Πολλοί δρομείς ήδη το έχουν ζήσει: δένουν τα κορδόνια τους ύστερα από τεράστιο διάστημα δρομικής αποχής, προσευχόμενοι ταυτόχρονα στους αρχαίους θεούς του τρεξίματος οι μύες τους να «θυμούνται». Οπως έκανε για παράδειγμα ο 48χρονος Τζεφ Αλεξάντερ, από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Ο Αλεξάντερ έτρεξε τον πρώτο του Μαραθώνιο το 1996 σε 3:03, τον δεύτερο την επόμενη χρονιά σε 3:07 και τον τρίτο του τη μεθεπόμενη σε 3:06. Μια εμπειρία ελαφράς υποθερμίας στον τελευταίο αγώνα σε συνδυασμό με σημαντικές αλλαγές στη ζωή του, μια μετακόμιση και έναν γάμο, τον ανάγκασαν να απομακρυνθεί από τη δρομική προπονητική ρουτίνα του. Και παρά τις ευσυνείδητες προσπάθειές του να κρατηθεί σε φόρμα έστω με μικρότερους αγώνες, η μπίρα συχνά έμπαινε στον δρόμο του, όπως λέει χαρακτηριστικά στην Νταϊάν Στοπάιρα του αμερικανικού περιοδικού «Runner’s World». Δέκα χρόνια αργότερα επέστρεψε στο «κουρμπέτι» των μεγάλων αποστάσεων. Προπονήθηκε για τον Μαραθώνιο της Φιλαδέλφειας το 2008 και προκρίθηκε για αυτόν της Βοστώνης με χρόνο 3:17 και πολύ λιγότερη δυσκολία από όση φανταζόταν.

«Η μεγάλη επιστροφή», παρατηρεί, «μου φάνηκε πολύ οικεία. Ηδη από τον πρώτο μήνα έτρεχα άνετα περίπου 20 χλμ. στην προπόνηση. Θα έλεγα πως η μυϊκή μνήμη μου είχε παραμείνει άθικτη!». Υπάρχουν πολλές πιθανότητες κάποια στιγμή στη ζωή σου να χρειαστείς λίγο χρόνο χωρίς τρέξιμο. Μπορεί να γίνεις γονιός, να αρρωστήσεις ή να τραυματιστείς, ακόμη και να περάσεις κάποια κρίση μέσης ηλικίας και να την καταβρείς με τα ποτά και τα ξενύχτια. Mην ανησυχείς: με κάθε τρέξιμο που κάνεις τώρα, «αποταμιεύεις» στους μυς σου μνήμες. Και αυτές οι αποταμιεύσεις θα αποδειχθούν κρυμμένος θησαυρός όταν τις αναζητήσεις πάλι εκεί, στον δρόμο. «Και όσο περισσότερο τρέχεις τώρα τόσο περισσότερο ενισχύεις αυτές τις μνήμες» σχολιάζει ο δρ Αμαντέους Μέισον, πανεπιστημιακός καθηγητής και μέλος της επιτροπής αθλητικής επιστήμης και ιατρικής στην αμερικανική Ομοσπονδία Κλασικού Αθλητισμού. Επιπλέον, σημαντικό ρόλο παίζει και ο ψυχολογικός παράγοντας. Το να επιστρέφεις σε ένα άθλημα, ειδικά σε κάποιο που αγαπούσες πολύ, είναι πολύ λιγότερο κουραστικό και πιεστικό από το να ξεκινάς για πρώτη φόρα. Αυτή η αυτοπεποίθηση είναι που κάνει την επανεκκίνηση πολύ ευκολότερη.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως είναι και άλλα πολλά. Πρώτα απ’ όλα, όταν οι μύες δυναμώνουν παράγουν περισσότερα μόρια πρωτεΐνης (κάτι σαν μικρές μονάδες παραγωγής πρωτεΐνης δηλαδή) που περιέχουν το απαραίτητο DNA για την αύξηση του μυϊκού όγκου, αναφέρει ο Κρίστιαν Γκούντερσεν, καθηγητής Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Οσλο στη Νορβηγία. Σύμφωνα με μελέτη του Γκούντερσεν το 2010, ακόμη και όταν κάποιος εγκαταλείψει την άσκηση αυτά τα μόρια παραμένουν ενεργά. Ετσι, όταν ο δρομέας επανέλθει τα βρίσκει έτοιμα!

