Μόνο και μόνο η προσμονή θετικών δηλώσεων από την πλευρά του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι ήταν αρκετή για να εκτινάξει στο limit up τις τραπεζικές μετοχές και να φέρει ράλι ανακούφισης στις αγορές παγκοσμίως.

Ο ισχυρός άντρας της ΕΚΤ έχει στα χέρια του όλα τα εργαλεία που είναι ικανά να αλλάξουν την εικόνα του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και όπως έχει αποδείξει στο παρελθόν, δεν διστάζει να τα χρησιμοποιήσει. Η μείωση των επιτοκίων του ευρώ, το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και μια σειρά από τα ανορθόδοξα μέτρα που έχει στη «φαρέτρα» του ο ιταλός τραπεζίτης είναι ικανά να χαράξουν νέα οικονομική πορεία στην ευρωζώνη.

Οσο για την Ελλάδα, η άρση του waiver που θα επιτρέψει στις ελληνικές τράπεζες να αντλήσουν φθηνότερη και μακροχρόνια ανάσα ρευστότητας από την ΕΚΤ είναι από μόνη της ικανή για να αλλάξει την εικόνα τού –χειμαζόμενου –τραπεζικού κλάδου. Αρκεί μια απόφαση για να απαλλαγούν οι τράπεζες από τον βραχνά του ELA και να μπορέσουν να χαράξουν στρατηγική με ορίζοντα μεγαλύτερο της μίας εβδομάδας.

Αν σε αυτή προστεθεί και η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, τότε το τοπίο σαφώς δεν θα έχει καμιά σχέση με το σημερινό. Οχι μόνο θα υπάρξουν άμεσα οφέλη στα κρατικά και τραπεζικά ομόλογα, αλλά η χώρα θα λάβει ισχυρότατη «ψήφο εμπιστοσύνης».

Ολα αυτά όμως με μια προϋπόθεση. Οτι ο Σούπερ Μάριο είναι διατεθειμένος να «πατήσει τη σκανδάλη» για την ελληνική οικονομία. Και αυτό εξαρτάται απολύτως από την πορεία της αξιολόγησης, η οποία με τη σειρά της βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης και στη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς.

Οσο αυτή εκκρεμεί, το μόνο που μπορεί να κάνει ο ισχυρός άντρας της ΕΚΤ είναι δηλώσεις προθέσεων. Οι οποίες σαφώς έχουν τη σημασία και τη σημειολογία τους, όμως δεν αρκούν για να αντιστραφεί το κλίμα.