ΠΡΟΣΩΠΑ Ένας διαφορετικός παιδίατρος

Ο Άλντο Ναουρί είναι κάτι περισσότερο από παιδίατρος: συνδυάζει την ιατρική

με την ψυχανάλυση και έχει γίνει ίνδαλμα πλήθους γονιών.

Στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου του συναντιούνται μετανάστες,

επιχειρηματίες και διανοούμενοι που φέρνουν τα παιδιά τους σ’ έναν από τους

πιο δημοφιλείς παιδίατρους του Παρισιού. Ο Άλντο Ναουρί έχει επινοήσει μια

παιδιατρική πρακτική που δεν εξαντλείται στο τρίπτυχο «ακρόαση, αναστημόμετρο,

εμβόλιο», αλλά επεκτείνεται σε ένα διάλογο με τους γονείς ­ και τους δύο, αφού

θέλει να έρχονται ως ζευγάρι, και όχι η επίσκεψη αυτή να είναι η αγγαρεία των

μητέρων. «Τι είναι ένα παιδί; Είναι ένα άτομο αγκιστρωμένο από το πρόσωπο που

του έδωσε τη ζωή, το οποίο μεγαλώνει με τους φόβους κάθε ανθρώπινου πλάσματος,

κι εγώ δουλεύω πάνω στους φόβους των γονιών του», εξηγεί στο «Λε Πουέν».

Ο Άλντο Ναουρί γεννήθηκε το 1937 στη Λιβύη από εβραίους γονείς. Είναι το

μικρότερο από δέκα αδέλφια, η μητέρα του έμεινε γρήγορα χήρα και έφυγε με τα

παιδιά της για την Αλγερία και μετά για τη Γαλλία. Από το 1957 ώς το 1965, ο

νεαρός Άλντο σπούδασε στην Μπεζανσόν και το Παρίσι παιδιατρική και

παιδοψυχολογία. Το 1966 άνοιξε ιατρείο στο Παρίσι και το 1973 ξεκίνησε

λακανική ψυχανάλυση. Στην ιατρική, τονίζει, δεν μαθαίνουν στους παιδίατρους να

ακούν: «Κανείς δεν σε μαθαίνει πώς να θεραπεύεις την ανησυχία μιας μητέρας,

πώς να ακούς την αγωνία των γονιών, δεν μαθαίνεις παρά να γιατρεύεις το

συνάχι. Αλλά οι γονείς ζητούν από τον παιδίατρο να είναι κάτι περισσότερο από

κλινικός γιατρός, να είναι σύμβουλος στην ανατροφή και την εκπαίδευση».

Συνάδελφοί του τον επικρίνουν ότι μπερδεύει ιατρική και ψυχανάλυση, δύο

εντελώς διαφορετικές κατηγορίες. «Ο άνθρωπος είναι ον της γλώσσας και αυτή

εκφράζεται εκεί όπου μπορεί», απαντά ο Ναουρί. «Ο ανθρώπινος πόνος παίρνει

πολλούς δρόμους πίσω από το σωματικό σύμπτωμα, υπάρχει κάτι που θέλει να

ειπωθεί». Δηλαδή ένα συνάχι κρύβει ένα απωθημένο; «Όχι προφανώς, αλλά όταν το

παιδί έχει 40 απανωτά με 40 πυρετό, υπάρχει κάτι, κι εγώ είμαι εδώ, έτοιμος να

το ακούσω».

Ο Άλντο Ναουρί έχει γράψει έξι πολύ επιτυχημένα βιβλία για τις σχέσεις παιδιών

και γονιών. Και αποφεύγει επιμελώς να περιορίσει την πελατεία του στους

πλούσιους και διάσημους. «Δεν έχω καμιά φιλοδοξία κοινωνικής ανόδου», εξηγεί,

«μόνο να συσσωρεύω γνώσεις». Πιστεύει ότι μπορεί κανείς να μάθει τα πάντα

μόνος του, «εκτός βέβαια από φυσικομαθηματικά» και η μόνη επιστήμη από την

οποία δεν καταλαβαίνει τίποτε, είναι η οικονομία: «Το ένα τρίτο της εφημερίδας

“Λε Μοντ” μου είναι απρόσιτο», παραδέχεται. Και για το μόνο που λυπάται, είναι

γιατί «δεν έγινα καλύτερος παιδίατρος».