Λένε ότι η εφηβεία είναι η ηλικία που τα παιδιά σταματούν να κάνουν ερωτήσεις επειδή νομίζουν ότι ξέρουν όλες τις απαντήσεις. Η εφηβεία όμως τελειώνει πριν από τα είκοσι. Είναι το μετέωρο βήμα που, πριν σε απομακρύνει διά παντός από την παιδική ηλικία, σου κάνει δώρο, ως τελευταίο παιχνίδι την αυταπάτη της παντογνωσίας. Στη συνέχεια αρχίζεις να απεκδύεσαι ένα ένα τα ιμάτια της εγωκεντρικής βεβαιότητας. Ετσι, κρίνοντας τη νέα καμπάνια της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ως προς το περιεχόμενο, τα προτάγματα και τα συνθήματα, μάλλον θα πρέπει να μιλάμε για Εφηβεία ΣΥΡΙΖΑ. Μη σας πω για τσικό.

«Εχουμε έναν κόσμο να αλλάξουμε» είναι το σύνθημα της καμπάνιας. Η επιστήμη της ψυχανάλυσης έχει πολλά να πει για όποιον θεωρεί ως προσωπική αποστολή του να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά ας μη μιλήσουμε τώρα για μεταλλαγμένα, τιμωρητικά Υπερεγώ. Μεγάλη κουβέντα. Στην πολιτική Ιστορία, από την άλλη, η κάθαρση που υπονοεί αυτή η αλλαγή προσάπτεται σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και ιδεολογίες. Και, τέλος, όταν διαβάζω τα ανελέητα πληκτικά κλισέ για έναν κόσμο που «αμφισβητεί τους μονόδρομους του νεοφιλελευθερισμού, του ανταγωνισμού και του ατομικού δρόμου, έναν κόσμο που πασχίζει να γεννηθεί τώρα που το παλιό πεθαίνει», έχω να πω ότι ο κόσμος που θέλουν να αλλάξουν οι «έφηβοι» του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη αλλάξει. Μόλις χθες απελευθερώθηκαν πλήρως οι πτήσεις από τις ΗΠΑ στην Κούβα που θα είναι μέχρι και εκατό το 24ωρο. Είναι σαν να έπεσε και το τελευταίο τείχος που χώριζε τον κόσμο σε «καλό» και «κακό».

Τελευταία Νέα