Οι διώκτες του… «666»

Δύο ιερείς, οι οποίοι αυτοχαρακτηρίζονται ως «ορθόδοξοι μοναχοί και

ιεραπόστολοι», έχουν κλέψει την παράσταση τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς δεν

έχουν σημειώσει ούτε μία απουσία από τις δεκάδες κινητοποιήσεις για το «666»

και τη Συνθήκη του Σένγκεν.

ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ της κάθε πορείας, μπροστά από όλους

τους διαδηλωτές, δεν διστάζουν να αρπάξουν την ντουντούκα για να φωνάξουν τα

αιτήματά τους, αλλά και δεν υποχωρούν στην εμφάνιση των αστυνομικών δυνάμεων.

Αυτές οι γνώριμες, πλέον, στον πολύ κόσμο φιγούρες έλειπαν χθες το πρωί από τη

μικρή ομάδα διαδηλωτών που είχε κατασκηνώσει στο πεζοδρόμιο της Βουλής, αλλά

οι ενδιαφερόμενοι δεν δυσκολεύονται να τους συναντήσουν. Ένα κινητό τηλέφωνο

είναι σε 24ωρη βάση στη διάθεσή τους κι όσοι από τους οπαδούς τους μένουν στην

«οπισθοφυλακή» γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή πώς θα επικοινωνήσουν μαζί τους:

­ Μήπως μπορούμε να βρούμε τον πατέρα Μάξιμο;

­ Ποιοι είσαστε;

­ Δημοσιογράφοι από «ΤΑ ΝΕΑ».

­ Μισό λεπτό, περιμένετε…

Ο ΧΩΡΟΣ

Ο νεαρός με τη μαύρη μπλούζα, το μπλουτζίν, τα κοντά μαλλιά και το λεπτό γένι

έβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη του και κατευθύνθηκε προς τον κοντινότερο

τηλεφωνικό θάλαμο. Σε λίγα λεπτά της ώρας μάς έκανε νόημα να πλησιάσουμε στο

ακουστικό. Η επικοινωνία με τον πατέρα Μάξιμο δεν κράτησε παρά μερικά

δευτερόλεπτα. Ευγενικός και προσιτός, δέχθηκε να τον συναντήσουμε το μεσημέρι,

αφού όμως προηγουμένως διεκπεραίωνε μία συζήτηση που θα είχε σ’ έναν

τηλεοπτικό σταθμό.

Τα γραφεία του «Αγίου Κοσμά του Ισαπόστολου» στεγάζονται στον τέταρτο όροφο

μίας πολυκατοικίας στα Εξάρχεια. Η συνάντηση έγινε στον κεντρικό χώρο όπου

έχουν τοποθετηθεί δεκάδες καρέκλες, χωρισμένες σε δύο τμήματα, όπως

συνηθίζεται σε μία οποιαδήποτε αίθουσα διαλέξεων. Στη μία πλευρά δεσπόζει ένα

τεράστιο ξύλινο γραφείο και από πίσω μία βιβλιοθήκη, απ’ άκρη σ’ άκρη, που

είναι γεμάτη από δεκάδες θρησκευτικά βιβλία. Στον άλλο τοίχο, πάνω σ’ ένα

μικρό τραπέζι, βρίσκονται ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, το φαξ και ένας

εκτυπωτής, καθώς αυτά τα συστήματα διευκολύνουν την επικοινωνία με τον

υπόλοιπο κόσμο.

Στην αρχή και οι δύο ιερείς είναι επιφυλακτικοί. «Έχω μάθει στη ζωή μου να μην

εμπιστεύομαι τα ΜΜΕ, την Αστυνομία και τους… Μητροπολίτες», είναι τα πρώτα

λόγια του πατέρα Νεκτάριου και εξηγεί: «Άλλα σου λένε τη μία στιγμή, άλλα σου

υπόσχονται και άλλα στην εξέλιξη βρίσκεις μπροστά σου, εκτός βέβαια μερικών εξαιρέσεων».

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ Νεκτάριος δείχνει περισσότερο ήρεμος ­ σε αντίθεση με τον πατέρα

Μάξιμο Βαρβαρή, ο οποίος ­ ίσως και εξαιτίας της νεαρότερης ηλικίας ­

εμφανίζεται πιο ορμητικός. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάλυμνο και από πολύ

μικρός σπούδασε ευρωπαϊκή και βυζαντινή μουσική. Παιδί μίας πολύτεκνης

οικογένειας με πατέρα ναυτικό έφθασε τελειώνοντας το σχολείο στην Αθήνα για να

συνεχίσει τις σπουδές του στο Ωδείο: «Το 1984, όμως, έπειτα από ώριμη σκέψη,

αν και ήμουν ήδη καθηγητής στη μουσική με πολύ ικανοποιητικές απολαβές,

αποφάσισα να εγκαταλείψω τα εγκόσμια και πήγα μοναχός πρώτα στην Αγία Φωτεινή

στην Κάλυμνο, μετά στην ιερά Μονή Μεταμορφώσεως και κατέληξα το 1987 στο Άγιον

Όρος (αρχικά στη μονή Χιλανδαρίου και έπειτα στη μονή Σκήτη Καψάλα)».

