ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στο Δίλοφο.

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ: Τραγικά όμορφα.

ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΕΙΡΟ: Να βλέπω στα όνειρά μου όσους αγάπησα και αγαπάω.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ: Το τέλος του 20ού αιώνα.

ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ: Το πρώτο μου παιδί.

ΔΕΝ ΑΠΟΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ: Την Αγγελική.

ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ: Η οικογενειά μου.

Έχει «φωτίσει» μοναδικά όλες τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου κι έχει

βγάλει στο «πανί» το φως του ελληνικού χώρου και τον ψυχισμό των ανθρώπων

αυτού του τόπου. Τώρα κάνει καριέρα στο εξωτερικό ως διευθυντής φωτογραφίας σε

ταινίες γνωστών σκηνοθετών, με πρωταγωνιστές διάσημους σταρ. Είναι ο Γιώργος

Αρβανίτης, ένας από τους σημαντικότερους μάστορες -καλλιτέχνες του νέου

ελληνικού κινηματογράφου από τις αρχές του ’70. Πρόσφατα τον τίμησε για το

έργο του το Φεστιβάλ της Δράμας όπου ήταν και πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής

της 24ης διοργάνωσής του.

ΕΡ.: Τι σημαίνει «λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό»;

ΑΠ.: Το αντίθετο από το «εσωτερικό».

ΕΡ.: Τι «χαρτί» χρειάζεται γι’ αυτό;

ΑΠ.: Λευκό.

ΕΡ.: Ποιος ο ρόλος του διευθυντή φωτογραφίας σε μία ταινία;

ΑΠ.: Υπηρέτης.

ΕΡ.: Ο δημιουργός είναι δύσκολο να ζει την καθημερινότητα;

ΑΠ.: Όσο εύκολο είναι να ζει την αιωνιότητα.

ΕΡ.: Τι «φωτίζετε» στα φιλμ που είστε διευθυντής φωτογραφίας;

ΑΠ.: Την ψυχή.

ΕΡ.: Ήταν δύσκολο να γίνετε διευθυντής φωτογραφίας;

ΑΠ.: «Διευθυντής» δεν έγινα ποτέ.

ΕΡ.: Ποια στιγμή της καριέρας σας δεν θέλετε να την θυμάστε;

ΑΠ.: Την έχω ξεχάσει.

ΕΡ.: Πότε είπατε «μέχρι εδώ»;

ΑΠ.: Όταν είπα «μέχρι πότε».

ΕΡ.: Ποιο φιλμ αγαπάτε πιο πολύ απ’ αυτά που έχετε «φωτογραφίσει»;

ΑΠ.: Το επόμενο.

ΕΡ.: Έχετε «φωτογραφίσει» όλες τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Αυτό σημαίνει ότι είστε «ένα σώμα μια ψυχή»;

ΑΠ.: Έχω φωτογραφίσει και το «σώμα και την ψυχή».

ΕΡ.: Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τον… Teo του ελληνικού

κινηματογράφου;

ΑΠ.: Καθόλου «teo-φοβούμενη».

ΕΡ.: Ποια από τις ταινίες του αγαπάτε πιο πολύ;

ΑΠ.: Τη… μεθεπόμενη.

ΕΡ.: «Το χέρι του είναι συνέχεια της κάμερας ή το αντίθετο» είπε για

σας ο Αγγελόπουλος στη βράβευσή σας στο Φεστιβάλ της Δράμας. Εσείς τι λέτε;

ΑΠ.: Πάντα το αντίθετο.

ΕΡ.: Τι θα λέγατε σ’ έναν νέο που σπουδάζει διεύθυνση φωτογραφίας;

ΑΠ.: Να το ξανασκεφτεί.

ΕΡ.: Θα γίνει, άραγε, ποτέ η Ακαδημία Κινηματογράφου στη χώρα μας;

ΑΠ.: Ρωτήστε τον Φώτο Λαμπρινό. Αυτός ξέρει.

ΕΡ.: Πώς βλέπετε τον ελληνικό κινηματογράφο τώρα που εργάζεστε στο

εξωτερικό;

ΑΠ.: Απέξω.

ΕΡ.: Τέλειωσε η μάχη μεταξύ «παλιού» και «νέου» ελληνικού

κινηματογράφου. Ποιος κέρδισε;

ΑΠ.: Ο καλός κινηματογράφος.

ΕΡ.: Το ελληνικό σινεμά κάνει ξανά εμπορικές επιτυχίες. Πού οφείλεται

αυτό;

ΑΠ.: Στην τηλεόραση.

ΕΡ.: Γιατί το 80% των θεατών στους κινηματογράφους είναι νέοι, κάτω των

30 χρόνων;

ΑΠ.: Γιατί το 20% είναι «σιωπηλή» μειοψηφία.

ΕΡ.: Αυτό «δεσμεύει» έναν σκηνοθέτη στο να καταπιαστεί με θεματολογία

που δεν ενδιαφέρει αυτές τις ηλικίες;

ΑΠ.: «Δεσμεύει» όσους δεν έχουν τίποτα να πουν.

ΕΡ.: Τώρα σε ποια ταινία θα κάνετε διεύθυνση φωτογραφίας;

ΑΠ.: Στη νέα ταινία του Amos Gitai.

ΕΡ.: Ποια η αγαπημένη ταινία των παιδικών σας χρόνων;

ΑΠ.: «Ίσως υπάρχουν άνθρωποι».

ΕΡ.: Πώς ήταν ο κόσμος τότε που ήσασταν μικρός και πώς τώρα;

ΑΠ.: Αγνώριστος.

ΕΡ.: Τι σημαίνει «παγκοσμιοποίηση» για σας;

ΑΠ.: Λέξεις όπως «παγκοσμιοποίηση», «ανωτατοποίηση», «αξιοποίηση», δεν

τις σχολιάζω από σεβασμό στην… ποίηση.

ΕΡ.: Σήμερα μας λένε πως «τα έχουμε όλα». Τι μας λείπει;

ΑΠ.: Μυαλό.

ΕΡ.: Γιατί μεγαλώνει η ψαλίδα μεταξύ πλούσιων και φτωχών παγκόσμια αντί

να μικραίνει;

ΑΠ.: Γιατί άμα κλείσει θα κόψει.

ΕΡ.: Τέλος μιας εποχής ή αρχή μιας νέας η πολύνεκρη επίθεση στη Νέα

Υόρκη;

ΑΠ.: Ολοκλήρωση της νέας εποχής.

ΕΡ.: Θα δούμε χειρότερες ή καλύτερες μέρες;

ΑΠ.: Χειρότερες μέρες και πιο όμορφες νύχτες.

ΕΡ.: Πού πάει η ανθρωπότητα;

ΑΠ.: Μακάρι να ‘ξερε.

ΕΡ.: Τι σημαίνουν για σας οι λέξεις Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα;

ΑΠ.: Ζωή.

Τελευταία Νέα