Είναι ευκολότερο να βρεις μια καρφίτσα στ’ άχυρα, παρά να διαλέξεις την

ομορφότερη παραλία στην Ελλάδα. Μοιάζει αδύνατο, γιατί είναι τόσες πολλές

αυτές που διεκδικούν επάξια τον τίτλο τής «Μις Ελληνική Παραλία», που θα

βρεθείς άσχημα μπερδεμένος! Γνωρίζω πολύ καλά πως η πατρίδα μας διαθέτει

μερικές από τις καλύτερες του κόσμου ολόκληρου και αυτό δεν είναι υπερβολή.

Έχω πάει και σε εκείνες τις τροπικές-εξωτικές με τα φοινικόδεντρα και την

κατάλευκη άμμο, μόνο που μπάνιο σε χλιαρό πηχτό νερό δεν μπορώ να κάνω! Δεν

χρειάζεται όμως να ζηλεύουμε την εικόνα (διότι μόνον περί εικόνας πρόκειται),

αφού κι εμείς διαθέτουμε τέτοιες παραλίες και μάλιστα με νερά που τα πίνεις

στο ποτήρι. Αν όλα αυτά σας φαίνονται υπερβολικά, τότε παρατηρήστε τους

τουρίστες που φθάνουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Κάνουν μπάνιο στην πισίνα

του ξενοδοχείου, γιατί νομίζουν ότι η παραλία δίπλα τους είναι για ντεκόρ και

απογευματινές βόλτες, που πλατσουρίζεις τα πόδια στο νερό χέρι-χέρι με την

αγάπη σου! Ξαφνικά, ανακαλύπτουν το μπάνιο στη θάλασσά μας και δεν ξεκολλάνε

από εκεί.

Προσωπικά προσπάθησα πολύ για να καταλήξω σε αυτές τις έντεκα που σας

προτείνονται σήμερα ως κορυφαίες. Γνωρίζω από την αρχή πως υπάρχουν πολύ

περισσότερες παραλίες που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν σε αυτήν την

παρουσίαση, αλλά ­ πιστέψτε με ­ όλες δεν χωρούν! Ανάμεσά τους πάντως

βρίσκονται πολλές που κουβαλούν την εικόνα της Ελλάδας στα πέρατα του κόσμου

και παρά το γεγονός ότι καλοκαιριάτικα βουλιάζουν από την πολυκοσμία,

παραμένουν όμορφες και ελκυστικές. Τυχεροί πάντως θα είστε εάν έχετε κάνει

μπάνιο σε αρκετές από αυτές… Εδώ εγώ χαμογελώ, αφού τις έχω τιμήσει όλες!

Κοιτάξτε τες όμως συγκεντρωμένες… Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου ή

εμένα μου φαίνεται έτσι;

Χίος – Μαύρα Βόλια

Στο λιμανάκι του Εμπορειού υπάρχουν δύο μοναδικές χιώτικες παραλίες με

κατάμαυρα βότσαλα. Τα Μαύρα Βόλια και η Φώκη είναι πραγματικά ξεχωριστές στο

είδος τους, τα βότσαλά τους χρησιμοποιήθηκαν για να φτιάξουν περίτεχνα σχέδια

στις αυλές των αρχοντικών του Κάμπου και ύπαρξή τους οφείλεται στο σβησμένο

ηφαίστειο του Ψαρώνα, που πολύ παλιά σκέπασε τα πάντα γύρω με τη λάβα του. Το

μπάνιο στην περιοχή τού κρατήρα αποτελεί εμπειρία που κανένας σχεδόν δεν

χάνει. Στη Χίο μπορείτε να χαρείτε τη θάλασσα και μάλιστα δίχως πολυκοσμία (αν

επιθυμείτε βέβαια υπάρχει ο Καρφάς), ενώ ξεχωρίζουν η Ελίντα, τα Βρουλίδια, το

Λιθί, τα Λευκάδια, ο Μάναγρος και ο Ναγός. Πάντως η Χίος επιφυλάσσει πολλές

εκπλήξεις, αφού είναι αρκετά εύκολο να βρείτε τη δική σας «προσωπική» παραλία.

