Τι απέγινε η Κιμ…

Δεν πρόκειται καθαυτό για την περίφημη φωτογραφία του πολέμου του Βιετνάμ.

Αλλά και διότι είναι διαχρονικά επίκαιρη, επειδή δείχνει με τρομακτικά μέσα

οικονομίας τα δεινά που συνεπάγεται ο πόλεμος για τα παιδιά. Η εικόνα με το

γυμνό, καμένο, κοριτσάκι που έτρεχε ουρλιάζοντας από τους πόνους στη Ρουτ 1,

έκανε τον γύρο του κόσμου. Πώς ελήφθη η φωτογραφία; Και τι απέγινε η Κιμ, το

καμένο κοριτσάκι; Τα ξημερώματα της 8ης Ιουνίου του 1972, ο φωτογράφος του

Ασοσιέιτεντ Πρες Νικ Ατ έφθασε στο χωριό Τρανγκ μπανγκ, στη Ρουτ 1, που

εκτείνεται από τη Σαϊγκόν και κατευθύνεται βορειοδυτικά προς την Καμπότζη.

Πρόσφυγες έκλειναν τον δρόμο. Οι Βιετκόνγκ είχαν καταλάβει το Τρανγκ μπανγκ,

και δυνάμεις του Νοτίου Βιετνάμ προσπαθούσαν να τους απωθήσουν. Οι κάτοικοι

είχαν καταφύγει στον ναό, ελπίζοντας ότι εκεί θα είναι ασφαλείς.

Οι μάχες συνεχίζονταν, τρίτη συνεχή ημέρα. Ένας ανώτερος αξιωματικός εξήγησε

στους δημοσιογράφους, ότι αντικειμενικός σκοπός των επιχειρήσεων του στρατού

και της αεροπορίας ήταν να διώξουν τους Βιετκόνγκ από το χωριό, ώστε να

ανοίξει και πάλι ο δρόμος. Αργότερα, άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς.

Έως το μεσημέρι δεν έγινε τίποτε σημαντικό. Η βροχή εμπόδιζε τις αεροπορικές

επιχειρήσεις. Ο Νικ Ατ αποφάσισε να φύγει, για να επιστρέψει εγκαίρως στη

Σαϊγκόν προτού νυχτώσει. Στον ναό, τα παιδιά έπαιζαν αμέριμνα. Ξαφνικά, η

βροχή σταμάτησε, και ο αέρας άρχισε να διαλύει τα σύννεφα. Ένα αναγνωριστικό

αεροπλάνο έριξε δύο ρουκέτες στο δάσος πίσω από τον ναό, σημειώνοντας τις

θέσεις των Βιετκόνγκ. Οι Νοτιοβιετναμέζοι στρατιώτες, που βρίσκονταν στο

προαύλιο του ναού, εκτόξευσαν φωτοβολίδες, για να δείξουν στα βομβαρδιστικά

πού βρίσκονταν οι προφυλακές τους. Η απόσταση που χώριζε τις δύο θέσεις ήταν

μικρότερη από 50 μέτρα.

Η φυγή

Έγινε σαφές ότι ο ναός θα δεχόταν επίθεση. Ο Φαν Τουνγκ, ο πατέρας της Κιμ,

συγκέντρωσε την οικογένειά του και τους έδωσε οδηγίες να κατευθυνθούν στην

«αμερικανική βάση». Πρώτα έφυγαν τα μικρότερα παιδιά. Ύστερα, η Κιμ και δύο

αδελφοί της. Ο ίδιος έφυγε από τους τελευταίους, ενώ οι πανικόβλητοι

στρατιώτες φώναζαν στους χωρικούς να κάνουν γρήγορα. Αυτό που αντίκρισε ο Νικ

Ατ ήταν μια ομάδα 30 – 40 στρατιωτών και χωρικών που έτρεχαν προς το μέρος

του, πάνω στην Ρ1. Αποφάσισε να τραβήξει μερικές ακόμη φωτογραφίες.

