Η λάμψη τους έσβησε γρήγορα…

Ποδοσφαιριστές εγνωσμένης αξίας, με πολλές διακρίσεις στα πόδια τους, ήλθαν

στη χώρα μας, αλλά δεν κατάφεραν να σταδιοδρομήσουν με επιτυχία και, το

κυριότερο, να δώσουν στο φίλαθλο κοινό όλα όσα ανέμενε όταν πληροφορήθηκε την

απόκτησή τους. Έγιναν πρωτοσέλιδο όταν πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους επί

ελληνικού εδάφους. Όταν όμως έφυγαν, τα ΜΜΕ δεν ασχολήθηκαν σχεδόν καθόλου

μαζί τους

Ο Ζάχοβιτς είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα. Όπως και ο Ντράγκαν Τσίριτις της

ΑΕΚ. Αν θέλουμε να πάμε και στα φετινά αποκτήματα των ομάδων, δεν πρέπει να

περάσουν απαρατήρητα όσα έχουν συμβεί στον Παναθηναϊκό με τον Γκόραν Βλάοβιτς,

αλλά και τον Πάουλο Σόουζα.

Ο Πορτογάλος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα τραυματισμών, έχει βοηθήσει

ελάχιστα τους «πρασίνους», αλλά διαθέτει ένα συμβόλαιο με υψηλή αμοιβή (ο

πλέον ακριβοπληρωμένος ξένος με 1,1 δισ. δρχ. ετησίως).

Ο Κροάτης μεσοεπιθετικός ανήκε στη Βαλένθια, δευτεραθλήτρια Ευρώπης πέρυσι,

από την οποία αποκτήθηκε το καλοκαίρι από τον Παναθηναϊκό. Η ένταξή του στο

δυναμικό των «πρασίνων» θεωρήθηκε μεταγραφική επιτυχία, αφού ο Κροάτης ήταν

μέλος της εθνικής ομάδας της χώρας του (στην παρέα ακόμη ήταν ο Ασάνοβιτς, ο

Σούκερ, ο Προσινέτσκι, ο Γιάρνι, ο Μπόκσιτς κ.ά.), η οποία στο Μουντιάλ του

1998 ήταν τρίτη.

Στον Παναθηναϊκό, πάντως, τώρα, αρχίζει να παρουσιάζει δείγματα του ταλέντου

του. Το γκολ που πέτυχε εναντίον του Άρη (με φάουλ), αλλά και η ενδεχόμενη

κλήση του από την Εθνική Κροατίας δεν μπορούν να αλλάξουν την εικόνα. Ας μην

ξεχνάμε ότι και ο Ασάνοβιτς έπαιζε στην Εθνική Κροατίας, αλλά στον ΠΑΟ…

γυάλιζε πάγκο.

Επιχειρώντας μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, διαπιστώνουμε πως είναι πολλά

τα τρανταχτά ονόματα που ήλθαν στην Ελλάδα, αλλά δεν σταδιοδρόμησαν.

Ο «Βούβαλος»

Το καλοκαίρι του 1994, ο Ολυμπιακός είχε ανακοινώσει την απόκτηση του Ρασίντ

Γιεκινί. Ενός Νιγηριανού φορ που αγωνιζόταν επί ευρωπαϊκού εδάφους στη Βιτόρια

Σετουμπάλ (Πορτογαλία). Κατά τη διάρκεια των αγώνων του Μουντιάλ των ΗΠΑ, όλοι

μιλούσαν για την εθνική ομάδα της Νιγηρίας και οι μετοχές των ποδοσφαιριστών

της εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Η φωτογραφία του Γιεκινί, να πανηγυρίζει το γκολ που

πέτυχε κατά της Βουλγαρίας περνώντας τα χέρια του μέσα στα δίχτυα, έκανε τον

γύρο του κόσμου και έγινε πρωτοσέλιδο σε πολλές εφημερίδες.

Στον Ολυμπιακό δεν πέτυχε. Τραυματίσθηκε, έκανε λίγα παιχνίδια και έφυγε.

Μάλιστα, η αποχώρησή του συνοδεύτηκε με αρκετές… κατηγορίες. Έφταιξε ο

τραυματισμός; Δεν κατάφερε να εγκλιματισθεί; Το θέμα Γιεκινί ποτέ δεν

ξεκαθαρίστηκε. Πάντως, μετά την αποχώρησή του δεν κατάφερε να σταθεί πουθενά.

