ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ Ο διάδοχος του Φράνκο

Έχει τη μεγάλη μύτη των Βουρβώνων και τα χείλη των Αψβούργων. Μιλάει πολλές

γλώσσες. Έχει γνωρίσει όλους τους αμερικανούς προέδρους μετά τον Κέννεντυ. Ας

τον υποδεχθούμε λοιπόν σήμερα με το σύνθημα: «Ζήτω ο βασιλεύς!».

ΤΟ 1931, όταν οι Δημοκρατικοί ανέλαβαν την κυβέρνηση στην Ισπανία, ο τότε

βασιλιάς Αλφόνσος ΙΓ’ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει ντροπιασμένος τη χώρα. Πρώτα

πήγε στο Παρίσι κι έπειτα στη Ρώμη, όπου το ‘ριξε στις γυναίκες, τον τζόγο και

το κυνήγι. Λίγο πριν πεθάνει, το 1941, παραιτήθηκε του θρόνου υπέρ του δον

Χουάν, του γιου του. Στο μεταξύ, η Δημοκρατία είχε πέσει και είχε αναλάβει την

εξουσία ο Φράνκο, που δεν είχε βέβαια καμιά όρεξη να τη μοιραστεί με τους Βουρβώνους.

Παρά ταύτα, ο γιος του δον Χουάν σπούδασε σε ειδικά σχολεία της Ισπανίας (την

οποία αντίκρυσε για πρώτη φορά το 1948, σε ηλικία δέκα ετών), παρακολούθησε

ιδιαίτερα μαθήματα στα παλάτια, συνοδευόταν στις μετακινήσεις του από

σωματοφύλακες και κάθε τόσο έβλεπε τον δικτάτορα που ενδιαφερόταν σαν καλός

παππούς για τις προόδους του. Κι όλα αυτά, ύστερα από συμφωνία του δον Χουάν

με τον Φράνκο, ο οποίος ήθελε με τον τρόπο αυτό να αποτρέψει ενδεχόμενη

συμμαχία των βασιλικών με τους εξόριστους σοσιαλιστές και να αφοπλίσει τον βασιλιά.

Ο γιος του δον Χουάν λεγόταν Χουάν Κάρλος και ήταν μέτριος μαθητής, αλλά καλός

στα σπορ. Το 1962 παντρεύτηκε στην Αθήνα μια άλλη γαλαζοαίματη, τη λεγόμενη

«πριγκίπισσα Σοφία της Ελλάδας». Και επτά χρόνια αργότερα, ο Φράνκο τον κάλεσε

και του ανακοίνωσε ότι θα τον χρίσει διάδοχό του, «με τον τίτλο του βασιλιά».

Σε τρεις εβδομάδες, ο ηλικίας 31 ετών Χουάν Κάρλος ορκιζόταν έτσι πίστη στον

άνθρωπο που είχε κυβερνήσει με σιδηρά πυγμή την Ισπανία για σαράντα σχεδόν

χρόνια και ήταν υπεύθυνος για τον βασανισμό ή τον θάνατο χιλιάδων πολιτικών

του αντιπάλων.

Το πώς αυτός ο άνθρωπος είναι σήμερα ένας εξαιρετικά δημοφιλής βασιλιάς έχει

να κάνει με την ιστορία της Ισπανίας, με την ανάγκη του λαού αυτού για έναν

υψηλό προστάτη, αλλά και με τη στάση του στην απόπειρα πραξικοπήματος του

1981. Οι συμπατριώτες του εκτιμούν την απλότητά του: «Ο βασιλιάς δεν έχει

φορέσει ποτέ στέμμα και δεν έχει καθίσει ποτέ σε θρόνο», λέει η εκπρόσωπός του

στον δημοσιογράφο Τζον Λη Άντερσον που έγραψε πρόσφατα στον «Νιου Γιόρκερ» ένα

πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την ισπανική μοναρχία. Αυτό που δεν του είπε ­ αυτό

που κανείς στην Ισπανία δεν διανοείται ούτε καν να σκεφθεί ­ είναι αν ο

βασιλιάς είχε ποτέ οικονομικές συναλλαγές με ύποπτα πρόσωπα. Όπως τον πρώην

τραπεζίτη Μάριο Κόντε, για παράδειγμα, που έχει καταδικαστεί για ατασθαλίες

και λέγεται ότι διαθέτει ενοχοποιητικά έγγραφα και κασέτες…

«Το στέμμα πρέπει να το κερδίζεις κάθε μέρα», συνηθίζει να λέει ο Χουάν

Κάρλος. Ποιος ο λόγος; Θέλει κανείς να του το πάρει;