Τι πρέπει να συμβεί για να συνειδητοποιήσουν οι αρμόδιοι ότι το ποδόσφαιρό
μας νοσεί βαρύτατα; Τα επαγγελματικά πρωταθλήματα έχουν προσωρινά διακοπεί,
ενώ οι εμφανίσεις των ομάδων μας στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις τις
περισσότερες φορές απογοητεύουν. Κάποιες σκόρπιες επιτυχίες λειτουργούν σαν
πυροτεχνήματα που νικάνε για λίγο το σκοτάδι. Ο χρόνος κυλάει και οι φίλαθλοι
νιώθουν ότι κάποιοι τους κλέβουν τα όνειρα. Διαφορετικοί κάθε φορά παράγοντες,
ελάχιστα διορατικοί, έχουν εγκλωβίσει τον χώρο στη μιζέρια και την κουραστική
επανάληψη. Κάθε αγωνιστική περίοδος είναι δυστυχώς αντίγραφο της προηγούμενης.
Η ποσότητα μελάνης στον εκτυπωτή έχει μειωθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα τα
αντίγραφα να μην είναι ευανάγνωστα.
Τα πρωταθλήματα σε όλη την Ευρώπη εξελίσσονται ομαλά και εμείς
εξακολουθούμε να δίνουμε θαμπές εικόνες και να δημιουργούμε ερωτηματικά. Έτσι
θα πείσουμε τους ξένους να δουν το ποδόσφαιρό μας με σοβαρότητα; Έτσι θα
πείσουμε αστέρια από το εξωτερικό και προικισμένους προπονητές να επιλέξουν
τις ομάδες μας για να συνεχίσουν την καριέρα τους;
Έτσι θα πείσουμε χορηγούς να στηρίξουν το ποδόσφαιρό μας; Έτσι θα πείσουμε
ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες να επενδύσουν στα γήπεδά μας; Έτσι θα βγούμε
από το τούνελ;
Ανεξάρτητα από την υπόθεση του Βίκτωρα Μητρόπουλου, που έχει τρωτά σημεία,
ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Φλωρίδης πείθει ότι έχει κάνει σωστή καταγραφή
των προβλημάτων του ποδοσφαίρου μας και προωθεί
λύσεις. Η ανεξαρτοποίηση της διαιτησίας (ας εξεταστεί και η δυνατότητα
εφαρμογής του πόιντ σίστεμ του Πέτρου Τζουβάρα με κάποιες τροποποιήσεις), η
ρύθμιση θεμάτων που αφορούν την αθλητική δικαιοσύνη και η τακτοποίηση του
ζητήματος της πολυιδιοκτησίας θα λειτουργήσουν ασφαλώς προς την κατεύθυνση
αναβάθμισης του χώρου.
Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για την αλλαγή του ποδοσφαιρικού τοπίου. Με
το πάτημα ενός κουμπιού δεν μπορεί να γίνει το μαύρο άσπρο. Θα περάσουμε στο
γκρίζο έως ότου καταφέρουμε να φτάσουμε στις ποδοσφαιρικές εικόνες που
ονειρευόμαστε εδώ και δεκαετίες.
Δικαιούμαστε πραγματικό ποδόσφαιρο.