Άλλωστε η ακτογραμμή του νησιού είναι πάνω από 200 χιλιόμετρα!

Ελαφόνησος – Σίμος

Εία από τις πλέον ονειρεμένες παραλίες στην Ελλάδα είναι αυτή που βρίσκεται

στην Ελαφόνησο της Λακωνίας. Πολύ μικρός έφθασα εκεί για πρώτη φορά και από

τότε δεν την ξέχασα ποτέ. Άλλωστε ακόμα και σήμερα εάν κάποιος μου προτείνει

«πάμε για μπάνιο στον Σίμο;», χωρίς δεύτερη κουβέντα ξεκινάω από την Αθήνα

αψηφώντας τα χιλιόμετρα! Η Ελαφόνησος είναι ένα λιλιπούτειο νησάκι απέναντι

από τη Νεάπολη και φθάνεις εκεί με το φέρι μέσα σε 10 λεπτά. Από το μικρό

ψαροχώρι που δένει το πλοίο-παντόφλα μέχρι τον Σίμο, η απόσταση δεν είναι

διόλου ευκαταφρόνητη, οπότε χρειάζεσαι μεταφορικό μέσον. Παλαιότερα στον Σίμο

με τις φοβερές του αμμοθίνες έβρισκες μονάχα κατασκηνωτές. Τώρα υπάρχουν

καντίνες, κιόσκια και ό,τι άλλο φέρνει η τουριστική ανάπτυξη, ενώ φουσκωτά,

ταχύπλοα και ιστιοπλοϊκά δένουν αρόδο και τον Αύγουστο μοιάζουν να σχηματίζουν

τείχος προς το πέλαγος. Ο Σίμος όμως παραμένει όμορφος και εξωτικός

ανεξαρτήτως πολυκοσμίας, ενώ η θάλασσα έχει αυτό το γαλαζοπράσινο αξέχαστο

χρώμα.

Πύλος – Βοϊδοκοιλιά

Λωρίδες άμμου και ψηλοί αμμόλοφοι χωρίζουν τη θάλασσα από τη λιμνοθάλασσα

Ντιβάρι, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πύλο. Εκεί σχηματίζεται ένα σχεδόν τέλειο

αμμουδερό ημικύκλιο προστατευμένο από τον άνεμο, που ακουμπάει σε έναν ψηλό

βράχο. Το μέρος αυτό μοιάζει απίστευτο στο μάτι και η παραλία της Βοϊδοκοιλιάς

φαντάζει και είναι εξωτική. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, λίγο πιο ψηλά,

ανηφορίζοντας από το νότιο τμήμα της Βοϊδοκοιλιάς, φθάνεις στο σπήλαιο του

Νέστορα, το οποίο σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία επικοινωνούσε με το

Παλαιόκαστρο της Πύλου (την αρχαία πολιτεία). Εδώ η ελληνική μυθολογία

αναφέρει πως ο Ερμής έκρυψε τις αγελάδες που έκλεψε από τον αδελφό του

Απόλλωνα! Εκείνος όμως τον ανακάλυψε και για να εξιλεωθεί, ο Ερμής τού χάρισε

μια λύρα από καύκαλο χελώνας την οποία μάλλον «ψάρεψε» στη Βοϊδοκοιλιά. Όχι

μόνο θα κάνετε αξέχαστο μπάνιο, αλλά θα έχετε και πολλές ιστορίες να

διηγηθείτε!

Λευκάδα – Πόρτο Κατσίκι

Δεν είναι εύκολο μία παραλία να αποσπάσει τιμητική διάκριση που να αφορά

ολόκληρη τη Μεσόγειο. Το Πόρτο Κατσίκι όμως στη Λευκάδα θεωρείται ως μία από

τις έξι κορυφαίες παραλίες της Μεσογείου και δεν είναι καθόλου τυχαίο. Η

κατάλευκη κοψιά του βουνού που αφήνει μια αχνή λωρίδα γης εμπρός από τη

θάλασσα προσφέρει μιαν αξέχαστη, συγκλονιστική εικόνα. Ελάχιστοι είναι εκείνοι

που αντιστέκονται στη μαγεία του, παρά το γεγονός ότι η τουριστική του

αξιοποίηση δημιουργεί το αδιαχώρητο τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ το πολύβουο

