Στίγμα

Εριξε (πράσινη) πετσέτα

Η πετσέτα στο μποξ είναι ένα αξεσουάρ το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο. Ακόμη και αδαής να είσαι καταλαβαίνεις ότι με το που χτυπάει το γκονγκ για το τέλος ενός γύρου, το πρώτο πράγμα που αναζητεί ο πυγμάχος είναι το στοργικό χέρι του προπονητή να του σκουπίσει το πρόσωπο από ιδρώτα και (πιθανόν) αίμα, για να μπορέσει να συνεχίσει. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, εκεί δηλαδή που ο πυγμάχος έχει φάει το αριστερό κροσέ και νιώθει τον κόσμο γύρω του να έχει πάει περίπατο, η πετσέτα είναι εκείνη που προσγειώνεται στο ρινγκ για να υποδηλώσει την παραδοχή του ηττημένου για το νοκ άουτ. Η πετσέτα δεν έχει την παραμικρή σημασία τι χρώματος είναι. Συνήθως είναι λευκή. Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, είναι βεβαίως πράσινη. Αλλά (φαίνεται να) έχει πέσει ήδη στο ρινγκ…

Τι έγινε το σποτ;

Ολα τα κόμματα, μικρά, μεγάλα, μεσαία, προβάλλουν σποτ στα κανάλια με τις θέσεις τους – το ΠΑΣΟΚ απλώς δεν υπάρχει. Ενα σποτ που περίμεναν να προβληθεί την Παρασκευή, σύμφωνα με τα όσα είχε πει ο πρόεδρος στα στελέχη, δεν μεταδόθηκε ποτέ. Τι έγινε το σποτ ρε παιδιά; ρώτησαν τα στελέχη χθες, αλλά απάντηση δεν έλαβαν.

Εικάζεται ότι δεν άρεσε στον πρόεδρο. Να δεις που θα πρόβαλε κάτι άλλο πλην εκείνου που πρωταγωνίστησε με μεγάλη επιτυχία στα προεκλογικά της 6ης Μαΐου.

Ετερο πετσετο-παράδειγμα: Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος χθες, και όλοι (οι αρχηγοί), έκαναν κάτι συμβολικό. Ο Σαμαράς ανέβηκε στην Πάρνηθα, ο Τσίπρας πήγε Ελληνικό να δει εκείνον τον δήμαρχο Κορτζίδη (που του έχει γίνει έμμονη ιδέα να κάνει το Ελληνικό πάρκο, αλλά κρατάει μυστικό το πού θα βρεθούν τα – άπειρα – χρήματα να το κατασκευάσει και να το συντηρήσει), ο Καραμανλής (θα) πήγε κλασικά Χασιά σε χασαποταβέρνα, αλλά ο Βενιζέλος προτίμησε Κάραβελ. Ούτε Εθνικό Κήπο, ούτε περίπατο στο Ζάππειο. Κάραβελ. Είπε να ασχοληθεί πρώτα με την πανίδα του κόμματος. Κάλεσε νέους επιστήμονες, για να απευθύνει την έκκληση… «Σώστε το πράσινο»!

Αν πάντως σκέφτεται σήμερα να πάει Ζάππειο, διότι ως γνωστόν, στη δεύτερη πατρίδα του την Εύβοια οι γιορτές κρατούν 40 ημέρες, μην το κάνει, γιατί θα είναι το γνωστό αριστερό αγόρι εκεί. Εχει καλέσει τους πρεσβευτές του G-20 να τους ενημερώσει για το πώς θα επιτύχει ό,τι δεν κατάφερε, παρά την αξιοσημείωτη επιμονή που έδειξε επί διετία, ο Γιώργος: να διαλύσει τον πλανήτη!

Φαντάζομαι ότι οι πρεσβευτές ΗΠΑ, Βρετανίας και ειδικά Γερμανίας θα βρουν χρόνο να παραστούν – αρκετά τον έχουν στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ με δηλώσεις τους διάφοροι παράγοντες των χωρών αυτών. Μια απουσία ή μια υποεκπροσώπηση θα είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα του διεθνικιστικού παραληρήματος που έχει πλήξει την Κουμουνδούρου – «μας πολεμάει το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα» και άλλα τέτοια παραμύθια…

Να μου το θυμηθείτε πάντως, οι G-20 δεν θα μακροημερεύσουν για πολύ ακόμη ως 20. Με τον Τσίπρα στην πρωθυπουργία, θα γίνουν 21! Για όσους ενδιαφέρονται, στο γκρουπάκι από τη Λατινική Αμερική μετέχουν μόνο Βραζιλία, Αργεντινή, Μεξικό. Οχι η Βενεζουέλα, με τον πρόεδρο της οποίας Ούγκο Τσάβες ο Τσίπρας συνδέεται με μακρά και άδολη φιλία – πιθανόν να συγκαταλέγεται μεταξύ των 3 εκατ. followers στο twitter του προέδρου, αλλά βαρέθηκα να το ψάξω.

