Η ονομασία «Ρουβίκωνας» της ομάδας, η οποία –κατά την κυβέρνηση –επιτέθηκε τη νύχτα της Παρασκευής στα παλιά γραφεία «Βήματος» – «ΝΕΩΝ», παραπέμπει στην ιστορική κίνηση του Ιούλιου Καίσαρα να διαβεί τον Ρουβίκωνα και να καταλύσει τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, περίεργη επιλογή για αναρχικούς. Αλλά από ανθρώπους που ασκούν πολιτική με μολότοφ και βαριοπούλες δεν μπορούμε να απαιτούμε γνώση της Ιστορίας και συναίσθηση των συνεπειών των πράξεών τους –ας είμαστε ευχαριστημένοι που δεν καταφεύγουν στα πιστόλια. Από την κυβέρνηση όμως έχουμε απαιτήσεις. Ας μην παρελθοντολογήσουμε για το πώς χειρίστηκε το θέμα της βίας ο ΣΥΡΙΖΑ την εποχή που ήταν ανεύθυνη αντιπολίτευση. Είναι όμως απολύτως επικίνδυνη η σημερινή ανοχή, που κορυφώθηκε με τη στάση του Προέδρου της Βουλής απέναντι στην εισβολή των επίδοξων καισάρων στο Κοινοβούλιο και τη φράση (που αποδίδεται στον Πρωθυπουργό από τον βουλευτή της ΝΔ κ. Τζαβάρα) «τι κακό έχουν οι μολότοφ;».
Ισως αυτά μπορούν να εξηγηθούν από αίσθημα ενοχής: «Είπαμε τόσα ψέματα, δίκιο έχουν να τα βάζουν μαζί μας». Ή από κατανόηση: «Και εμείς τα ίδια λέγαμε και κάναμε κάποτε, δεν θα θέλαμε να μας συλλάβουν». Αν μείνουμε στην ψυχολογική ερμηνεία, πρέπει αμέσως να αφαιρεθεί η πολυμελής φρουρά που προστατεύει την κατοικία του κ. Φλαμπουράρη στα Εξάρχεια: αν αισθάνονται ενοχές στην κυβέρνηση, για να απαλλαγούν πρέπει να υπάρξει κάθαρση, να τιμωρηθούν, να καούν τα σπίτια των υπουργών. Αν νιώθουν κατανόηση για τις μολότοφ που εξαπολύονται σε άλλους στόχους στην ίδια γειτονιά, σε τρόλεϊ και λεωφορεία, σε γραφεία κομμάτων, ας αφαιρέσουν τη φρουρά και από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, να εκτονώνονται οι μελλοντικοί καίσαρες.
Οι υπόλοιποι όμως δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώνουμε για τις ενοχές της κυβέρνησης. Εγινε προχθές επίθεση στα παλιά γραφεία «Βήματος» -«ΝΕΩΝ», όπου εξακολουθεί να στεγάζεται ο Βήμα FM –και η κυβέρνηση: α) είπε ψέματα, ότι τα γραφεία ήταν άδεια· β) η ανακοίνωσή της είχε χλιαρή αναφορά στην «καταδικαστέα ενέργεια του Ρουβίκωνα»· γ) κύριος στόχος της ήταν να καταγγελθούν τα υποψήφια θύματα, οι εργαζόμενοι στις εφημερίδες. Περίπου, «καλά να πάθετε με αυτά που γράφετε».
Βέβαια, τα μέλη της κυβέρνησης και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι παλιές πολιτικές καραβάνες και είναι δύσκολο να δρουν υπό την επήρεια συναισθημάτων. Αν η ανοχή είναι φλαμπουράρειου τύπου επιλογή «δεν βαριέσαι, και αυτό θα περάσει», και μόνο το όνομα «Ρουβίκωνας» θα έπρεπε να είχε κινητοποιήσει σε άλλους κάποια δημοκρατικά ανακλαστικά. Αν ούτε αυτά υπάρχουν, το συμπέρασμα είναι πολύ άσχημο: η κυβέρνηση θεωρεί χρήσιμο πολιτικό εργαλείο την οργανωμένη βία των ομάδων και τη διάχυτη βία των άμορφων κινημάτων. Σε αυτή την περίπτωση, ο Ρουβίκωνας είναι μπροστά μας.