Είχα στα μάτια μου τη σημαία

ΤΟ ΩΡΑΙΟ και σφριγηλό «πρόσωπο» που έδειξε ο ελληνικός στίβος στο 7ο Παγκόσμιο

Πρωτάθλημα της Σεβίλλης έγινε ακόμη πιο όμορφο το περασμένο Σάββατο με τα

τεράστια και λαμπερά μάτια της Μιρέλας Μανιάνι – Τζελίλη στο ψηλότερο σκαλί

του βάθρου.

Επιπλέον, είναι φανερό με βάση τα τεράστια φυσικά προσόντα, την ηλικία και τη

φιλοσοφία της ομογενούς πρωταθλήτριας, ότι ο ελληνικός αθλητισμός διαθέτει ένα

ακόμη στέλεχος με προοπτικές για μεγάλες επιτυχίες τα επόμενα χρόνια στα

παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και βέβαια στους Ολυμπιακούς Αγώνες το

2000 στο Σίδνεϊ και το 2004 στην Αθήνα.

Η ωριμότητα και το χιούμορ που τη χαρακτηρίζουν όταν μιλάει δείχνει άτομο πολύ

μεγαλύτερης ηλικίας από ένα κορίτσι που συμπληρώνει τα 23 του χρόνια τον

ερχόμενο Δεκέμβριο.

Την επομένη της μεγάλης επιτυχίας της μιλώντας στην «ΟΜΑΔΑ» για το μέλλον της

τόνισε: «Θα κάνω πρωταθλητισμό τουλάχιστον μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες της

Αθήνας που θα είμαι είκοσι οκτώ ετών. Μέχρι τότε δεν σκέπτομαι ούτε για παιδιά

ούτε για διακοπές. Μου αρέσει ο τρόπος ζωής του πρωταθλητή όσο και αν είναι

κουραστικός και έχει στερήσεις. Υγεία να έχουμε και όταν θα σταματήσω, θα

πηγαίνω και για μπάνια στη θάλασσα που τ’ αποφεύγω τώρα γιατί χαλαρώνουν το

μυϊκό σύστημα. Ταιριάζουμε και με τον Γιώργο τον άνδρα μου, αφού κι εκείνος

κουράζεται στις προπονήσεις και έτσι βγαίνουμε αργά πολύ σπάνια».

Αποκαλύπτει ότι στη διάρκεια του αγώνα τής συνέβη ένα είδος παραίσθησης που

της έδωσε μεγαλύτερη δύναμη: «Σε στιγμές που δεν έριχνα και γίνονταν απονομές

σε άλλα αγωνίσματα, μου φαινόταν σαν να έβλεπα την ελληνική σημαία να

κυματίζει στον μεσαίο ιστό. Δεν είναι δυνατό, σκεφτόμουν, αυτό είναι σημάδι

ότι θα κερδίσω»!

Και βέβαια στη διάρκεια του αγώνα η Μιρέλα Τζελίλη δεν έμενε σ’ αυτό το

πρωτόγνωρο όραμα νίκης, αλλά είχε προσήλωση στο να ρίξει όσο γινόταν μακρύτερα

και από το 67.09 της τρίτης βολής:

«Η τακτική που είχε αποφασίσει ο προπονητής μου ήταν να ρίξω στην αρχή χωρίς

πίεση για να είμαι σίγουρα στην οκτάδα και η μεγάλη επίδοση θα ερχόταν

αργότερα. Όταν έριξα το 67.09 ο κ. Κοκόλης μου είπε “ντύσου και πάμε να

φύγουμε”. Γέλασα και απελευθερώθηκα, αλλά στην τέταρτη προσπάθεια ένα τεχνικό

λάθος χάλασε ίσως και μια βολή που θα ήταν παγκόσμιο ρεκόρ».

