ΤΖΕΪΜΣ ΡΟΜΠΙΝΣΟΝ Μα καλά, οι Έλληνες δεν κοιμάστε ποτέ;

Την πρώτη φορά που ήρθε στην Αθήνα εντυπωσιάστηκε και σίγουρα ικανοποιήθηκε

από τη γνωριμία με μιαν ιστορική πόλη, όπως είναι η ελληνική πρωτεύουσα. Οι

πρώτες του μέρες στη χώρα μας πέρασαν επίσης άνετα, μέχρι που έκανε το λάθος

να προσπαθήσει (διότι στην… προσπάθεια έμεινε) να κατέβει πρωί με αυτοκίνητο

μέχρι το κέντρο της Αθήνας.

“Φίλε, κόντεψα να τρελαθώ. Ήταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου και δεν θα

ήθελα να την ξαναζήσω με τίποτε. Δεν πίστευα στα μάτια μου και αναγκάστηκα να

μείνω ώρες εγκλωβισμένος μέσα στο αμάξι μου” λέει ο Τζέιμς “Χόλιγουντ”

Ρόμπινσον που, αν μη τι άλλο, στη ζωή του είχε συνηθίσει την κίνηση, ζώντας

ένα διάστημα στο Λος Άντζελες. Φανταστείτε δηλαδή πού έχει φτάσει πλέον το

πρόβλημα στην Αθήνα.

Γεννημένος στην πόλη Τζάκσον (στις 31-8-1970), κοντά στο δέλτα του ποταμού

Μισισιπή, ο Τζέιμς είχε την ατυχία να μη γνωρίσει ποτέ πατέρα (ο Τζέιμς

Ρόμπινσον είχε πεθάνει πριν δει τον Τζέιμς τζούνιορ να γεννιέται) και έτσι η

μητέρα του Έμπι είχε τον δύσκολο ρόλο και των δύο γονιών, προσπαθώντας να

μεγαλώσει όσο πιο σωστά γίνεται τα τέσσερα παιδιά της (δύο κόρες και δύο

γιους).

“Προσπάθησε να μη μας λείψει τίποτα και είναι αλήθεια πως δεν είχαμε βασικά

προβλήματα ούτε θυμάμαι να είχα ζήσει πολύ δύσκολα χρόνια. Ίσως η ζωή να ήταν

δύσκολη τη δεκαετία του 1970 στην Αμερική, αλλά εμείς, σε μια μικρή πόλη, όπως

είναι το Τζάκσον, δεν τη “νιώσαμε”.

Ήταν εντελώς διαφορετικός ο τρόπος ζωής εκεί” λέει ο Τζέιμς που η πρώτη του

απασχόληση με τα σπορ ήρθε μέσω του ράγκμπι, ενώ ήταν και πολύ καλός στα 110

μ. με εμπόδια, με χρυσό μετάλλιο μάλιστα σε αγώνες της Πολιτείας του Μισισιπή.

Έπαιζα φούτμπολ

“Έπαιζα σε μια ομάδα στο κολέγιο αμερικανικό ποδόσφαιρο, αλλά ο προπονητής μου

επέμενε να δοκιμάσω και στο μπάσκετ, επειδή είχα καλό άλμα. Έτσι και έκανα και

δεν το μετάνιωσα. Η μητέρα μου έπαιζε παλιά στο κολέγιο, η μεγάλη μου αδελφή

το ίδιο και έτσι δεν είχα κανένα πρόβλημα από το σπίτι, έτσι ώστε να μη με

αφήσουν”.

Ο Ρόμπινσον είχε δείξει από το σχολείο τη μεγάλη του έφεση στο μπάσκετ και στο

γυμνάσιο ο μέσος όρος πόντων του πλησίαζε τους 30.

Σε ηλικία 19 ετών, το 1989, γινόταν παίκτης του κολεγίου της Αλαμπάμα, όπου

βρέθηκε συμπαίκτης με τον Μέλβιν Τσίτουμ και αργότερα με τον Λατρέλ Σπριούελ,

τους οποίους θυμάται με πολύ καλές αναμνήσεις.

Όμως η καριέρα του στο κολέγιο ξεκίνησε άσχημα, αφού από πολύ νωρίς το NCAA

ανακοίνωσε πως τον αποκλείει από την υπόλοιπη χρονιά και αυτό επειδή

ακυρώθηκαν τα αποτελέσματά του στις εξετάσεις που είχε δώσει για να περάσει

στο κολέγιο του ACT.