Το πρώτο αεροπλάνο έριξε τις βόμβες πίσω από τις κυβερνητικές γραμμές, οι

οποίες όμως δεν έσκασαν. Το δεύτερο αεροπλάνο κατέβηκε πολύ χαμηλά. Τα

νοτιοβιετναμέζικα διακριτικά του ­ κόκκινες και κίτρινες γραμμές ­ φαίνονταν

πεντακάθαρα.

Η Κιμ είχε μείνει λίγο πίσω από τους αδελφούς της. Όταν έφθασε στον δρόμο,

άκουσε τον θόρυβο του αεροπλάνου και έστρεψε με περιέργεια το βλέμμα της προς

το μέρος του. Το είδε να ρίχνει τέσσερις βόμβες, και ύστερα το έχασε από τα

μάτια της.

Το επόμενο λεπτό, δέχθηκε ένα τρομερό χτύπημα στην πλάτη και έπεσε μπρούμυτα.

Ύστερα, την τύλιξε η φωτιά και ο φόβος. Δεν κατάλαβε ούτε πώς έβγαλε τα ρούχα

της που καίγονταν ούτε πώς στάθηκε στα πόδια της. Η ναπάλμ χτύπησε την Κιμ

στην αριστερή πλευρά, καίγοντάς της την πλάτη, τον λαιμό και το αριστερό χέρι.

Βγήκε από τους καπνούς ουρλιάζοντας «Νονγκ κβα!» («κάνει πολύ ζέστη»).

Οι περισσότεροι συνάδελφοι δεν είχαν άλλα φιλμ, αλλά ο Νικ Ατ είχε εφεδρική

κάμερα. Έτρεξε προς το μέρος της, και τράβηξε τη φωτογραφία. Σοκαρισμένος,

κάλυψε το καμένο σώμα του κοριτσιού με ένα πόντσο. Ο Ατ είχε αυτοκίνητο και ο

Φαν Τουνγκ τον παρακάλεσε να μεταφέρει την κόρη του στο νοσοκομείο. Ο στρατός

δεν μετέφερε τραυματίες πολίτες. Ούτε αυτούς που χτυπούσε.

Πρέσβειρα καλής θέλησης

Δύο από τα έξι αδέλφια της Κιμ σκοτώθηκαν στην επίθεση στο Τρανγκ Μπανγκ. Η

ίδια πέρασε πολλούς μήνες στο νοσοκομείο με αφόρητους πόνους. Το πρόσωπό της

όμως παρέμεινε χωρίς σημάδια και ένας δημοσιογράφος του γερμανικού περιοδικού

«Στερν» κατάφερε να την ανακαλύψει. Η κυβέρνηση του Ανόι δεν άργησε να

καταλάβει την αξία της. Το μεγαλύτερο μέρος των μαθητικών της χρόνων η Κιμ

έδινε συνεντεύξεις σε Δυτικούς δημοσιογράφους και διαλέξεις για τα δεινά του

καπιταλισμού.

Τον Οκτώβριο του 1992, η Κιμ και ο σύζυγός της κατάφεραν να εξασφαλίσουν

εισιτήρια για τον Καναδά, όπου ζήτησαν πολιτικό άσυλο. Μετά την νέα

«ανακάλυψή» της από τον Τύπο, το 1995, η Κιμ, που έχει ένα αγοράκι έξι χρόνων,

συνάντησε και συγχώρησε δημόσια τον Τζον Πλάμερ, τον Αμερικανό πιλότο που

έριξε τη βόμβα στο Τρανγκ Μπανγκ. Ο Νικ Ατ, που της έσωσε τη ζωή, είναι σήμερα

οικογενειακός της φίλος. Είναι πρέσβειρα καλής θέλησης της Ουνέσκο και έχει

δημιουργήσει το ίδρυμα Κιμ, με σκοπό να βοηθήσει τα παιδιά που είναι θύματα πολέμου.