Ο πόλεμος του Βιετνάμ

Αν η αντιπαράθεση των ΗΠΑ στην Ευρώπη με τη Σοβιετική Ένωση είχε δημιουργήσει

τον Ψυχρό Πόλεμο, η αντιπαράθεση στην Ασία με τη Λαϊκή Κίνα είχε ως αποτέλεσμα

δύο Θερμούς Πολέμους. Της Κορέας και του Βιετνάμ.

Πίσω από την αμερικανική αποφασιστικότητα να διατηρηθεί η προσκόλληση του

Νοτίου Βιετνάμ στο άρμα της Δύσης, βρισκόταν το μακροπρόθεσμο σχέδιο για την

ανάπτυξη της πολιτικής αναχαίτισης της Κομμουνιστικής Κίνας.

Όλα άρχισαν καθώς κορυφαίοι εμπειρογνώμονες της κυβέρνησης Τζόνσον πίστευαν

ακράδαντα πως η κατάσταση στην Άπω Ανατολή έμοιαζε με εκείνη που είχε

διαμορφωθεί στην Ευρώπη μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν η

Σοβιετική Ένωση είχε αποδυθεί στην επεκτατική πολιτική, απότοκος της οποίας

ήταν οι ΗΠΑ να δημιουργήσουν την προστατευτική ασπίδα του ΝΑΤΟ.

Μόνον που οι ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ασία παραβίαζαν βασικές συμφωνίες. Όπως τη

συμφωνία της Γενεύης του 1954 η οποία προέβλεπε ότι ο 17ος Παράλληλος, που

χώριζε το Βόρειο από το Νότιο Βιετνάμ, «αποτελούσε προσωρινή γραμμή

διαχωρισμού και δεν θα έπρεπε με κανέναν τρόπο να θεωρηθεί ως πολιτικό ή

εδαφικό σύνορο».

Επιπλέον η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο Νότιο Βιετνάμ, που είχε

προηγηθεί της επανάστασης του Μετώπου Εθνικής Απελευθέρωσης, ήταν επίσης

παράνομη. Οι συμφωνίες απαγόρευαν την παραμονή στο Βιετνάμ ξένων στρατευμάτων,

καθώς και την εισαγωγή όπλων ή πολεμοφοδίων.

Κατά των Βιετκόνγκ

Η κυβέρνηση Τζόνσον, όμως, έβλεπε το Νότιο Βιετνάμ ως υπόδειγμα του

εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της εποχής… Ο ανταρτοπόλεμος, που

αντιμετώπιζαν οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ, έπρεπε να συντριβεί για να αποτραπούν

παρόμοια κινήματα και αλλού.

Το 1960, η αμερικανική κυβέρνηση, ανήσυχη από την εξάπλωση των κομμουνιστικών

κινημάτων στη Νοτιοανατολική Ασία, άρχισε να στέλνει στρατιωτικούς με τη μορφή

συμβούλων στη νοτιοβιετναμική κυβέρνηση για να τη βοηθήσει να εξολοθρεύσει το

αντάρτικο κίνημα των Βιετκόνγκ ή Βιετμίνχ, που υποστήριζε το κομμουνιστικό

καθεστώς του Βόρειου Βιετνάμ., Έως το τέλος του 1966 ο αριθμός των Αμερικανών

στρατιωτών μαζί με τους Αυστραλούς και τους Νεοζηλανδούς ξεπερνούσε τους

400.000. Το 1968 οι Βιετκόνγκ εξαπέλυσαν τη μεγάλη επίθεση Τετ, εναντίον του

Νότιου Βιετνάμ, ενισχυόμενη από τους Βόρειους. Αν και τα αποτελέσματα της

επίθεσης δεν ήταν εντυπωσιακά, εκείνο που πέτυχαν οι κομμουνιστές ήταν να

πείσουν την αμερικανική κοινή γνώμη ότι «τα παιδιά μας δεν μπορούν να

κερδίσουν τον πόλεμο αυτό».

Ο πόλεμος στο Βιετνάμ ήταν ο πλέον μακροχρόνιος και ο πλέον μη δημοφιλής στην

αμερικανική ιστορία.

Ο αντίκτυπος από τον πόλεμο εκείνο αντανακλά ακόμα και σήμερα στην αμερικανική

κοινωνία, αν και έχει περάσει πλέον ένα τέταρτο του αιώνα από τον τερματισμό του.

Για περισσότερο από δύο εκατομμύρια Αμερικανούς βετεράνους του δεκάχρονου

εκείνου πολέμου, οι πληγές που τους άφησε δεν θα κλείσουν ποτέ.