Ο Ρόμπινσον αρνήθηκε να ξαναδώσει το τεστ και το NCAA τον απέκλεισε για εκείνη

τη χρονιά. “Ήταν μια άδικη απόφαση, αφού είχα περάσει το τεστ και μάλιστα με

υψηλούς βαθμούς. Δεν ξέρω τον λόγο που το έκανα αυτό, αλλά δικαιώθηκα αφού

κέρδισα μια δίκη με το NCAA και μου έδωσαν τη χρονιά πίσω. Δεν μου την

αφαίρεσαν και έτσι είχαν κανονικά τέσσερα χρόνια κολεγίου”.

Τη δεύτερη χρονιά του στο κολέγιο ήταν που του κόλλησαν το παρατσούκλι

“Χόλιγουντ” (“με θεωρούσαν πολύ δεξιοτέχνη “artistic” παίκτη” λέει ο ίδιος)

και αυτός άρχισε τις περίφημες τσιχλόφουσκες.

Ακόμα και στα πιο κρίσιμα σημεία ενός μεγάλου ντέρμπιο Τζέιμς μασάει την

τσίχλα του σαν να μη συμβαίνει τίποτα, αλλά τη στιγμή που πρέπει είναι εκεί.

“Ξεκίνησα να τρώω τσίχλες, επειδή εκτός του ό,τι μου αρέσουν με βοηθούν την

ώρα του αγώνα να αυτοσυγκεντρώνομαι. Είναι ένας τρόπος και αυτός και για μένα

είναι ο πιο κατάλληλος, αφού με ξεκουράζει” λέει ο Ρόμπινσον.

Στο ΝΒΑ

Την περίοδο 1992-93 παίζει τελευταία φορά στο κολέγιο και στη συνέχεια δηλώνει

συμμετοχή στα ντραφτ.

“Το Πόρτλαντ ήταν η πρώτη μου ομάδα και δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο μου καλάθι

στο ΝΒΑ. Ήταν ένα εύκολο λέι απ και φώναξα μέσα μου από τη χαρά μου. Το

πανηγύρισα δεόντως και ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Είχε ξεχωριστή σημασία.

Στο ΝΒΑ έκανα πολλούς φίλους αλλά ο “κολλητός” μου είναι ο Στέφον Μάρμπερι.

Από τους προπονητές ο καλύτερος φίλος είναι ο Ρικ Άλτελμαν.

Είχε αρκετά καλά παιχνίδια, τόσο με το Πόρτλαντ όσο και με τους Μινεσότα

Τίμπεργουλβς, στους οποίους και έκανε το πιο εκπληκτικό δωδεκάλεπτο της ζωής

του.

“Ήταν το 4ο, κόντρα στους Κλίβελαντ Καβαλίερς. Δεν είχα παίξει καθόλου και

μπήκα στην τελευταία περίοδο, πετυχαίνοντας 23 πόντους στα 10 λεπτά όπου

αγωνίστηκα. Αν είχα παίξει σε όλον τον αγώνα, θα είχα ξεπεράσει τον

Τσάμπερλεϊν” λέει γελώντας ο Ρόμπινσον, αφού είχε να λέει γι’ αυτόν τον μεγάλο

αθλητή που σημείωσε 100 πόντους σε ένα ματς.

Ο Ολυμπιακός

Και από το ΝΒΑ και τον τελευταίο του σταθμό, τους Λος Άντζελες Κλίπερς, στην

Ευρώπη και στον Ολυμπιακό.

“Ήθελα να δοκιμάσω τουλάχιστον μία χρονιά και ο Ολυμπιακός ήταν μεγάλη

πρόκληση για μένα. Η Ευρώπη αποτελεί σχολείο για μένα και συνεχίζω να μαθαίνω.

Στον Πειραιά βρήκα ανθρώπους που αγαπούν το μπάσκετ και αυτό μου αρέσει. Ο

Γιάννης Ιωαννίδης είναι άνθρωπος με μεγάλο ενδιαφέρον και καλός προπονητής.

Πιστεύω πως θα πάμε καλύτερα τώρα που η ομάδα έχει αρχίσει να δένει. Από την

πρώτη στιγμή που ήρθα προσπάθησα να παίξω με καθαρό μυαλό και το ίδιο κάνω και

τώρα. Απλώς έχω αρχίσει και προσαρμόζομαι πιο πολύ, γι’ αυτό και παίζω

καλύτερα όπως συνέβη με την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό” λέει ο Ρόμπινσον που δύο

πράγματα τον έχουν τρελάνει στην Αθήνα:

“Μα καλά, εσείς οι Έλληνες δεν κοιμάστε ποτέ; Δεν έχω ξανασυναντήσει σε άλλη

χώρα τέτοιον τρόπο διασκέδασης. Πριν έρθω στην Ευρώπη είχα ταξιδέψει στην

Αργεντινή, στην Ιαπωνία κ.λπ. Πουθενά δεν συμβαίνει αυτό που γίνεται εδώ.

