Ο Μαδούρο στον ΟΑΣΘ

Αποδεδειγμένο ιστορικά: όταν ένα μέτριο μυαλό κομμουνιστεί, αναπτύσσει δυο βασικά ρεφλέξ, την κρυψίνοια και τη συνωμοσιολογία. Σαν εκείνον τον παλιό σύντροφο στο φιλμ του Κουστουρίτσα, που άσχετα από τη δράση της ταινίας, εμφανιζόταν κάθε τόσο, εμβόλιμα, άσχετα, κι έλεγε συνοφρυωμένος:

–Προυβουκάτσια…

Ο,τι και να συμβεί, λοιπόν, από τη δράση των μπαχαλάκηδων μέχρι τις πυρκαγιές, κι από το ότι έβρασε το ποδάρι του ο Κατρούγκαλος στο μπάνιο μέχρι το ότι δεν πέτυχε το χτένισμα της Αναγνωστοπούλου, ή για το ότι διαδηλώνουν οι συνταξιούχοι, υπάρχει πάντα και για όλα μια βαθιά διαλεκτική και περίπλοκη ερμηνεία που βγαίνει κάποιος υπουργός και τη διατυπώνει με μια λέξη:

–Προβοκάτσια…

Ο Κοντονής για να πρωτοτυπήσει απλώς χρησιμοποίησε τον εναλλακτικό όρο:

–Σχέδιο αποσταθεροποίησης…

Και αν κάποιοι νομίζουν πως το λέει επίτηδες, για παραπλάνηση και απέκδυση ευθυνών, κάνουν λάθος: το πιστεύει ο άνθρωπος, διότι έτσι έχει γαλουχηθεί. Ο ιμπεριαλισμός και το διεθνές κεφάλαιο συνωμοτούν νυχθημερόν για να τους ανατρέψει –εδώ ο Πολάκης το πήγε παραπέρα, βρήκε πως συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός που έδειχνε, ως όφειλε, την εξέλιξη της καταστρεπτικής πυρκαγιάς σε Αττική και Ζάκυνθο, είχε λάβει μέρος στο σχέδιο αποσταθεροποίησης. Μυσαράν συνωμοσίαν εκ της κοπρίας ανύψωσεν, προβάλλοντας απλώς σκηνές απ’ τον Κάλαμο που γινόταν φλαμπέ.

Κανονικά οι τηλεοράσεις δεν έπρεπε να δείχνουν τι συμβαίνει, αν καίγεται ο κόσμος, αν γίνονται παρανάλωμα τα σπίτια του και ολόκληρες δασικές εκτάσεις, αν κινδυνεύει και ποιος, για να μη δυσαρεστηθεί ο Τόσκας του Πουτσίνι. Επρεπε, με βάση τη σταλινική λογική, να αποσιωπηθούν τα πάντα ή να δείχνουν ελάχιστα τα κανάλια, να λένε ότι εντάξει, μωρέ, καψαλίστηκαν κάνα δυο δέντρα και μερικές βίλες καπιταλιστών ανεφλέγησαν μόνες τους για να υπονομεύσουν τον σοσιαλισμό.

Συνωμοσία Σειρήνων της Φωτιάς.

Ολα είναι μια συνωμοσία, μια διαρκής απειλή –με βάση το σύστημα του Χότζα στην Αλβανία και του Κιμ στη Βόρεια Κορέα. Ο Χότζα έβαλε τους Αλβανούς κι έσκαψαν εκατοντάδες χιλιάδες αμπριά, ένα σχεδόν για κάθε κάτοικο, ώστε αυτός να χωθεί μέσα και να αμυνθεί με το ντουφεκάκι του, όταν θα εισέβαλλε, από στιγμή σε στιγμή, ο ιμπεριαλισμός. Ο άλλος στη Βόρεια Κορέα έχει όλους τους κακομοίρηδες στην υποταγή και στην τσίτα, με το ίδιο σύστημα: κάθε μέρα εκτοξεύει πυραύλους γιατί, κύριε πρόεδρε, φταίνε οι πολυεθνικές που συνωμοτούν νυχθημερόν. Ο καημένος ο Μαρξ, γιατί κάθησε κι έγραψε το «Κεφάλαιο»; Ας έγραφε μόνο μια λέξη που τα εξηγεί όλα και διά παντός: Προυβουκάτσια.

Λένε: ελπίζουμε να μην υπάρχουν ανθρώπινα θύματα από τις πυρκαγιές, διότι έχουν μεγάλη ευαισθησία για την ανθρώπινη ζωή, γι’ αυτό και υποστηρίζουν ευθέως τον Μαδούρο που ήδη καθάρισε εκατόν πενήντα ανθρώπους στις διαδηλώσεις.

