Ελληνική παγκόσμια πρωτιά για τη φυσική κατάδυση

Η φυσική κατάδυση γεννήθηκε χθες το μεσημέρι στην Ελλάδα, αλλά και σ’ ολόκληρο

τον κόσμο. Με μία βουτιά στα 35 μέτρα, από 20χρονη φοιτήτρια της Γυμναστικής Ακαδημίας.

Χρειάστηκε μόλις ένα λεπτό και 11 δευτερόλεπτα για να καταδυθεί σε βάθος 35

μέτρων και να επιστρέψει ξανά στην επιφάνεια. Χωρίς βάρη, στολή, μάσκα ή

βατραχοπέδηλα, μόνο με μία βαθιά ανάσα, η 20χρονη Δανάη Βαρβέρη, έθεσε χθες το

θεμέλιο λίθο ενός καινούργιου σε παγκόσμιο επίπεδο αθλήματος, εκείνου της

φυσικής κατάδυσης.

Τρεις μήνες ήταν όλη και όλη η εμπειρία της Δανάης στις καταδύσεις. Άρχισε

τυχαία να βουτά με μπουκάλες στη Θεσαλονίκη, όπου σπουδάζει. Και κάποια

στιγμή, στα μέσα του περασμένου Σεπτεμβρίου, είπε στον δάσκαλό της τον Βασίλη

Μυλωνά ότι θα ήθελε να προσπαθήσει να καταδυθεί, χωρίς να έχει πάνω της τον

παραμικρό εξοπλισμό. Ούτε καν μία μάσκα για να βλέπει που πηγαίνει. Το είπε

και στον ιατρό της, τον κ. Νικόλαο Τρικοίλη, που είναι ειδικός στην υπερβαρική

ιατρική και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Ηρακλείου. Την εξέτασε και της είπε

«να το δοκιμάσουμε». Η Δανάη βούτηξε τότε στη Χαλκιδική και έφθασε με τη μία

στα 25 μέτρα. Τα υπόλοιπα, ήρθαν από μόνα τους. Χθες στη μία το μεσημέρι, στη

θέση Καμάρες των Σπετσών, η Δανάη κρατούσε ένα κόκκινο μπαλόνι που επέπλεε,

ακριβώς 35 μέτρα πάνω από τον βυθό. Προσπαθούσε να συγκεντρωθεί, να ρυθμίσει

την αναπνοή της. Τέσσερις δύτες είχαν ήδη βουτήξει και βρίσκονταν σε καίρια

σημεία της διαδρομής, ώστε αν οτιδήποτε συνέβαινε να έτρεχαν κοντά της.

Κάμερες και φωτογραφικοί φακοί τη σημάδευαν συνεχώς. Το μόνο που ακουγόταν

ήταν η φωνή του γιατρού. «Πάρε βαθιά ανάσα, βγάλε τώρα τον αέρα».

Ένα κομμάτι λευκού πλαστικού που έγραφε με κόκκινους χαρακτήρες τον αριθμό 35,

που ήταν το βάθος, και που είχε πάνω του ένα αποτσίγαρο, περίμενε την 20χρονη

Δανάη για να το φέρει στην επιφάνεια. Τα μάτια των εκπροσώπων της Παγκόσμιας

Ομοσπονδίας Υποβρύχιων Δραστηριοτήτων ήταν και αυτά καρφωμένα πάνω της. Το

ίδιο και τα βλέμματα των ανθρώπων της ΒΙΟΣ, της οικολογικής οργάνωσης, μέλος

της οποίας είναι η νεαρή αθλήτρια, και η οποία επιτελεί κάθε χρόνο το έργο του

καθαρισμού των ελληνικών βυθών από κάθε είδους απορρίμματα. Το αποτσίγαρο που

θα έφερνε στην επιφάνεια ήταν ταυτισμένο με αυτό το μήνυμα. Έβαλε αρκετό αέρα

στα πνευμόνια της και ξεκίνησε. Ο κυματισμός που προκάλεσε η βουτιά της,

ελαττώθηκε και η θάλασσα έγινε λάδι. Το μπαλόνι επέπλεε μόνο του, όλοι

κοιτούσαν τα ρολόγια τους, επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Ο λεπτοδείκτης έκανε

τον πρώτο κύκλο σε 60 δευτερόλεπτα, το νερό εξακολουθούσε να είναι λάδι, «έλα,

βγες», ακούγονταν ψιθυριστά λόγια, και έντεκα δευτερόλεπτα μετά, ξεπρόβαλε

μέσα σε παρατεταμένα χειροκροτήματα το χαμογελαστό της πρόσωπο και το χέρι της

που κρατούσε επιδεικτικά το λάφυρο από τον βυθό.

«Θα μπορούσε να πάω και πιο κάτω», είπε η Δανάη την ώρα που συνέχιζε να

κολυμπά και γυρίζει το κεφάλι της σε κάθε κατεύθυνση για να την απαθανατίσουν

οι φωτογράφοι που της φώναζαν. «Όμως είχα λίγο τρακ γιατί ήταν πολύ… επίσημο

και δεν έχω συνηθίσει». Πολύ περισσότερο βέβαια οι γονείς της που το έμαθαν

τρεις μόλις ημέρες προτού επιχειρήσει την καταπληκτική αυτή βουτιά.

Όλοι λένε πως η Δανάη έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες, απλώς της λείπει η

εμπειρία και βελτιωμένη τεχνική. «Αν κατεβαίνει τώρα σε τόσο βάθος δεν ξέρω σε

λίγα χρόνια που μπορεί να φθάσει», είπε ο δάσκαλός της που φορτωμένος τις

μπουκάλες του παρακολούθησε από κοντά την κατάδυση της καλύτερής του μαθήτριας.