ανθρώπινο μελίσσι μοιάζει να εξαφανίζει την παραλία. Τα περίπου 45 χιλιόμετρα

που απέχει από τη Χώρα είναι προτιμότερο να γίνουν με καΐκι ή φουσκωτό, πλωτό

μέσον γενικότερα, παρά με αυτοκίνητο. Η Λευκάδα διαθέτει τρομερές παραλίες σε

όλη της την ακτογραμμή και οι τυχεροί τις απολαμβάνουν διά της θαλασσίας οδού,

ως επί το πλείστον.

Τήνος – Λιβάδα

Πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί επιλέγω ανάμεσα στις καλύτερες παραλίες της

Ελλάδας τη Λιβάδα, στην οποία ελάχιστες ημέρες το καλοκαίρι μπορείς να κάνεις

μπάνιο! Ετούτη η παραλία βρίσκεται ακριβώς επάνω στο «μάτι» του βοριά και με

δεδομένο το γεγονός ότι ανήκει στην Τήνο, όπου ο αέρας δεν σταματάει σχεδόν

ποτέ, καταλαβαίνετε ότι το μπάνιο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Επιπλέον όταν έχει

κύμα η Λιβάδα είναι επικίνδυνη παραλία. Μοιάζει σαν ολόκληρη η δύναμη του

πελάγους να φθάνει εκεί, να σηκώνει τεράστιες κροκάλες και να τις πετάει με

δύναμη πάλι πίσω.. Όταν όμως ο καιρός έχει καλοσύνη, όλα μοιάζουν μαγικά! Το

μπάνιο στη Λιβάδα είναι τότε μια σπάνια απόλαυση. Δεν είναι απαραίτητο ότι

ερχόμενοι στην Τήνο θα κάνετε μπάνιο στη Λιβάδα, ενώ θα πρέπει να γνωρίζετε

πως από το χωριό Στενή μέχρι την παραλία έχετε επιπλέον 7 χιλιόμετρα βατού

χωματόδρομου.

Ζάκυνθος – Ναυάγιο

Αν υπάρχει μια φωτογραφία που περιδιαβαίνει τα πέρατα του κόσμου διαφημίζοντας

την Ελλάδα ως «διαλεγμένο από τους θεούς» τόπο διακοπών, τότε αυτή είναι της

παραλίας του Ναυάγιου στη Ζάκυνθο. Παλαιότερα η ονομασία της είχε να κάνει με

τον Αϊ-Γιώργη στα Γκρεμνά, αλλά το ναυάγιο ενός πλοίου, που σκουριασμένο

παραμένει μισοχωμένο στο ψιλό υπόλευκο χαλικάκι και την άμμο, προσέφερε τη

σύγχρονη ονομασία. Η κοψιά των βράχων που υψώνονται 400 μέτρα πάνω από την

παραλία σε κάνει να νιώθεις αποκομμένος, ναυαγός. Στην παραλία αυτή δεν

μπορείς να φθάσεις οδικά. Μονάχα από πάνω μπορείς να τη θαυμάσεις ή να πάρεις

κάποιο από τα πλοία που κάνουν συχνά δρομολόγια προς τα εκεί. Όσοι αψηφούν την

πολυκοσμία ας προτιμήσουν τα καΐκια που ξεκινούν από κοντινά λιμανάκια και όχι

εκείνα που κάνουν τον γύρο του νησιού από τη Χώρα.

Κρήτη – Βάι

Ανατολικά της Σητείας (Νομός Λασιθίου), είτε από τη Μονή Τοπλού είτε από το

Παλαίκαστρο, θα φθάσετε εύκολα στο Βάι και θα μείνετε με το στόμα ανοιχτό.