Η Μιρέλα Τζελίλη δεν κρύβει τον θαυμασμό και την εκτίμηση που αισθάνεται για

τον Βασίλη Κοκόλη. «Στον κ. Κοκόλη οφείλεται κατά μεγάλο μέρος αυτή η

επιτυχία. Όταν πρωτοήλθα στην Ελλάδα το 1996, πρωτοέκανα προπόνηση με τον

Αντώνη Παπαδημητρίου, τον προπονητή του Γκατσιούδη. Τον κ. Κοκόλη τον είχα

ακούσει από παλιά και όταν μου είπε ότι πιστεύει σε μένα ότι θα πάω ψηλά αν

δουλέψω μαζί του, το σκέφτηκα λίγο και δέχθηκα».

Ο πρώτος όμως που δίδαξε στη Μιρέλα Τζελίλη το ακόντιο ήταν ο πατέρας της

Χρήστος. «Ο πατέρας μου που ήταν παλιός αθλητής είχε ένα είδος ψύχωσης να με

κάνει πρωταθλήτρια. Με προπονούσε και παράλληλα πρόσεχε αυστηρά τη δίαιτά μου

σε βαθμό που του έκαναν παρατηρήσεις φίλοι και συγγενείς. Εκείνος έλεγε ότι

μια μέρα θα γίνω παγκόσμια πρωταθλήτρια και να που δικαιώθηκε».

Η σχέση της Μιρέλας Τζελίλη με την Ελλάδα εξαρτήθηκε σε μεγάλο ποσοστό από την

καταγωγή της μαμάς της Φλώρας και από τη γνωριμία με τον μετέπειτα σύζυγό της

Γιώργο Τζελίλη, όταν ήταν και οι δύο νεαροί αθλητές στο Μονπελιέ, μετέχοντας

στους Μεσογειακούς Αγώνες. «Υπήρξε έρωτας μεταξύ μας, αλλά εγώ τότε ήμουν πολύ

μικρή για να σκέπτομαι γάμο. Άρχισα όμως να σκέπτομαι να έλθω μόνιμα στην

Ελλάδα ­ ήταν κάτι που το συζητούσαμε και στην οικογένειά μου. Ήθελα όμως

πρώτα να βεβαιωθώ ότι θα είμαστε τακτοποιημένοι και δεν θα είχαμε προβλήματα επιβίωσης».

Το ξανθό και χαριτωμένο κορίτσι από το Δυρράχιο είναι το μόνο μέλος της

ελληνικής αποστολής που δεν είναι γέννημα – θρέμμα του ελληνικού αθλητισμού.

Ευτυχώς οι Ιταλοί δεν κατάλαβαν εγκαίρως τι έχασαν όταν στις προτάσεις τους να

γίνει Ιταλίδα δεν ήταν όσο θα έπρεπε γενναιόδωροι στην παροχή κάποιων καλών

συνθηκών εγκατάστασης:

«Είχα μετάσχει με την Αλβανία και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1995 και είχα

προκριθεί στον τελικό, αλλά ήμουν άπειρη και έμεινα στη δωδέκατη θέση. Οι

Ιταλοί που με θεωρούσαν Ιταλίδα λόγω του πατέρα μου, με πλησίασαν αλλά δεν με

έπεισαν και όταν αργότερα έδειξαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον τους απάντησα: “Είναι

πολύ αργά, τώρα αισθάνομαι Ελληνίδα”».

Με μεταπτυχιακές σπουδές ενός χρόνου στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα των ΗΠΑ στο

Αθλητικό Μάνατζμεντ (αφού έχει σπουδάσει στο ίδιο αντικείμενο στο Πανεπιστήμιο

των Τιράνων και με διαμονή μεγάλο διάστημα στη Γερμανία το 1993 («προπονήθηκα

και με τον προπονητή του Μπόρις Χένρι στο Σάαρμπρικεν»), η Μιρέλα Τζελίλη

μιλάει καλά τέσσερις γλώσσες.

Στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα μίλησε σε άπταιστα αγγλικά, ενώ απαντώντας

σε ατάκα Νορβηγού δημοσιογράφου «στενοχώρησε όλη τη Νορβηγία», ανταπάντησε:

«Δεν πειράζει, αρκετά έχουν στενοχωρηθεί οι Έλληνες με τόσες νίκες της Χάτεσταντ».

