Μία φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις. Μία λέξη όμως που εκφέρει ένα μέλος της κυβέρνησης πόσο μας κοστίζει; Μία ατάκα του Πολάκη ή ένα ανακοινωθέν του Καμμένου ή ένα τουίτ ύστερα από συνάντηση στην Εσπερία; Τα πληρώνουμε όλα αυτά. Οπως πληρώνεται ακριβά και το κλείσιμο της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ειδομένη.

Η κυβέρνηση –ή, τέλος πάντων, η μισή κυβέρνηση, διότι η άλλη μισή διαφωνεί και μάλιστα δημοσίως! –μπορεί να τρέχει σε φιέστες με την COSCO και μπορεί να πανηγυρίζει για την επίσκεψη Τσίπρα στο Πεκίνο. Ούτε όμως τα κοντέινερ των Κινέζων από τον Πειραιά ούτε και οι ελληνικές εξαγωγές περνούν τα σύνορα με τα Σκόπια. Η ιδιότυπη ιντιφάντα των αλλοδαπών που έχουν εγκλωβιστεί στη μεθόριο με την ΠΓΔΜ έχει ως ντεκόρ τις βουβές ράγες. Ζημιές γράφει πλέον η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αλλά ασφυξία αρχίζει να νιώθει και το κομμάτι της ελληνικής οικονομίας που παραμένει υγιές.

Απασχολεί αυτό κανέναν; Οχι. Η κυβέρνηση διορίζει. Ταξιδεύει. Απειλεί. Κάνει ασκήσεις πολέμου. Και, γενικώς, ζει τον μύθο της. Την ίδια ώρα που η χώρα υφίσταται ένα καθεστώς άτυπου αλλά υπαρκτού εμπάργκο. Δεν ενοχλεί τους κυβερνώντες διότι δεν τους αφορά; Ή είναι απλώς ανίκανοι να κάνουν οτιδήποτε; Και πώς υπολογίζουν ότι θα πάρει μπροστά η οικονομία το καλοκαίρι –όπως λένε και ξαναλένε –όταν η χώρα αδυνατεί να προωθήσει ένα σημαντικό μέρος των εξαγωγών της;

Απάντηση σε όλα αυτά δεν πρόκειται βέβαια να δοθεί. Αλλωστε η κυβέρνηση περνάει την ώρα της σκοτώνοντας μεταφορικά τον αγγελιαφόρο των κακών ειδήσεων –δηλαδή τα ΜΜΕ –και θάβοντάς τον τρία μέτρα κάτω από τη γη.

Τελευταία Νέα