Βαγίες λένε οι Κρητικοί τις φοινικιές και έτσι βγήκε το όνομά του. Εδώ υπάρχει

το μοναδικό στην Ευρώπη φοινικόδασος με 5.000 δέντρα, τα οποία, σύμφωνα με την

παράδοση, φύτρωσαν από τα κουκούτσια των χουρμάδων που πετούσαν οι Φοίνικες

έμποροι (που είχαν αγκυροβολήσει εκεί) και οι πειρατές οι οποίοι έβρισκαν

καταφύγιο. Το Βάι είναι μια πραγματικά ονειρεμένη παραλία στον χάρτη της

Κρήτης, αλλά με τόσο κόσμο που την επισκέπτεται όλη αυτή η αίσθηση του

εξωτικού, του απομονωμένου και διαφορετικού μοιάζει να χάνεται. Πολλοί είναι

εκείνοι που ίσως απογοητευθούν αντικρύζοντας τις ορδές των επισκεπτών, των

κυκεώνα των αυτοκινήτων και των λεωφορείων που δημιουργούν αδιαχώρητο κάνοντας

τρομερή φασαρία. Το Βάι όμως είναι αδιαμφισβήτητα ωραίο και το δάσος

προστατεύεται δεόντως για να μη χαθεί. Προτιμήστε τον Σεπτέμβριο ή τον

Οκτώβριο ή περπατήστε 10-20 λεπτά στις επόμενες παραλίες, που επίσης είναι

ωραίες και έχουν και «βαγίες».

Μήλος – Φυριπλάκα

Οι παραλίες της Μήλου ξεδιπλώνονται με μοναδική μαεστρία, σμιλεμένες από χέρι

θεϊκό. Ο περίπλους της Μήλου είναι μια ασύγκριτη εμπειρία. Γαλαζοπράσινα νερά,

βράχοι που ξεπροβάλλουν απόκρημνοι από τη θάλασσα, σπηλιές και καμάρες

στοιχειοθετούν ένα απίστευτο ταξίδι για τον επισκέπτη. Είτε στη βόρεια πλευρά

της Μήλου είτε στη νότια έχετε δεκάδες επιλογές, όλες τους εξαιρετικές και

μοναδικές στο είδος τους. Τι να πρωτοπείς για τις σπηλιές στο Σαρακήνικο ή για

το απίστευτο φιόρδ του Παπαφράγκα; Διάλεξα την παραλία της Φυριπλάκας γιατί

είναι εύκολη στην πρόσβαση, αρκετά μεγάλη και δεόντως εντυπωσιακή. Συνδυάζει

στοιχεία από πολλές άλλες και μπορείς περπατώντας να βρεις και την ησυχία σου.

Βέβαια το σήμα κατατεθέν του νησιού είναι άλλο. Εδώ στη νότια πλευρά βρίσκεται

το Κλέφτικο ή τα «Θαλασσινά Μετέωρα». Οι χαρακτηριστικοί αυτοί ασύμμετροι

ογκόλιθοι που σηκώνουν το ανάστημά τους, έχοντας μείνει γεροί ύστερα από

κατολίσθηση, ξεφυτρώνουν στη θάλασσα και σε κάνουν να νιώσεις δέος.

Αλόννησος – Άγ. Δημήτριος

Στη μέση σχεδόν του θαλάσσιου διαδρόμου που σχηματίζει η Αλόννησος με το νησί

Περιστέρα, μια κατάλευκη λωρίδα γης χώνεται στη θάλασσα σχηματίζοντας τη

μοναδική στο είδος της παραλία του Αγίου Δημητρίου. Όσο για το κρυστάλλινο

γαλαζοπράσινο της ακτής που το διαδέχεται ένα βαθύ σκούρο μπλε, δεν φταίνε τα

φύκια, αλλά ένα βαθύ υποθαλάσσιο και τρομερό βάραθρο. Είναι τόσο όμορφο το

σημείο, τόσο ξεχωριστό, που όταν φθάσεις δεν μπορείς να αντισταθείς και να μη

μείνεις. Όσοι φοβούνται το βαθύ μπλε και τα σκοτεινά νερά θα πλατσουρίσουν

στην κατάλευκη ακτή, οι άλλοι θα ξανοιχτούν με προσοχή στο «πέρασμα». Οι

επισκέψεις των πλοίων που πηγαίνουν βόλτα στο θαλάσσιο πάρκο είναι συχνές εδώ.