Πώς βλέπει το μέλλον της στον αθλητισμό τώρα που έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια;

«Θα συνεχίσω με μεγαλύτερη σιγουριά και το μόνο που θέλω είναι να είμαι πάντα

σε θέση να είμαι στον τελικό στις μεγάλες διοργανώσεις και να διεκδικώ το

χρυσό μετάλλιο».

Όσον αφορά στο πότε πίστεψε στο χρυσό μετάλλιο στη Σεβίλλη, αποκαλύπτει το

εξής χαριτωμένο: «Πέρυσι στη Βουδαπέστη ο παλιός μεγάλος Ούγγρος πρωταθλητής

Μίκλος Νέμο μου χάρισε ένα ακόντιο νέου τύπου. Έριχνα συχνά και δεν μπορούσα

να καταλάβω γιατί δεν πήγαινε μακριά. Το έμαθα καλά και όταν είδα τις φετινές

επιδόσεις των αντιπάλων και τις δικές μου, πίστεψα ότι είμαι η καλύτερη».

Συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στη Μιρέλα Τζελίλη έστειλαν ο υπουργός Εθνικής

Άμυνας κ. Άκης Τσοχατζόπουλος, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ Δημήτρης Τσοβόλας και ο

πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος, ενώ σχετική δήλωση έκανε ο

πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κώστας Καραμανλής.

Ο ΑΓΩΝΑΣ

Από τη δεύτερη προσπάθεια έδειξε ότι είναι η καλύτερη

Συναγωνίστηκε σε ευκολία τη Βούλα Τσιαμήτα στο τριπλούν η Μιρέλα Τζελίλη με

τον τρόπο που νίκησε στο ακόντιο το Σάββατο το απόγευμα στο «φλεγόμενο» από

50.000 Ισπανούς θεατές… στάδιο Ολύμπικο της Σεβίλλης.

Η Μιρέλα ξεκίνησε με μια χαμηλή πτήση του ακοντίου της και προσγείωση στα

62μ41 που της έδινε την 4η θέση μετά τη συμπλήρωση της πρώτης προσπάθειας των

12 αθλητριών.

Στη δεύτερη κιόλας προσπάθεια, με βολή στα 66μ33, η Τζελίλη πέρασε μπροστά και

στην τρίτη με το 67μ09, που αποτελεί πανελλήνιο ρεκόρ (παλαιό της ίδιας 65μ55

από το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ’99), έδειξε σε όλες που μετείχαν στο αγώνισμα

ποια θα είναι η τελική νικήτρια.

Επίσης για 1η θέση και η 4η βολή (66μ44), για την οποία ο Βασίλης Κοκόλης είπε

ότι με καλύτερη τεχνική θα ήταν παγκόσμιο ρεκόρ. Στη συνέχεια μόνο μια

προσπάθεια αντίπαλης αθλήτριας (το 66μ37 με το οποίο η Ρωσίδα Τατιάνα

Σικολένκο ανέβηκε στη 2η θέση) φάνηκε κάπως ανησυχητική.

Πανευτυχής και χαμογελαστή, αφού πανηγύρισε έντονα κάνοντας τον γύρο του

σταδίου με την ελληνική σημαία, η Μιρέλα Τζελίλη δήλωσε: «Τι να πω; Και η

συμμετοχή στον τελικό ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος είναι κάτι σημαντικό, όχι

μόνο το να βγαίνεις παγκόσμια πρωταθλήτρια. Ευχαριστώ τον προπονητή μου και

όλους όσους με βοήθησαν. Αυτή τη φορά δεν διέψευσα τις προσδοκίες όσο και αν

δεν πίστευαν πολλοί ότι θα πάρω το χρυσό μετάλλιο».

Στην επίσημη συνέντευξη Τύπου, λίγο αργότερα, πρόσθεσε: «Πρέπει να επιστρέψω

τη σημαία σ’ εκείνον που μου την έδωσε γιατί θα τη χρειαστεί και ο Γκατσιούδης»!

