Οποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες –και στη Νέα Δημοκρατία είναι πολλοί που το επιχειρούν: οι δημόσιες επιδείξεις ενότητας –όπως η χθεσινή, από τους τέσσερις υποψήφιους προέδρους –δεν αρκούν για να διαγράψουν το εμφυλιοπολεμικό παρασκήνιο.

Λιγότερο από έναν μήνα μετά τη δεύτερη εκλογική ήττα μέσα στη χρονιά, η Νέα Δημοκρατία δείχνει να είναι στα πρόθυρα ενός εσωκομματικού πολέμου –που ενδέχεται να λήξει χωρίς νικητές, αλλά μόνο με ηττημένους.

Ομως η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει μόνο με την κυβερνητική πλειοψηφία –και τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις αποδυναμωμένες. Δεν είναι νοητό να συζητούνται τα σκληρά προαπαιτούμενα στη Βουλή και στα γραφεία της Συγγρού να αλληλοκαταγγέλλονται για εταιρείες και προμήθειες –και μάλιστα στα γνωστά «γαλλικά» της συντηρητικής παράταξης.

Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ειδικά σε μια συγκυρία όπως η σημερινή, είναι καταλυτικός για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Αλλά το κόμμα που ορίστηκε στη θέση αυτή από το εκλογικό σώμα, πρέπει και να μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο.

Οι υποψήφιοι αρχηγοί δεν μπορεί να συμπεριφέρονται λες και όλα θα τελειώσουν τη βραδιά της εκλογής –διότι αυτό θα σήμαινε αδυναμία συνύπαρξης την επόμενη μέρα. Αντίθετα, οφείλουν να διασφαλίσουν καταρχήν την ενότητα της συντηρητικής παράταξης –γιατί αυτό είναι το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας. Οχι όμως με διακηρύξεις που δεν πείθουν κανέναν, αλλά με πράξεις.

Τελευταία Νέα