Ο πόλεμος στη ζούγκλα στοίχισε τη ζωή σε 58.000 Αμερικανούς, ενώ το οικονομικό

κόστος για τις ΗΠΑ ξεπέρασε τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η άμεση αμερικανική ανάμειξη ξεκίνησε το 1955, με την άφιξη των πρώτων

συμβούλων. Τα πρώτα αμερικανικά στρατεύματα έφθασαν στο Βιετνάμ δέκα χρόνια

αργότερα, το 1965.

Ο Χο Τσι Μινχ

Ο Χο Τσι Μινχ ήταν αποφασισμένος να επανενώσει το Βιετνάμ, μετά την αποχώρηση

νικημένων των Γάλλων αποικιοκρατών. Ο Λίντον Τζόνσον έδειξε εξίσου

αποφασισμένος να τον εμποδίσει, προσπαθώντας να συγκρατήσει ένα Νότιο Βιετνάμ

που ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Η αμερικανική επέμβαση κατάφερε να αναβάλει μόνο το αναπόφευκτο.

Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου οι ΗΠΑ προσπάθησαν να στηρίξουν ένα σαθρό

καθεστώς στη Σαϊγκόν, το οποίο τελικά κατέρρευσε με τα βορειοβιετναμικά τανκς

να προελαύνουν στην παλιά αυτοκρατορική πρωτεύουσα στις 30 Απριλίου 1975.

Ένα χρόνο αργότερα, τα αμερικανικά στρατεύματα άρχισαν να αποχωρούν και οι

Αμερικανοί διαπραγματεύτηκαν ειρηνευτική συμφωνία στο Παρίσι το 1973.

Τον Απρίλιο του 1975 οι Βόρειοι ενοποίησαν τη χώρα υπό τη διακυβέρνησή τους.

Το 1999, η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ γίνεται η πρώτη

ανώτερη αξιωματούχος της Ουάσιγκτον που επισκέπτεται το Ανόι.

Η σφαγή του Μάι Λάι

Ένας αμερικανικός λόχος περνώντας από το χωριό Μάι Λάι στις 16 Μαρτίου 1968

άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα, με τη βάναυση συμπεριφορά του, λεηλατώντας,

βιάζοντας και σφαγιάζοντας τους κατοίκους του, δημιουργώντας παγκόσμια

κατακραυγή για τον «βρώμικο πόλεμο». Αναφορά του πιλότου ελικοπτέρου, τύπου

Σκάουτ, Χιου Τόμσον: «Πέταξα στο χωριό Μάι Λάι στις 7.20 το πρωί, μεταφέροντας

εκεί μία διμοιρία. Η πληροφορία ότι θα συναντούσαμε ενόπλους δεν ήταν ακριβής,

επειδή δεν δεχτήκαμε πυρά. Πραγματοποίησα αρκετούς κύκλους στην περιοχή και

όταν επέστρεψα στο χωριό είδα παντού πτώματα αμάχων. Κυρίως γυναικόπαιδα και

ηλικιωμένους. Πετώντας λίγο έξω από το χωριό, πάνω από έναν ορυζώνα, είδα ένα

κορίτσι ξαπλωμένο ανάσκελα. Από τις κινήσεις του υποπτεύθηκα πως είναι

πληγωμένο και κάλεσα από τον ασύρματο βοήθεια. Τότε είδα ένα λοχαγό να την

πλησιάζει. Τη γύρισε με την μπότα του μπρούμυτα και τη γάζωσε με το αυτόματο

όπλο που κρατούσε. Έμεινα άφωνος».

Ο υπολοχαγός Γουίλιαμ Κάλεϊ καταδικάστηκε για φόνο για τον ρόλο που έπαιξε στη

σφαγή του Μάι Λάι. Ο Κάλεϊ διέταξε τους άνδρες του λόχου «Τσάρλι», του πρώτου

τάγματος της μεραρχίας «Αμέρικαλ», να εξοντώσουν «όλους όσους συναντήσουν στο

χωριό». Ο ίδιος πυροβόλησε και σκότωσε με το όπλο του μια ομάδα άοπλων

χωρικών. Καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά.

Ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος για τον αμερικανικό στρατό και όσα στραβά έγιναν

στο Βιετνάμ, όπου είχε καταλυθεί κάθε έννοια πειθαρχίας και ηθικού. Ύστερα από

εφέσεις, η ποινή του Κάλεϊ μειώθηκε και τέλος αφέθηκε ελεύθερος το 1974.

Σήμερα εργάζεται ως ασφαλιστής.