Αναζήτηση
Εμάς η δασκάλα μάς έβαλε έκθεση για την 25η Μαρτίου και γι’ αυτό εμείς τώρα γράφουμε έκθεση για την 25η Μαρτίου. Η 25η Μαρτίου είναι τέ-λει-α και τη γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου για πολλούς λόγους:
1. Την 25η Μαρτίου όλοι οι Ελληνες, με μια φωνή, είπαν στους Τούρκους «ουστ να μου χαθείτε, ξουτ ξουτ στα τσακίδια»! Κι όλοι οι Τούρκοι, με μια φωνή, είπαν «καλά ντε, μη βαράς» και φύγανε. Και τότε ήρθε ο Καποδίστριας και έφερε την πατάτα τηγανητή.
2. Την 25η Μαρτίου ο Κολοκοτρώνης θύμωσε πάαααρα πολύ και πήρε ένα όπλο και σκότωσε όλους τους Τούρκους και μερικούς Ελληνες που δε χώνευε. Και οι υπόλοιποι Ελληνες (οι ζωντανοί) τον έκαναν εθνικό ήρωα και μετά τον είπανε προδότη και τον δικάσανε σε θάνατο.
3. Τέλος, είμαι μια περήφανη Ελληνοπούλα γιατί φέτος η 25η Μαρτίου πέφτει Δεύτερα και βγαίνει τριήμερο. Θα μαζευτούμε οικογενειακά, θα κάτσουμε γύρω γύρω, θα θυμηθούμε τις εκδρομές που πηγαίναμε παλιά, θα κλαίμε και θα περάσουμε τέ-λει-α!
Την 25η Μαρτίου ανεβάσανε το λάβαρο της επανάστασης. Οταν το βγάλανε από το σεντούκι, ήταν παλιό, βρώμικο και δε βλεπότανε. Κι όλοι οι επαναστάτες ντραπήκανε. Κάνανε μια εθνοσυνέλευση και είπανε:
–Εγώ τέτοιο λάβαρο δεν το βγάζω έξω, θα γίνουμε ρεζίλι στη γειτονιά.
–Μην το συζητάς, μόνο που το βλέπω έχουν πέσει τα μούτρα μου.
–Θα μας πιάσουν κι οι Τούρκοι στο στόμα τους, δεν έχω χειρότερο!
–Θα πουν «καλά, αυτό το λάβαρο μάνα δεν έχει να το σουλουπώσει»;
Και γι’ αυτό το βάλανε στο πλυντήριο στους 60 βαθμούς, το σιδερώσανε και του κάνανε και τσάκιση. Κι ήρθε κι έγινε το λάβαρο τέ-λει-ο, να ντρέπεσαι να το πατήσεις!
Και μετά το σηκώσανε. Αλλά επειδή δεν παίρνω και όρκο ποιος το σήκωσε ακριβώς. Πολλά ακούγονται, πολύ κουτσομπολιό πέφτει, τρελό θάψιμο:
1. Κάποιοι λένε πως το σήκωσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός που ήταν ένας άνθρωπος με τρία ονόματα. Οπως «Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ», στο πιο παπάς.
2. Κάποιοι λένε πως λόγω βάρους το σηκώσανε τρεις μαζί. Ο Παλαιών, ο Πατρών και ο Γερμανός! Οπως τα σεντόνια που τα διπλώνουν μάνα με κόρη κι η πεθερά δίνει οδηγίες μη βγει στραβή η ούγια.
3. Κάποιοι λένε πως «Παλαιών Πατρών» είναι δρόμος που σώζεται μέχρι τις μέρες μας. (Γενικά, όλοι οι κατσικόδρομοι σώζονται μέχρι τις μέρες μας: είναι διατηρητέοι και δεν επιτρέπεται να πειράξεις ούτε κοτρόνα, ούτε πατημένη γάτα, αν δε λαδώσεις πρώτα την πολεοδομία.)
