Αναζήτηση
Ο υπουργός Μεταφορών πρέπει να του το έθεσε ως εξής: κοίτα, Νικόλα, οι μηχανορραφίες με τον Θύμιο Λυμπερόπουλο με έχουν εξαντλήσει, κάθε μέρα ψάχνουμε τρόπους να χτυπήσουμε αυτούς τους τύπους της Beat, το τελευταίο μας εύρημα είναι να μπλέξουμε υπεράκτιες εταιρείες με το μετοχικό της κεφάλαιο, εντάξει ξέρω ότι είναι παραμύθι αλλά πιάνει, είπα και στον πρόεδρό τους να μου φέρει τις φορολογικές δηλώσεις των τριών τελευταίων ετών και τον είδα λίγο να ψαρώνει, τέλος πάντων έχω πήξει, μπορείς σε παρακαλώ να αναλάβεις εσύ αυτή τη θλιβερή ιστορία με τις ουρές για το ηλεκτρονικό εισιτήριο;
Κι εκείνος τι να κάνει, δέχθηκε. Η αλήθεια είναι ότι του πάνε περισσότερο άλλα θέματα, όπως οι ανεμογεννήτριες τις οποίες κτυπάει αλύπητα όπου τις βρει. Ή τα διόδια στην εκλογική του περιφέρεια, για την αποτροπή των οποίων έχει αγωνιστεί στο παρελθόν εναντίον του σημερινού του προϊσταμένου. Αλλά ο Νίκος Μαυραγάνης έχει μάθει στο κόμμα του, τους Ανεξάρτητους Ελληνες, να είναι στρατιώτης. Κι όταν του αναθέτουν μια αποστολή, τη φέρνει πάντα σε πέρας.
Το πρώτο επιχείρημα του υφυπουργού Μεταφορών ήταν ότι για το χάος στα εκδοτήρια των νέων καρτών φταίει ο κόσμος. Κι όταν συνειδητοποίησε πως ο ισχυρισμός ότι χιλιάδες πολίτες ξαφνικά τρελάθηκαν και είπαν να σταθούν για μερικές ώρες στην ουρά δεν είναι ούτε πειστικός ούτε εκλογικά χρήσιμος, πέταξε το πυροτέχνημα: εμείς θέλαμε να το κάνουμε διαδικτυακά, αλλά δεν μας άφησε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα γιατί φοβόταν μήπως δημιουργηθεί ηλεκτρονικό πελατολόγιο. Το εύρημα ήταν τόσο επιτυχημένο, που το υιοθέτησε και ο ίδιος ο υπουργός αφήνοντας προς στιγμήν τους ταξιτζήδες.
Τελικά, τα fake news δημιουργούν εθισμό. Αμα κάθε μέρα λες και κάτι που είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό ψέμα, κάποια στιγμή σού γίνεται συνήθεια. Και δεν σκέφτεσαι καν το ενδεχόμενο της διάψευσης. Για την ακρίβεια, δεν σε ενδιαφέρει. Βγαίνει μια εφημερίδα και διαψεύδει τον υπουργό Αμυνας που είπε ότι πλήρωσε με την κάρτα του το ξενοδοχείο όπου διέμεινε στο Λονδίνο. Ε και; Βγαίνει η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και λέει ότι όχι μόνο δεν απαγόρευσε τη δυνατότητα υποβολής αίτησης μέσω Διαδικτύου για την έκδοση ηλεκτρονικού εισιτηρίου, αλλά αντιθέτως την επέτρεψε, κρίνοντας ότι δεν προσκρούει στις θεμελιώδεις αρχές της προστασίας προσωπικών δεδομένων. Ε και;
Στην πραγματικότητα, οι δύο δηλώσεις δεν μπορούν να συγκριθούν, δεν έχουν το ίδιο βάρος. Η μία προέρχεται από επώνυμους αγωνιστές της Αριστεροδεξιάς με πλούσια κοινωνική δράση. Η δεύτερη από κάτι ανώνυμους γραφειοκράτες, οι οποίοι μπορεί στη συγκεκριμένη περίπτωση να μην προέβαλαν αντιρρήσεις, αλλά θα μπορούσαν θαυμάσια να το έχουν κάνει. Ποιον θα πιστέψει λοιπόν ο λαός; Ποια δήλωση θα μείνει πραγματικά στην Ιστορία;