Τουλάχιστον ας έβαζαν κομισάριο στην Πυροσβεστική (που μάλλον εμπλέκεται κι αυτή στην συνωμοσία, αφού δεν δέχεται πως υπήρχαν εμπρησμοί) τον πατέρα Παππά, αντί να τον στείλουν εδώ σε μας στη Θεσσαλονίκη, να διευθύνει τον ΟΑΣΘ, θαρρείς κι εμείς δεν έχουμε στην πόλη ένα σωρό συγκοινωνιολόγους με διδακτορικά, που επιπλέον ξέρουν και πού πέφτει η Μενεμένη. Φαίνεται ότι η ιδεολογία αυτή έχει κάποια περίεργη αδυναμία στα λεωφορεία: ο μεν Μαδούρο ήταν οδηγός λεωφορείου, οι δικοί μας βάζουν κομισάριο στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, και οι έτεροι καίνε στην Αθήνα τα τρόλεϊ. Είναι να παθαίνεις ΟΑΣΘμα.

Τουλάχιστον ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ (συγκριτικά, φαντάζει γίγαντας εκ των υστέρων) στην ανάλογη περίπτωση έλεγε πως φταίνε οι κουκουνάρες, που σαλτέρνουν από πεύκο σε πεύκο με δική τους πρωτοβουλία και μεταδίδουν την πυρκαγιά –ενώ ο Πολύδωρας είχε ανακαλύψει στρατηγικά προσόντα, ανάλογα του Καρανίκα, στον άνεμο. Τον στρατηγό άνεμο. Πάντως εκείνοι, ευτυχώς, το είχαν ρίξει στη φυσιολατρική ερμηνεία, κι όχι στη συνωμοσιολογία. Η Δεξιά πάντα αγαπούσε τη φύση παρά φύσιν.

Επιπλέον: οι τωρινοί υμνούν τα προσόντα του πατρός Παππά, την ίδια στιγμή που καθυβρίζουν την αριστεία. Βγάζεις άκρη; Τουλάχιστον να έβαζαν πρόεδρο στον ΟΑΣΘ κάποιον με κλήρωση, όπως θα κάνουνε με τους σημαιοφόρους –γιατί όχι;

Ποια η διαφορά; Δεν βγάζεις άκρη. Πάντως η αλήθεια είναι πως ο πατήρ θα βρει πλέον μια απασχόληση, ως συνταξιούχος, και δεν θα πλήττει –το μόνο που θα μας λείψει είναι τα λυρικά ελασίτικα άσματα υπέρ του κόμματος που συνέθετε σε στυλ «βογκάει ο Ολυμπος, αστράφτει η Γκιώνα» κ.λπ. Μπορεί να μην κερδίσει ο ΟΑΣΘ, αλλά το χειρότερο είναι πως θα χάσει η λογοτεχνία.

Και είναι ώρα, βέβαια, λόγω του ότι συνωμοσίες πληθύνονται, να διορίσει κάποιος υπουργός και τη γιαγιά του στην ΕΛΒΟ –αν αυτή υπάρχει. Αν δεν υπάρχει πια, θα φτιάξουν μια καινούργια, κρατική, ώστε η γιαγιά να ξεφύγει απ’ την ανία τού να πλέκει κολιεδάκια, να βλέπει τις ύπουλες δολοπλοκίες του Σκάι, και θα προσφέρει στον λαό –εξάλλου μια τέτοια πρακτική συνεισφέρει και στην οικογενειακή γαλήνη, διότι μια γιαγιά χωρίς μια μεγάλη επαναστατική αποστολή είναι μια αβάσταχτη γιαγιά, ιδίως αν παίρνει και χαμηλή σύνταξη. Εξάλλου υπάρχει, πλέον και το κόλπο του «αμισθί», που το επικαλούνται ακριβώς εκείνοι που μια ζωή μας είχαν γανώσει με την άποψη ότι κανείς δεν πρέπει να εργάζεται χωρίς να αμείβεται. Τώρα, αν το πεις αυτό, κάνεις «προβοκάτσια».

Αφού η λέξη προβοκάτσια τα εξηγεί όλα. Και η λέξη αποσταθεροποίηση. «Μέσα στο δωμάτιο υπάρχει ένας μαύρος γάτος», έλεγε ο Στάλιν. «Αν δεν υπάρχει, πρέπει να τον εφεύρουμε». Και πορεύονται μ’ αυτό. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει ο διάβολος, το πυρ το εξώτερον, τα κανάλια, οι φωτιές και η Τόσκα του Πουτσίνι. Ο πατήρ θα αναλάβει τον ΟΑΣΘ, μέχρι να πέσει ο Μαδούρο. Οταν πέσει θα του δώσουμε άσυλο, και, ως οδηγός λεωφορείου που ήταν, θα αναλάβει αυτός τις συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης. Ποια καλύτερη επιλογή;