«Οταν ασκείσαι, ο εγκέφαλος στέλνει μηνύματα στους μυς με τη μορφή ηλεκτρικών φορτίων μέσω του κεντρικού νευρικού συστήματος και οι μύες αντιδρούν στα μηνύματα αυτά με άλλα μηνύματα» λέει στο «Runner’s World» ο δρ Ματ Σίλβις, αθλητίατρος στο Ιατρικό Κέντρο Μίλτον Χέρσι στην Πενσυλβανία. Είναι ακριβώς αυτή η συνεχόμενη, επαναλαμβανόμενη αλληλεπίδραση που ενεργοποιεί τους μυς και με το ορθό ερέθισμα εκτελείται τελικά μια συγκεκριμένη ενέργεια. Αν επαναλάβεις την ενέργεια αυτή αρκετές φορές, τότε παίρνει τη μορφή ρουτίνας στο νευρικό σύστημα και έτσι, τελικά, γίνονται κάποια πράγματα «σαν το ποδήλατο»: δεν τα ξεχνάς ποτέ!

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όχι μόνο δεν ξεχνάς πώς να τρέχεις, αλλά θυμάσαι πώς να τρέχεις και καλά! «Ακόμη και ύστερα από μεγάλη περίοδο αποχής όταν επανέλθεις θα τρέχεις πιο αποτελεσματικά και δαπανώντας λιγότερη ενέργεια από κάποιον καινούργιο στο άθλημα» λέει ο δρ Ανταμ Νάιτ, καθηγητής Εμβιομηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Μισισίπι. «Είναι λοιπόν προφανές ότι θα ξαναβρείς τη φόρμα σου πολύ πιο γρήγορα, ακριβώς για αυτό!».
Τα καλύτερα νέα για τους δρομείς ωστόσο είναι πως αυτή η ρουτίνα του νευρικού συστήματος δεν αφορά μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους μυς, π.χ. των ποδιών, αλλά ισχύουν και για τους έμμεσους όπως η καρδιά. «Οσοι έχουν υπάρξει αθλητές έχουν πολλά οφέλη από την άσκηση του παρελθόντος όσον αφορά το κυκλοφορικό τους σύστημα» υπογραμμίζει ο δρ Αλφρεντ Μποβ, επίτιμος καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Τεμπλ της Φιλαδέλφειας και τέως πρόεδρος του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας. «Η καρδιά των επαρκώς προπονημένων αθλητών μπορεί και χαλαρώνει πιο εύκολα, κάτι που ελαχιστοποιεί τα αναπνευστικά προβλήματα. Επιπλέον, το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα κυριαρχεί έναντι του συμπαθητικού. Αυτό σημαίνει πως η καρδιά ζορίζεται λιγότερο κατά την άσκηση. Και το κυριότερο είναι ότι ο ανθρώπινος οργανισμός δημιουργεί μνήμες και των δύο προαναφερόμενων προσαρμογών».

ΠΡΟΣΟΧΗ

Σταδιακά η επαναφορά

Το γεγονός ότι μπορείς «να ανέβεις» στις προπονήσεις σου σχετικά γρήγορα, δεν σημαίνει ότι πρέπει και να το κάνεις. Το να μπεις σε διαδικασία προπόνησης κάνοντας πολλά σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να σε τραυματίσει, πόσω μάλλον αν ο αρχικός λόγος αποχής σου από το τρέξιμο ήταν ένας τραυματισμός. Σε αυτή την περίπτωση, πριν αρχίσεις να τρέχεις ξανά, επισκέψου έναν ειδικό για να αξιολογήσει τη φυσική σου κατάσταση. «Το σώμα σου», λέει ο δρ Αμαντέους Μέισον, «θυμάται τι έκανες την τελευταία φορά. Οπότε αν το τελευταίο σου τρέξιμο ήταν δυσλειτουργικό, ρισκάρεις να ξανακυλήσεις».

Ενίσχυσε τη μυϊκή σου μνήμη

Πέντε πράγματα που μπορείς να κάνεις

Υπνος

Μελέτες υποστηρίζουν ότι οι αθλητές που πέφτουν σε στάδιο βαθύ ύπνου (ύπνος βραδέων κυμάτων όπως λέγεται επιστημονικά) έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη δημιουργία μυϊκής μνήμης

Αισιοδοξία

Πολλές φορές, με το να σκέφτεσαι θετικά ενεργοποιείς στο κεντρικό νευρικό σου σύστημα τις ίδιες οδούς με αυτές που ενεργοποιεί το ίδιο το τρέξιμο

Αναπνοή

Οι βαθιές ανάσες οξυγονώνουν καλύτερα τον εγκέφαλο. Ετσι βελτιώνονται η εγκεφαλική λειτουργία και η παραγωγή μυϊκής μνήμης

Διατροφή

Δείξε προτίμηση στο αντιοξειδωτικό σπανάκι, στα μύρτιλλα και στις φράουλες που ενισχύουν την ικανότητά σου να παράγεις νέα μυϊκή μνήμη όσο μεγαλώνεις

Γυμναστική

Η ενδυνάμωση είναι απαραίτητη καθώς βοηθά τους μυς να ανταποκριθούν ξανά στις δρομικές προπονήσεις

Τελευταία Νέα