Ξεκινήσανε οι ήρωες από άλλες πόλεις και δώσανε ραντεβού στο λάβαρο:
–Εγώ θα πάω από την Παλαιά Εθνική Αθηνών – Πατρών, να γλιτώσω διόδια.
–Εγώ θα πάω από την Αττική Οδό να τα σκάσω, γιατί κληρονόμησα μια θεία μου.
–Ραντεβού στα χάμπουργκερ μη χαθούμε.
–Κινητά έχουμε όλοι;
Κι εδώ μπαίνει ο Γερμανός. Αυτός τους έδωσε κινητά για να συντονίσουν την επανάσταση: Γιατί, άλλοι από την Παλαιών Πατρών Εθνική, άλλοι απ’ την καινούργια Εθνική, υπήρχε κίνδυνος να χαθούνε και να σηκώνει ο καθένας άλλα αντ’ άλλα λάβαρο.
4. Το λάβαρο δεν το σήκωσε ούτε ο Παλαιών, ούτε ο Πατρών, ούτε ο Γερμανός. Το σήκωσε ο Παναγιώτης Καρατζάς. Αυτός ήταν ένας λαϊκός ηγέτης που τσατίστηκαν μαζί του οι Πατρινοί και τον σκοτώσανε. Γιατί, σου λέει, τι πετάγεσαι σαν την πορδή, κύριος; Γιατί σηκώνεις το ξένο λάβαρο, ορίστε μας τώρα;
Εμείς τον κύριο Καρατζά δεν τον ξέραμε κι από χτες, γιατί δεν τον κάναμε στο σχολείο. Αλλά στείλανε γράμμα οι δάσκαλοι του ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ δεν ξέρω ακριβώς τι είναι. Μπορεί να είναι ΠΑΜΕ κάπου συγκεκριμένα. Μπορεί ΠΑΜΕ και βλέπουμε. Μπορεί ΠΑΜΕ και θα περάσουμε τέ-λει-α!
Αυτοί είπανε ότι μας μαθαίνουνε ψέματα. Και το λάβαρο το σήκωσε ο κύριος Καρατζάς. Κι ότι πώς γίνεται να γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου στις 25 Μαρτίου, όταν η Καλαμάτα ξεσηκώθηκε δυο μέρες πριν στις 23 Μαρτίου; Ε; Κι εμένα αυτό λογικό μού ακούγεται. Η μόνη μου αντίρρηση είναι ότι φέτος 23 πέφτει Σάββατο και δε συμφέρει, γιατί Δευτέρα θα πρέπει να πάμε σχολείο. Μόνο γι’ αυτό προτιμάω τον παπά από τον σκέτο κύριο.
Και οι ίδιοι δάσκαλοι είπαν πως όταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός συναντήθηκε με τον Παπαφλέσσα μαλώσανε, βριστήκανε και πιαστήκανε μαλλί με μαλλί –γιατί τότε είχανε όλοι αλογοουρές. Γιατί ο ένας έλεγε να υψώσουμε το λάβαρο κι άλλος το έβλεπε βρώμικο και το σιχαινότανε.
Κι είπαν ακόμα ότι το πλήρωμα του Μιαούλη δε μίλαγαν ελληνικά αλλά αρβανίτικα. Και το είπα στη μαμά μου και μου λέει «μάλλιασε η γλώσσα μου να πάρεις το λόουερ, μια ξένη γλώσσα είναι εφόδιο».
Κι εγώ δεν ξέρω τι από όλα αυτά να πιστέψω. Ποιος το σήκωσε το τιμημένο; Ο Παλαιών; Ο Πατρών; Ο Γερμανός; Ή ο Καρατζάς; Πάντως κάποιος το σήκωσε. Γι’ αυτό κι εμείς σήμερα ζούμε ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι. Και περνάμε τέ-λει-α που διώξαμε τον τούρκο κατακτητή και ξαναφέραμε τον Γερμανό.
Οχι τον Παλαιό. Τον καινούργιο Γερμανό.
Ζήτω η 25η Μαρτίου. Αντε η 23η!