ΚΟΚΟΛΗΣ

Μπορούσε ακόμα και παγκόσμιο ρεκόρ

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ταλέντο όλων των εποχών στον ελληνικό ακοντισμό γυναικών θεωρεί τη

Μιρέλα Τζελίλη ο προπονητής της Βασίλης Κοκόλης, ο οποίος «ξανακτύπησε» ύστερα

από μακρόχρονη διακοπή μετά τις μεγάλες επιτυχίες της Άννας Βερούλη στη

δεκαετία του ’80.

Ο Βασίλης Κοκόλης δηλώνει με βεβαιότητα για το ταλέντο της Μιρέλας Τζελίλη:

«Έχω προπονήσει τις δύο μεγάλες αθλήτριες στο ακόντιο, τη Σοφία Σακοράφα πρώτα

και την Άννα Βερούλη αργότερα, και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τέτοια

εκρηκτικότητα δεν είχε καμία. Είναι και δυνατή, αλλά η εκρηκτικότητά της είναι σπάνια».

Σχετικά με το τι πίστευε πριν από τον αγώνα ο χαρούμενος αλλά ήρεμος Βασίλης

Κοκόλης διαβεβαιώνει: «Ήμουν βέβαιος ότι θα κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο.

Έδινα πολλές πιθανότητες για παγκόσμιο ρεκόρ, αλλά μας χάλασε τη “μανέστρα” ο

τερματισμός του μαραθωνίου και το πανδαιμόνιο που επικράτησε από τους Ισπανούς

φιλάθλους. Η τέταρτη βολή, αν δεν είχε ένα τεχνικό λάθος, θα ήταν παγκόσμιο ρεκόρ».

Όσον αφορά το πότε πίστευε ο ίδιος στο χρυσό μετάλλιο, ο Βασίλης Κοκόλης είναι

κατηγορηματικός: «Οι προπονήσεις δείχνουν την αλήθεια και η Μιρέλα έριχνε

συχνά βολές στα 68 μέτρα. Ήμουν βέβαιος ότι τόσο θα έριχνε και στον αγώνα».

Και τι τον έκανε να πιστέψει, την παραμονή του αγώνα, ότι δεν θα τρακαριστεί

στον τελικό, όπως το 1997 στην Αθήνα και το 1998 στη Βουδαπέστη; «Την είδα

κεφάτη και αποφασισμένη και ρωτούσε πού υπάρχει κομμωτήριο για να είναι πιο όμορφη».

Η ΜΙΡΕΛΑ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Καρφώνοντας το ακόντιο στα 67.09 και κρεμώντας στο στήθος το χρυσό μετάλλιο

του 7ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, η Μιρέλα Μανιάνι-Τζελίλη βρήκε τη λύση και

στο μελλοντικό της επαγγελματικό πρόβλημα.

Το βράδυ του αγώνα, στο δείπνο που παρέθεσε ο υφυπουργός Αθλητισμού Ανδρέας

Φούρας σε εστιατόριο της Σεβίλλης, ανακοινώθηκε από τα χείλη του υφυπουργού

στη σταρ της βραδιάς και παγκόσμια πρωταθλήτρια του ακοντισμού η αυτόματη

ένταξή της στο Πολεμικό Ναυτικό.

Η ίδια προτίμησε το συγκεκριμένο Σώμα επειδή ­ όπως είπε ­ «μου αρέσει η στολή

και η καθαριότητα που υπάρχει εκεί, και επιπλέον είναι σ’ αυτό και ο άνδρας

μου ο Γιώργος».

Ο υφυπουργός Αθλητισμού τόνισε για μία ακόμη φορά ότι «αυτά τα παιδιά με τις

επιτυχίες τους προβάλλουν την Ελλάδα». Ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Βασίλης Σεβαστής

ευχαρίστησε τους εκπροσώπους του Τύπου λέγοντας: «Χάρη στις προσπάθειές σας ο

ελληνικός στίβος αξιοποίησε καλύτερα τις δυνάμεις του και έφτασε να είναι τόσο ισχυρός».