Πρόσφατο παράδειγμα για τους «ερυθρόλευκους» ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς. Ήλθε στον

Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1999 και έφυγε έναν χρόνο αργότερα, αφού πρώτα ήλθε

σε κόντρα με τον Μπάγιεβιτς και στη συνέχεια με τον Μπιγκόν. Βεβαίως, ο

Ζάχοβιτς παραμένει μεγάλος ποδοσφαιριστής. Και δεν έφυγε επειδή δεν τα πήγε

καλά, αλλά επειδή ο χαρακτήρας του ήταν αρκετά περίεργος. Ίσως δεν τον…

χωρούσε η ποδοσφαιρική Ελλάδα.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι ο Βραζιλιάνος Τζιοβάνι, ένα από τα

μεγαλύτερα ονόματα που αγωνίσθηκαν ποτέ στο ελληνικό πρωτάθλημα, τη δεύτερη

(φετινή) χρονιά του Πρωταθλήματος δεν είναι ο παίκτης που είχαμε γνωρίσει στην

πρώτη περίοδο. Καλοσυνάτος, χωρίς πολλά λόγια, παίκτης που δεν δημιουργούσε

προβλήματα στο γήπεδο ή στα αποδυτήρια. Αυτός ήταν ο περσινός Τζιοβάνι. Φέτος,

δείχνει αρκετό εκνευρισμό. Συχνά πυκνά διαμαρτύρεται στους διαιτητές και είναι

κοινό μυστικό ότι στου Ρέντη δεν παρουσιάζει την εικόνα που είχε.

Καλός, αλλά δεν…

Το καλοκαίρι του 1999, οι Ολυμπιακοί και οι ΑΕΚτζήδες… μάλωναν για το ποιος

πήρε τον καλύτερο από την Μπαρτσελόνα. Οι «ερυθρόλευκοι» απέκτησαν τον

Τζιοβάνι και οι «κιτρινόμαυροι» τον Σέρβο Ντράγκαν Τσίριτς. Ο Σέρβος ήλθε σαν

«σωτήρας» στην ΑΕΚ. Και ίσως αυτό ήταν το μεγάλο λάθος. Δημιουργήθηκαν

αυξημένες απαιτήσεις από έναν παίκτη ο οποίος την προηγούμενη χρονιά είχε

αγωνισθεί ελάχιστα. Έδωσε το «παρών» στα περισσότερα παιχνίδια της ΑΕΚ, σε

ορισμένα την ξελάσπωσε, αλλά ουδέποτε κατάφερε να έχει την εικόνα που είχαν

δημιουργήσει γι’ αυτόν. Οι πλάτες του λεπτεπίλεπτου ποδοσφαιριστή δεν μπόρεσαν

να σηκώσουν το βάρος. Ο Γιάννης Παθιακάκης όμως ακόμη και τώρα λέει ότι «ο

Τσίριτς είχε ταλέντο, αλλά δεν ταίριαζε στα πλάνα της ομάδας». Έτσι, έφυγε.

Και είναι σίγουρο ότι ουδείς τον αναζητεί στην ΑΕΚ.

Τον περασμένο Δεκέμβριο ήταν η σειρά του Άρη να κάνει το μεγάλο μπαμ. Και το

όνομα αυτού, Όλεγκ Βερετένικοφ. Σπουδαίος ποδοσφαιριστής, στέλεχος της Εθνικής

Ρωσίας, σκόρερ. Οι ποδοσφαιριστές του Άρη ακόμη μιλούν γι’ αυτόν με

κολακευτικά λόγια. Αγωνίσθηκε ελάχιστα. Και την τελευταία αγωνιστική, οι

οπαδοί του Άρη τον αποθέωσαν.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η φυγή του Βερετένικοφ έχει να κάνει με τα

χρήματα που ζητούσε η ομάδα του Ρότορ Βόλγογκραντ και ήταν η αιτία που η

διοίκηση του Άρη δεν τον κράτησε. Αλλά δεν του έδωσε και ευκαιρίες.

Το τρένο έφυγε γρήγορα

Την ίδια εποχή, στη γειτονική Τούμπα, ένα… τρένο είχε μείνει από καύσιμα. Ο

Αντόλφο (the train) Βαλέντσια, Κολομβιανός, με πετυχημένη θητεία στην Μπάγερν

Μονάχου, δεν κατάφερε να δείξει τίποτα. Κι έφυγε.

