Και η Γαλλία στη λίστα ντροπής

Ο κατάλογος των χωρών που εφήρμοζαν προγράμματα ευγονικής διαρκώς διευρύνεται.

Μετά τη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Δανία, τη Νορβηγία, την Τσεχοσλοβακία, την

Ελβετία, την Αυστρία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, και η Γαλλία έρχεται να

προστεθεί στη λίστα της ντροπής, με την αποκάλυψη ότι υπέβαλε σε υποχρεωτικές

στειρώσεις γυναίκες με αντικοινωνική συμπεριφορά ή με πνευματική

καθυστέρηση.ΧΙΛΙΑΔΕΣ γυναίκες, ακόμα και με ελαφρά πνευματική αναπηρία, έπεσαν

θύματα αυτής της πρακτικής, παρά το γεγονός ότι στη Γαλλία δεν είχε θεσπιστεί

νόμος περί ευγονικής, όπως π.χ. στις σκανδιναβικές χώρες.

Την εφαρμογή του μέτρου της υποχρεωτικής στείρωσης, που δεν αποκλείεται να

συνεχίζεται ακόμα, αποκάλυψε το σατιρικό περιοδικό «Charlie Hebdo»,

επικαλούμενο τη μελέτη που πραγματοποίησε η Νικόλ Ντιτρίχ, ερευνήτρια του

Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (INSERM).

Κατά τη Γαλλίδα ερευνήτρια, 15.000 γυναίκες υποβλήθηκαν εν αγνοία τους ή παρά

τη θέλησή τους σε υποχρεωτική στείρωση, ύστερα από σύσταση των γιατρών των

ιδρυμάτων ή από αίτημα των οικογενειών τους.

Πολλά από τα θύματα έπασχαν από το σύνδρομο Ντάουν, αλλά ακόμα και γυναίκες με

ελαφρά πνευματική αναπηρία κρίθηκαν ακατάλληλες για τεκνοποιία.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι δεν εξαιρέθηκαν και γυναίκες που απλώς

αντιμετώπιζαν δυσκολίες κοινωνικής ένταξης ή συναισθηματικά προβλήματα.

Ο αριθμός των 15.000 δεν είναι ακριβής, γιατί, όπως επισημαίνει το γαλλικό

σατιρικό περιοδικό, δεν συμπεριλαμβάνει προηγούμενες γενιές ούτε τις

μετανάστριες που στειρώθηκαν εν αγνοία τους κατά τη δεκαετία του 1980, ούτε

τις στειρώσεις που έγιναν σε ψυχιατρικές κλινικές.

Ένας χαμηλός δείκτης νοημοσύνης, σε συνδυασμό με συναισθηματικά ή κοινωνικά

προβλήματα, αρκούσε για να στερηθούν κάποιες γυναίκες για πάντα το δώρο της μητρότητας.

Όπως η κωφάλαλη Μισέλ, 40 χρόνων σήμερα, που υποβλήθηκε σε στείρωση στα 20 της

χρόνια, κατ’ απαίτηση της μητέρας της, επειδή ήταν «ενοχλητική και ήθελε να παντρευτεί».

Ή η Σεσίλ, 35 χρόνων, με ελαφρά πνευματική αναπηρία, που ήθελε να κρατήσει το

παιδί της, αλλά εξαναγκάστηκε σε άμβλωση και στείρωση στις αρχές της δεκαετίας

του 1980.

Η ΓΑΛΛΙΔΑ ερευνήτρια αναφέρει επίσης και μια άλλη εξωφρενική περίπτωση μιας

εφήβου, που υποβλήθηκε σε στείρωση μετά το βιασμό της από τον πατέρα της.

«Όλες αυτές οι γυναίκες», επισημαίνει η Νικόλ Ντιτρίχ, η οποία ήδη από το 1991

είχε σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου, «υποβλήθηκαν σε στείρωση σε νεαρή

ηλικία, πριν από τα 20 τους χρόνια, χωρίς να το γνωρίζουν. Τους έλεγαν π.χ.

ότι θα υποβληθούν σε εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας». «Δεν αποφασίζαμε εμείς.

Κάνουμε επεμβάσεις με βάση τις οδηγίες των ψυχιάτρων και των ιδρυμάτων»,

δήλωσε στο γαλλικό περιοδικό ένας χειρουργός, που έκανε στειρώσεις. Ο Μπερνάρ

Γκλοριόν, πρόεδρος της Ιατρικής Ένωσης, αρνήθηκε να σχολιάσει το δημοσίευμα

του περιοδικού, αλλά χαρακτήρισε απαράδεκτες τις δηλώσεις του χειρουργού.

«Ένας χειρουργός», τόνισε, «είναι ελεύθερος και υπεύθυνος για τις πράξεις του

και μπορεί να ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά μιας επέμβασης. Στη Γαλλία, η

στείρωση αποτελεί έναν απαγορευμένο ακρωτηριασμό, όταν δεν υπάρχει σοβαρός

ιατρικός λόγος».