Ο λόγος στους αναγνώστες. Ο Τίμος Ζηκίδης, Παπάγου 5, Παπάγου, γράφει:
«Πολύς λόγος γίνεται, καιρό τώρα, για εκσυγχρονισμό του κράτους, αλλά και της
κοινωνίας, ο οποίος πιστεύω ότι ασφαλώς θα αφορά και θα αναφέρεται σε πολλούς
τομείς. Σίγουρα δε θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και την κατάργηση προνομίων ή
ευνοϊκών ρυθμίσεων, υπέρ ατόμων ή τάξεων, που αντιβαίνουν στη συνταγματική
επιταγή περί ισότητας. Άλλωστε και ο σοσιαλισμός που επαγγέλλεται η κυβέρνηση,
δεν νομίζω ότι συνάδει προς την ευνοϊκή – προνομιακή μεταχείριση ορισμένων και
ιδίως όταν αυτή έχει ως αποτέλεσμα την άμεση επιβάρυνση άλλων.
Μία επαγγελματική τάξη, προικισμένη από το παλαιό – αναχρονιστικό κράτος, με
προνόμια, είναι οι δικηγόροι, με κυριότερο προνόμιο την υποχρεωτική παράσταση
δύο (2) δικηγόρων σε κάθε συμβόλαιο αγοραπωλησίας και τη συνακόλουθη καταβολή,
από τους συμβαλλόμενους πολίτες, σημαντικής αμοιβής.
Η υποχρεωτική παράσταση δικηγόρων στα συμβόλαια λένε ότι σκοπό έχει την
προστασία των συμβαλλομένων από νομικά σφάλματα. Αποβλέπει δηλαδή στην
προστασία των πολιτών, που είναι ανίκανοι να προστατεύσουν οι ίδιοι τα
συμφέροντά τους. Γι’ αυτό και ο… νομοθέτης θέσπισε αυτή τη διάταξη
αναγκαστικής προστασίας. Με άλλα λόγια δηλαδή, ο… κύριος νομοθέτης
διαπίστωσε ότι οι πολίτες είναι ανίκανοι να προστατευθούν και αποφάσισε να
τους προστατεύσει εκείνος. Και γι’ αυτό τους αφαίρεσε το δικαίωμα να κρίνουν
οι ίδιοι οι πολίτες αν χρειάζονται τέτοια προστασία.
Το σκεπτικό της αναγκαστικής αυτής προστασίας είναι το ίδιο, όπως όλων των
προστατών και σωτήρων. Π.χ., οι συνταγματάρχες μάς είπαν ότι ο ελληνικός λαός
δεν ήταν σε θέση να προστατευθεί από τους κινδύνους που τον απειλούσαν και
ήρθαν αυτοί να τον προστατεύσουν και να τον σώσουν. Οι “προστάτες” νυχτερινών
κέντρων και ιερόδουλων, τα ίδια λένε: Εσείς δεν είστε σε θέση να
προστατευθείτε ή να προστατεύσετε τα συμφέροντά σας και γι’ αυτό θα σας
προστατεύσουμε εμείς, θέλετε δεν θέλετε, αλλά με το αζημίωτο βέβαια. Τέλος,
και οι σύγχρονοι “προφήτες” τα ίδια περίπου μας λένε. Ότι κινδυνεύουμε και
έχουν εντολή από τον Θεό να μας σώσουν. Η διαφορά είναι στα όπλα που διαθέτουν
για τον σκοπό αυτόν. Οι νομικοί προστάτες έχουν ως όπλο τον νόμο. Οι
συνταγματάρχες είχαν ως όπλο… τα όπλα, όπως και οι άλλοι “προστάτες”. Οι δε
προφήτες έχουν ως όπλο την… κρυφή επικοινωνία τους με τον Θεό.
Αλλά αν από τους “προστάτες” και τους προφήτες δεν μπορούμε να απαλλαγούμε,
από τους νομικούς προστάτες είναι εύκολο, αρκεί να το θελήσουν οι
εκσυγχρονιστές. Όταν μιλάνε για κοινωνία ελευθέρων ανθρώπων, για σοσιαλισμό,
για εκσυγχρονισμό, για προοδευτικότητα, όταν αγωνιζόμαστε για τα ανθρώπινα
δικαιώματα, δεν μπορεί να αρνούμαστε στον πολίτη το δικαίωμα της ελεύθερης
επιζήτησης νομικής προστασίας και δεν μπορεί να δεχόμαστε ότι ο… νομοθέτης
έκρινε ότι η συντεχνία ξέρει καλύτερα και πρέπει να φροντίζει πριν από μας για
μας, αλλά πρωτίστως και κυρίως για την τσέπη της!».
