου ανώτατης εκπαίδευσης αριθμούν εκατομμύρια φοιτητές, μεταξύ αυτών και αρκετούς από την Ελλάδα.

Παράλληλα, όμως, το ψηφιακό σχολείο επεκτείνεται και στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σήμερα λειτουργούν online σχολεία σε 30 αμερικανικές πολιτείες παρέχοντας πλήρη προγράμματα διδασκαλίας σε περίπου 250.000 μαθητές.

Η εξοικονόμηση χρημάτων είναι σημαντική για τις τοπικές Αρχές: κάθε μαθητής ψηφιακού σχολείου κοστίζει 6.400 δολάρια σε σύγκριση με 11.282 δολάρια που είναι το κόστος ανά μαθητή στα παραδοσιακά σχολεία. Οι υποστηρικτές της διαδικτυακής εκπαίδευσης λένε ότι η εικονική διδασκαλία προσαρμόζεται καλύτερα στις ανάγκες κάθε μαθητή και ταιριάζει απόλυτα στη χάι τεκ εποχή μας.

«Στέλνω γραπτό μήνυμα στους μαθητές για να τους ειδοποιήσω ότι θέλω να τους μιλήσω ή να τους πω ότι τα πήγαν καλά σε κάποιο τεστ ή εργασία. Είναι ένας καλός τρόπος να επικοινωνώ μαζί τους με οικειότητα», λέει ο κ. Γουίγκ στους «Τάιμς του Λονδίνου». Αν και ποτέ δεν θα συναντηθεί με τους περισσότερους, ο καθηγητής αναφέρει ότι «από τότε που διδάσκω στο Ιντερνετ διαπίστωσα ότι ξέρω περισσότερα για τους μαθητές μου από ό,τι ήξερα όταν δίδασκα σε κανονικό σχολείο».

Τι γίνεται όμως με την απρόσωπη επικοινωνία του Διαδικτύου; «Οι μαθητές αισθάνονται πιο άνετα όταν λένε μάθημα από απόσταση. Την ώρα που μου μιλάνε εγώ κρατάω σημειώσεις κι έτσι είμαι σε θέση να θυμάμαι τι έχει πει ο καθένας» αναφέρει ο Σον Γουίγκ.

Οπως λέει, δεν ένιωθε άνετα να κάνει το ίδιο όταν δίδασκε σε πραγματική τάξη, διότι ο μαθητής ενδεχομένως θα αγχωνόταν ή θα έβλεπε τι έγραφε για εκείνον ο καθηγητής.

ΓΛΙΤΩΣΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ. Ο 14χρονος Λούις Σκόφιλντ, ο οποίος ζει στο Μανχάταν, δεν έχει συναντήσει ποτέ τους καθηγητές του. «Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους μπορώ να τους μιλήσω, αλλά το e-mail είναι ο πρωταρχικός» λέει.

Ο Σκόφιλντ συνήθιζε να ξοδεύει δύο ώρες την ημέρα για τη μετακίνησή του στο γυμνάσιο όπου φοιτούσε στο Μπρούκλιν και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που οι γονείς του αποφάσισαν να τον γράψουν σε ένα ψηφιακό σχολείο την περασμένη χρονιά: «Το ψάξαμε στο Google. Είχα τελειώσει όλη την ύλη της γεωμετρίας για εκείνη τη χρονιά και αποφάσισα να το δοκιμάσω» προσθέτει ο μαθητής.

Οι ενστάσεις

Σύμφωνα με ορισμένες έρευνες στις ΗΠΑ, οι online μαθητές επιτυγχάνουν χαμηλότερες βαθμολογίες από εκείνους που πηγαίνουν σε παραδοσιακά σχολεία. Επιπλέον, οι επικριτές των ψηφιακών σχολείων ανησυχούν για το πώς θα εξελιχθούν οι μαθητές που δεν εγκαταλείπουν ποτέ το δωμάτιο του σπιτιού τους και συνεπώς δεν μετέχουν στη σχολική κοινωνικοποίηση.

Από την άλλη πλευρά, έρευνα του αμερικανικού πανεπιστημίου Κάρνετζι Μέλον έχει καταδείξει ότι η ανώτατη εκπαίδευση μέσω Διαδικτύου είναι πιο αποτελεσματική από τις κλασικές μεθόδους διδασκαλίας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι «ψηφιακοί φοιτητές» αφομοιώνουν ταχύτερα τις πληροφορίες που λαμβάνουν σε σύγκριση με τους φοιτητές των παραδοσιακών πανεπιστημίων.