Τούτων δοθέντων τη βλέπω να ‘ρχεται την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ για την ένταξη της Βενεζουέλας στο G-20…

Στο μεσοδιάστημα, εμείς εδώ έχουμε κάτι διαδικαστικά, όπως εκλογές σε 10 ημέρες, αλλά δεν θα το κάνω θέμα τώρα. Αλλωστε μέσα ενημέρωσης, ηλεκτρονικά και έντυπα, έχουν πλέον αποφασίσει πριν από σας για σας (και μας, βεβαίως). Η επιθετική στρατηγική του κόμματος (που μου μυρίζει πασοκικό δάκτυλο, «με όνομα βαρύ σαν Ιστορία»), έχει αποδώσει ήδη καρπούς. Σφάζονται στην ποδιά των συριζαίων, ποιος/α θα αναπέμψει τους περισσότερους ύμνους, πράγμα που προσωπικά δεν με αφορά, αλλά με διασκεδάζει αρκούντως.

Ομως δεν αντέχω στον πειρασμό να μαλώσω το αριστερό αγόρι. Είναι αχάριστο. Πρότεινε Χατζηνικολάου ή Στάη να διευθύνουν το ντιμπέιτ με τον Σαμαρά, αλλά όχι την φίλη Αννα Παναγιωταρέα, στην οποία οφείλει η χώρα και ο λαός, την προώθησή του από την εποχή που ήταν πρόεδρος του 15μελούς του σχολείου του. Και δεν αναφέρω καθόλου, τον επίσης φίλο Γιώργο Τράγκα στον οποίο – κατά δήλωσή του – αφιέρωσε μερικές ώρες από τη ζωή του για να του μιλήσει εκ βαθέων «σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί πολύ»…

Φυσικά η συζήτηση αυτή, ποιος δηλαδή θα διευθύνει το ντιμπέιτ, είναι σε κουβέντα να βρισκόμαστε – με τόσους όρους που τίθενται από κάθε πλευρά είναι πιο πιθανόν να επιτευχθεί ντιμπέιτ Μέρκελ – Γιώργου με θέμα «πώς αποφάσισες το δημοψήφισμα», παρά να πραγματοποιηθεί τηλεοπτική αναμέτρηση Σαμαρά – Τσίπρα. Προσωπικά δεν πρόκειται να χάσω τον ύπνο μου για το αν θα πραγματοποιηθεί, άλλωστε να γίνουμε σοφότεροι αποκλείεται. Διάλογος σε ώτα μη ακουόντων, θα είναι, προεξοφλώ.

Ευκαιρίας δοθείσης το άκουσα χθες σχετικά με την καθολική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα ενημέρωσης, το βρήκα καλό και είπα να σας το μεταφέρω: είναι σε στίχους (λέμε τώρα) Μίκη Θεοδωράκη, και είναι το ακόλουθο: «Χτυπούν το βράδυ στα κανάλια τον Αλέξη/ τακ-τακ εσύ/ τακ-τακ εγώ»!

Και μη χειρότερα, να λέμε. Διότι αν συνεχιστεί αυτό το απίθανο σίριαλ ακυβερνησίας της χώρας, δεν έχουμε δει τίποτε έως τώρα. Ας πούμε: ακούσατε και εσείς ότι από σήμερα ομαλοποιείται η διάθεση φαρμάκων για καρκινοπαθείς και πως αυτό επιτεύχθηκε μετά από προσπάθειες της κυβέρνησης. Μάλιστα. Τριάντα εκατομμύρια κόστισε αυτή η ομαλοποίηση: τόσα απαίτησαν και έλαβαν δυο μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες φαρμάκων προκειμένου να αρχίσουν να διαθέτουν τα φάρμακα στους ασθενείς. Συγγνώμη, αν αυτό δεν είναι εκβιασμός, τότε μάλλον οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους, κύριε εισαγγελέα μου, που διεξάγετε και τη σχετική δικαστική έρευνα…