Για να φθάσεις οδικώς, περνάς τον οικισμό της Στενής Βάλας με τα απίθανα

ταβερνάκια του μόλου και το Κέντρο Πληροφόρησης της Εταιρείας Προστασίας της

Μεσογειακής Φώκιας (Mom), συνεχίζεις μέχρι τον επόμενο παραθαλάσσιο οικισμό,

τα Καλαμάκια, οπότε ξεκινάει ο χωματόδρομος για την πλέον εξωτική παραλία της

Αλοννήσου, αλλά και των Σποράδων.

Ίος – Μαγγανάρι

Όσοι έχουν φθάσει μέχρι το Μαγγανάρι της Ίου, κατατάσσουν αυτήν την παραλία ως

μία από τις ομορφότερες της Μεσογείου με γαλαζοπράσινα, κρυστάλλινα νερά, που

όμοιά τους δύσκολα βρίσκεις. Τέσσερις – πέντε αγκαλιές με κατάξανθη άμμο και

ατμόσφαιρα παραδεισένια είναι το Μαγγανάρι. Περπατάς πάνω στην τεράστια

παραλία και ξεχνάς πού βρίσκεσαι. Βουτάς στο διάφανο νερό και χορεύεις ανάμεσα

στις απίθανες διαθλάσεις του κορμιού σου, ανοίγεις τα μάτια σου βυθισμένος και

βλέπεις τα πάντα πεντακάθαρα. Αν και η Ίος είναι τουριστικά αξιοποιημένη, στο

Μαγγανάρι δεν θα δεις τον «χαμό» που επικρατεί σε άλλες πιο «ιν» παραλίες του

νησιού με ομπρέλες, κλαμπ, δυνατή μουσική κ.λπ. Αξέχαστη θα είναι και η

χωμάτινη διαδρομή που ξεκινάει από τον πολυσύχναστο Μυλοπότα. Ο χωματόδρομος

είναι βατός, αλλά το τοπίο είναι άγριο. Βράχια πεταμένα στο χώμα με σχήματα

αλλόκοτα, απόκοσμα και χαμηλά χτίσματα σχεδόν αόρατα στο χρώμα της γης που δεν

είναι παρά στάνες παρατημένες από καιρό συνθέτουν το σκηνικό. Μετά έρχεται η

χαλάρωση και απόλαυση!

Κουφονήσι – Πισίνα

Άφησα τελευταία αυτήν τη λιλιπούτεια αλλά τόσο ξεχωριστή παραλία, γιατί

πραγματικά πάλευα μέσα μου. Στην αρχή ήθελα να βάλω την Άπελα στην Κάρπαθο που

έχει τρομερά νερά, απίθανα βράχια και παχύ ίσκιο από πεύκα. Μετά σκέφθηκα την

Κολώνα στην Κύθνο, δύο αμμουδιές σε… μία, ένα φανταστικό παιχνίδι της φύσης.

Κατέληξα στην «κρυφή πισίνα» στο Πάνω Κουφονήσι. Όλο αυτό το νησάκι δίπλα στη

Νάξο, που μπορείς να περπατήσεις με τα πόδια, έχει απίστευτες παραλίες και

νερά διαυγή-γαλαζοπράσινα. Η Πισίνα όμως; Η Πισίνα είναι παραλία και δεν

είναι. Είναι για όλους, αλλά χωράει λιγότερους από 10 ανθρώπους. Κατ’ αρχήν

δεν την βλέπεις από πουθενά. Είναι κλεισμένη ανάμεσα σε βράχια και από μια

τρύπα έρχεται το νερό σχηματίζοντας τη μίνι-παραλία. Για να τη βρεις,

συνεχίζεις με τα πόδια από το Πορί, αρχίζεις να σκαρφαλώνεις τα βράχια και

κάποτε την ανακαλύπτεις. Θέλει όρεξη και παίδεμα, άσε που μπορεί να τη βρεις

και κατειλημμένη! Πάντως ό,τι καιρό και να κάνει απ’ έξω, όσο αέρα και κύμα κι

αν φέρνει το πέλαγος, εκεί μέσα είσαι προστατευμένος και η Πισίνα με τα μεγάλα

άσπρα βότσαλα είναι «λάδι».

Τελευταία Νέα