Πολλοί μιλούν για την ποιότητα ζωής. Για την ανάγκη να κλείσουμε ακριβές
ραντεβού μαζί της στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, συμπιεσμένοι ανάμεσα
στις αυξημένες υποχρεώσεις και την αδιάκοπη ένταση. Ποιος όμως έχει
συνειδητοποιήσει ότι το σημείο αυτού του ραντεβού βρίσκεται στο τέλος ενός
μονόδρομου; Ποιος έχει σκεφτεί ότι το εισιτήριο είναι η συμμετοχή στην
αθλητική διαδικασία;
Υπάρχει άλλος δρόμος, πέραν του αθλητικού, μέσω του οποίου οι πολίτες
μπορούν να εξασφαλίσουν υγεία και ευεξία, όρεξη για ζωή, για συμμετοχή στα
κοινά, και δημιουργία; Ας τον ανακαλύψουν οι κρατούντες, οι σχεδιαστές ενός
καλύτερου κόσμου. Ας ανακαλύψουν τις αξίες του αθλητισμού, που δεν βρίσκονται
υποχρεωτικά μέσα στον πρωταθλητισμό.
Αν θέλουμε μείωση των δαπανών για δημόσια υγεία, δεν υπάρχει άλλος τρόπος
από την ενίσχυση αθλητικών προγραμμάτων σωματείων και δήμων. Αν κάθε γειτονιά
αποκτήσει έστω λίγα τετραγωνικά για άθληση μικρών και μεγάλων, μετά τη δουλειά
και το σχολείο, τότε θα πυκνώσουν και τα στελέχη αθλητικών και πολιτιστικών
σωματείων. Θα αφήσουν οι πολίτες την πολυθρόνα, το καφενείο και το φαγοπότι,
θα αλλάξουν τρόπο ζωής, θα βρουν δημιουργικές διεξόδους.
Δεν βλάπτει ασφαλώς ο στοιχειώδης έστω προβληματισμός προς αυτήν την
κατεύθυνση. Κι αν αξιολογηθούν σωστά οι αξίες του αθλητισμού, θα δοθούν και τα
κονδύλια για να μετατραπεί η Ελλάδα σε αθλητικό εργαστήρι. Άλλωστε ήρθε ο
καιρός τα κέρδη από τα ποδοσφαιρικά παιχνίδια του ΟΠΑΠ να δοθούν στο σύνολό
τους στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, τουλάχιστον έως το 2004.
Πολύ σωστά προσανατολίζεται η αθλητική ηγεσία στη διακοπή χρηματοδότησης
και στην άρνηση ευνοϊκών ρυθμίσεων στις ΠΑΕ και τις ΚΑΕ. Υπάρχουν, όμως, τα
πολλά αθλητικά σωματεία με τους εθελοντές παράγοντες, που επιβάλλεται να
ενισχυθούν σοβαρά. Το αθλητικό κίνημα στη χώρα μας εν όψει του 2004 πρέπει να
εξαπλωθεί και όχι να συρρικνωθεί.
Κάτι ακόμα. Να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στον αθλητισμό των γυναικών, για να
πυκνώσουν τα επόμενα χρόνια οι ασχολούμενοι με τα αθλητικά πράγματα.