Ίλια Ίλιεφ. Σας λέει τίποτα το όνομα; Αν ναι, έχει καλώς. Αν όχι, να

βοηθήσουμε λίγο. Παίκτης της (εκπληκτικής) Εθνικής Βουλγαρίας, η οποία το 1998

στα γήπεδα της Γαλλίας απέσπασε το θερμό χειροκρότημα και την αναγνώριση όλων.

Στην ΑΕΚ, ήλθε την τελευταία ημέρα των μεταγραφών. Αντιμετώπιζε όμως κάποιο

πρόβλημα τραυματισμού. Έκανε την απαραίτητη επέμβαση, αλλά ουδέποτε κέρδισε

θέση στην 11άδα. Και προτού λήξει η χρονιά είχε αποχωρήσει από τη Νέα

Φιλαδέλφεια.

Οι αναφορές στο Μουντιάλ του 1998 είναι αρκετές. Και από αυτές δεν μπορεί να

λείψει ο Αλιόσα Ασάνοβιτς. Ο Κροάτης μέσος, ο οποίος εντάχθηκε στο δυναμικό

των «πρασίνων» μετά την περιπλάνησή του στα γήπεδα της Ευρώπης. Στον

Παναθηναϊκό όμως δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Μάλιστα, την πρώτη χρονιά ήλθε σε

σύγκρουση με τον Βασίλη Δανιήλ και πέρυσι με τον Γιάννη Κυράστα. Ειδικά

πέρυσι, ένα γεγονός που θα θυμίζει την παρουσία του ήταν η επίτευξη του

νικητήριου γκολ κατά της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη.

Στερνή μου γνώση…

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Τα ονόματα πολλά. Ο Φαμπιάν Εστάι έφυγε από τον

Ολυμπιακό σαν αποτυχημένος. Παίκτης της εθνικής ομάδας της Χιλής. Τον

θαυμάσαμε στο Μουντιάλ της Γαλλίας αλλά και σε πολλά ματς των Χιλιανών. Από

την τηλεόραση…

Το καλοκαίρι, το θέμα Άλβες (διεθνής με την Εθνική Ουρουγουάης) ήταν από τα

μεγαλύτερης διάρκειας σίριαλ. Ο παίκτης αποκτήθηκε αλλά, προς το παρόν, είναι

«παγκίτης».

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Απόλλων Αθηνών έκανε το «μπαμ», αποκτώντας

τον Ρενέ Βαν Ντε Κέρκοφ. Ήταν ο ένας από τους δύο αδελφούς (ο δεύτερος ήταν ο

Βίλι) που είχαν βάλει τη σφραγίδα τους στην Εθνική Ολλανδίας. Ήταν όμως

μεγάλης ηλικίας και ουδέποτε έδειξε δείγματα εκείνου του αέρινου επιθετικού

που είχαμε θαυμάσει στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Ίδια εποχή, ο ΠΑΟΚ αποκτούσε τους Αιγύπτιους αδελφούς Χασάν. Διεθνείς και οι

δύο με την εθνική ομάδα της χώρας τους, ήταν παίκτες που «μετρούσαν», τα

προβλήματα όμως που δημιούργησαν είναι αυτά για τα οποία τους θυμούνται οι

φίλαθλοι.

Ένας άλλος μεγάλος ποδοσφαιριστής που δημιούργησε προβλήματα, ήταν ο Ντάνουτ

Λούπου. Ο Ρουμάνος μια μέρα συνελήφθη για συμμετοχή σε σπείρα διαρρηκτών και

έφυγε από την Ελλάδα σαν κλέφτης. Έπαιξε σε Παναθηναϊκό και Κόρινθο. Και δεν

πρέπει να ξεχνάμε τον «πολύ» Χούλιο Σέζαρ. Στη δύση της καριέρας του, σε

ηλικία 35 χρόνων, ήλθε στον Παναθηναϊκό τον Δεκέμβριο του 1998. Ένας από τους

κορυφαίους παίκτες του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου δεν κατάφερε παρά να έχει

ολιγόλεπτη συμμετοχή στον Παναθηναϊκό και έφυγε αφού προηγουμένως εισέπραξε

μία όχι ευκαταφρόνητη αμοιβή.