Ο εφιάλτης του Κοζλοντούι

Επαναφέρει τον εφιάλτη πάνω από την Ελλάδα η απόφαση της βουλγαρικής

κυβέρνησης να μην προχωρήσει τελικά στο κλείσιμο απηρχαιωμένων αντιδραστήρων

στον πυρηνικό σταθμό Κοζλοντούι.

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ είναι ορατός, καθώς σύμφωνα με έκθεση της Greenpeace 132.000

Έλληνες θα πεθάνουν από καρκίνο σε περίπτωση ατυχήματος, ενώ το μέγιστο

συνολικό κόστος των μέτρων έκτακτης ανάγκης θα ανέλθει σε 36 τρισεκατομμύρια δραχμές.

Σε απόσταση 255 χιλιομέτρων από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, ο πυρηνικός

σταθμός του Κοζλοντούι θα καθυστερήσει αρκετά την ένταξη της Βουλγαρίας στην

Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς η χώρα δηλώνει ανίκανη να τηρήσει τον όρο που θέτει η

Ε.Ε. για κλείσιμο των παλιών αντιδραστήρων.

Οι συνεχείς αναβολές οφείλονται, σύμφωνα με τον κ. Κώστα Δόμβρο, υπεύθυνο για

τα πυρηνικά στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace, στο γεγονός ότι η Βουλγαρία

είναι κατά 50% εξαρτημένη από την πυρηνική ενέργεια. «Ο κίνδυνος πυρηνικού

ατυχήματος είναι μεγάλος και οι πιθανές επιπτώσεις για την Ελλάδα ολέθριες,

μιας και το Κοζλοντούι έχει χαρακτηρισθεί από το αμερικανικό υπουργείο

ενέργειας ως ένας από τους πιο επικίνδυνος πυρηνικούς σταθμούς στον κόσμο».

Εκεί λειτουργούν έξι αντιδραστήρες, οι οποίοι στερούνται στοιχειωδών

προδιαγραφών ασφαλείας. Αυτό σημειώνει, μεταξύ άλλων, η παγκόσμια

περιβαλλοντική οργάνωση Greenpeace, και τονίζει πως «οι τέσσερις παλιότεροι

αντιδραστήρες δεν έχουν καν εξωτερικό περίβλημα, και έτσι, σε περίπτωση

ατυχήματος, δεν υπάρχει φραγμός για την έκλυση ραδιενεργών υλικών..

Η στάση της Ελλάδας δεν είναι ακόμη σαφής. «Η ελληνική κυβέρνηση δεν

παρεμβαίνει και αυτού του είδους η αντιμετώπιση είναι αυτοκαταστροφική»,

επισημαίνει ο κ. Δόμβρος. «Ακόμη κι αν η τύχη είναι ευνοϊκή μαζί μας και

αποφευχθεί μια πυρηνική καταστροφή, τα άλυτα προβλήματα των πυρηνικών καυσίμων

και αποβλήτων μας περιμένουν στη γωνία».

Το Κοζλοντούι έχει μακρά ιστορία ατυχημάτων, που ξεκινά από το 1982. Μόνο στην

περίοδο 1990-1993 έγιναν επισήμως γνωστά 15 ατυχήματα, ενώ σημειώθηκε διαρροή

ραδιενέργειας τον Ιούλιο του 1991, τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου και τον

Ιανουάριο του 1993. Έρευνα της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας έδειξε

πως για αντιδραστήρες, όπως αυτοί του Κοζλοντούι, ο κίνδυνος του μεγαλύτερου

δυνατού πυρηνικού ατυχήματος, τήξη του πυρήνα δηλαδή, είναι 55 φορές

μεγαλύτερος από κάθε άλλο τύπο αντιδραστήρα.

«Αν και λειτουργούν ομαλά, οι αντιδραστήρες του Κοζλοντούι έχουν ηλικία

τριάντα ετών και δεν πληρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας», λέει ο κ.

Ζίγμουντ Ντομαράτσκι, υπεύθυνος για θέματα πυρηνικής ασφάλειας της Διεθνούς

Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας.

Παρ’ όλα αυτά, και σύμφωνα με δηλώσεις της υπουργού Εξωτερικών της Βουλγαρίας,

Ναντέζντα Μιχαϊλόβα, η χώρα της αδυνατεί να εκπληρώσει την υποχρέωση να

κλείσει τους τέσσερις αντιδραστήρες τύπου «ΒΒΕΡ 440», οι οποίοι

κατασκευάστηκαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Την δέσμευση αυτή η Βουλγαρία

την ανέλαβε το 1993, όταν υπέγραψε σύμβαση με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα

Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και εισέπραξε επιχορήγηση 23 εκατομμυρίων ECU για

τον εκσυγχρονισμό του Κοζλοντούι.

Η Σόφια επιμένει για παράταση της προθεσμίας για τη διακοπή της λειτουργίας

των παλιών αντιδραστήρων και ως απάντηση στις απαιτήσεις της Ε.Ε. για

σχεδιασμό νέας ενεργειακής πολιτικής, αντιπροτείνει την κατασκευή νέου

αντιδραστήρα, ο οποίος θα αποκαταστήσει το κενό στον ενεργειακό τομέα της

χώρας, όταν τελικά κλείσουν οι τέσσερις παλαιότεροι. Η κατασκευή των νέων

αντιδραστήρων υπολογίζεται πως θα κοστίσει 226 εκατομμύρια δολάρια, ενώ οι

μελέτες του έργου, τις οποίες έχει αναλάβει αμερικανική εταιρεία, θα

στοιχίσουν 70 εκατομμύρια δολάρια.