Ξενύχτι και τρελό γλέντι με χορό πάνω στα τραπέζια και τον κόσμο να μην

κοιμάται. Δεν αντέχω όμως την κίνηση, ιδιαίτερα το πρωί. Στη Γλυφάδα έκανα δύο

ώρες τις προάλλες για να φύγω, αλλά ήμουν συνηθισμένος από το Λος Άντζελες.

Όμως όταν επιχείρησα να πάω στο κέντρο της Αθήνας, τρελάθηκα”.

ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ

Δεν αποχωρίζομαι ποτέ τα μαύρα γυαλιά…

Το γλέντι είχε “ανάψει” για τα καλά σε γνωστό νυχτερινό κέντρο όπου οι παίκτες

του Ολυμπιακού διασκέδαζαν, μετά τη μεγάλη τους νίκη επί του Παναθηναϊκού.

Κάποια στιγμή η πόρτα άνοιξε και οι υπόλοιποι θαμώνες του μαγαζιού

ξαφνιάστηκαν βλέποντας μέσα στο μαύρο σκοτάδι έναν τύπο να μπαίνει με τα

γυαλιά ηλίου (!).

Οι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν οι μόνοι που δεν ένιωσαν έκπληξη και άρχισαν να

φωνάζουν ρυθμικά “Χόλιγουντ, Χόλιγουντ”. Ο Τζέιμς “Χόλιγουντ” Ρόμπινσον δεν

αποχωρίζεται ποτέ αυτά τα γυαλιά, χάρις στα οποία σε συνδυασμό και με ένα

κάρφωμα απέκτησε το περιβόητο παρατσούκλι του.

“Ήταν την εποχή που έπαιζα στο κολεγιακό και ο σχολιαστής των αγώνων Ντικ

Βαϊτάλ μου είχε δώσει αυτό το παρατσούκλι. Αυτός ανήκει στο χόλιγουντ είχε πει

για μένα, με αφορμή ένα εντυπωσιακό κάρφωμα που είχα κάνει σε ένα παιχνίδι ολ

σταρ, που γινόταν κάθε τέλος της χρονιάς με τη συμμετοχή των καλύτερων

αποφοίτων απο τα κολέγια. Από τότε μου έμεινε το “χόλιγουντ”. Όμως οι

συμπαίκτες μου με έλεγαν και έτσι επειδή φορούσα συνέχεια τα γυαλιά ηλίου σαν

σταρ του σινεμά. Μου αρέσουν πάρα πολύ και τα φορώ σχεδόν πάντα, ακόμα και το

βράδυ. Είναι για μένα απαραίτητα”, λέει ο Τζέιμς Ρόμπινσον που εκτός αυτών δεν

αποχωρίζεται σχεδόν ποτέ και το κινητό του τηλέφωνο, αφού επιθυμεί να είναι

πάντα σε επαφή με τους φίλους και την οικογένειά του.

Του αρέσει ιδιαίτερα η μουσική με την οποία και ηρεμεί πολλές φορές στη

διάρκεια των ταξιδιών της ομάδας, ιδιαίτερα στο εξωτερικό και γενικά είναι

ένας πολύ ήρεμος χαρακτήρας, που δεν προκαλεί κανέναν.

Ο φανατισμός

Σε αρκετά γήπεδα (στην πρώτη του εμπειρία στην Ευρώπη) βρήκε μία φανατισμένη

ατμόσφαιρα. Εκεί έκανε και τα καλύτερα μέχρι τώρα παιχνίδια του και είναι

χαρακτηριστικό όπως λέει: “Με φτιάχνει το γεγονός να παίζω σε μία γενικά ζεστή

ατμόσφαιρα. Το να αγωνίζεσαι μπροστά σε πολλούς θεατές και σε ένα γεμάτο

γήπεδο είναι ό,τι καλύτερο”, λέει ο “Χόλιγουντ” που πολλές φορές δεν διστάζει

να πιάσει κουβέντα με τους θεατές, ακόμα και αυτούς που τον αποδοκιμάζουν.

Ποτέ όμως δεν απαντά σε ύβρεις και δεν έχει προκαλέσει.