Εκεί διατηρεί ακόμη το κελί του, παρ’ όλο που εδώ και τέσσερα χρόνια βρίσκεται

στη μονή μόνον το μισό χρονικό διάστημα. Τον υπόλοιπο χρόνο ζει στην Αθήνα

όπου έχει αναπτύξει έντονη δραστηριότητα με συγγραφές βιβλίων, εκδόσεις

περιοδικού, συναθροίσεις και διαλέξεις, ενώ παρουσιάζει και εβδομαδιαία

εκπομπή σε ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό και περιμένει να τελειώσει αυτή τη

χρονιά τη Θεολογία.

Και οι δύο μιλούν με έμφαση όταν αναφέρονται στις κινητοποιήσεις για τη

συνθήκη του Σένγκεν: «Δεν πρόκειται να σταματήσουμε. Μάλιστα, τον Σεπτέμβριο

θα οργανώσουμε μία πανελλαδική συγκέντρωση στο Πεδίον του Άρεως, όπου

περιμένουμε μισό εκατομμύριο κόσμο»! Δεν αρνούνται να τους χαρακτηρίσει

κάποιος ως «ειρηνικούς επαναστάτες της ιεροσύνης», ενώ διαχωρίζουν τον αγώνα

τους σε θρησκευτικό «σε σχέση με το 666» και σε κοινωνικό «επειδή η

συγκεκριμένη συνθήκη επιδιώκει το φακέλωμα των πολιτών»! Μάλιστα, δεν

διστάζουν να συμπορευθούν στις κινητοποιήσεις τους και με αριστερά κόμματα.

Όλα έχουν κάποιο σκοπό: «Μπορεί οι κινητοποιήσεις να συνεχισθούν επ’ αόριστον,

αλλά θέλουμε, παράλληλα με αυτές, από εδώ και στο εξής το μήνυμά μας να το

λάβουν οι μητροπολίτες και να πάρουν αυτοί πια τη σκυτάλη του αγώνα μας», λένε.

Η ώρα πέρασε, έφθασε το απόγευμα και ετοιμάζονται να επιστρέψουν στη θέση

τους, στη Βουλή. Ο πατέρας Νεκτάριος αναλαμβάνει να μας ενημερώσει για το

περιεχόμενο ενός εκκλησιαστικού περιοδικού για το οποίο υπερηφανεύεται πως

ξεπερνάει τις 70.000 πωλήσεις. Ο πατέρας Μάξιμος μάς ξεπροβοδίζει, δείχνοντας

με καμάρι μία κασέτα, τη μουσική και τα λόγια της οποίας ανήκουν στον ίδιο.

Ένα από τα τραγούδια αναφέρεται στα Ίμια. «Η Κάλυμνος βλέπετε…», μας διευκρινίζει.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ Νεκτάριος Μουλατσιώτης (όπως είναι το επώνυμό του) γεννήθηκε πριν

από 40 χρόνια στην Αθήνα. Είναι το μεγαλύτερο παιδί μίας τετραμελούς

οικογένειας, η οποία «είχε μία παραδοσιακή σχέση εκείνης της εποχής με τη

θρησκεία και γενικότερα με την εκκλησία». Τελείωσε το Λύκειο στο Ντιτρόιτ της

Αμερικής, όπου είχαν μεταναστεύσει οι δικοί του και στα 19 του χρόνια

επέστρεψε στην Ελλάδα. «Όμως ήδη από τα 15 με είχαν συνεπάρει οι λόγοι και τα

βιβλία του Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη και είχα αποφασίσει να

ασχοληθώ με την ιεροσύνη». Όση ώρα μιλάει τρεις γυναίκες βρίσκονται στην άκρη

της αίθουσας, ο πατέρας Μάξιμος έχει απομακρυνθεί διακριτικά, ενώ ένας μικρός

παρακολουθεί με ενδιαφέρον όχι τόσο την κουβέντα όσο τις σημειώσεις μας. Ο

πατέρας Νεκτάριος σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια

τελείωσε τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, ενώ στα 25 του χειροτονήθηκε

κληρικός. Από το 1990 είναι ηγούμενος της ιεράς Μονής Αγίου Σεραφείμ και Αγίου

Αυγουστίνου, στο Τρίκορφο της Φωκίδας, ενώ θα ‘λεγε κανείς πως υπερηφανεύεται

που έκτισε ο ίδιος τη Μονή του Αγίου Νεκαταρίου στη Φωκίδα. Η καθημερινότητά

του είναι μία συνηθισμένη ημέρα όπως κάθε μοναχού από τους υπόλοιπους 10 που

ζουν μαζί του στη Μονή. Άλλωστε, έχει περιοδεύσει ως ιεραπόστολος όχι μονάχα

σε πολλά μέρη της Ελλάδας, αλλά, με τα αγγλικά που γνωρίζει, στην Αμερική, τον

Καναδά, την Αυστραλία και τη Γερμανία.

Σήμερα συνολικά μερικές εβδομάδες τον χρόνο επιστρέφει στα εγκόσμια, πάντα

όμως «για να κηρύξει τον Λόγο του Θεού»: «Αυτό που πραγματικά με ξεκουράζει

είναι η ζωή μου στο μοναστήρι. Μη ξεχνάμε ότι το ψάρι ζει καλύτερα στη θάλασσα

από οπουδήποτε αλλού…».