Κρυώσαμε στο φινάλε

Παρατάθηκε περισσότερο απ’ όσο άντεχε η ιστορία της σειράς «Είσαι το ταίρι

μου» και το φινάλε ήταν αμήχανο και… χειμωνιάτικο. Μέσα στο κατακαλόκαιρο

ακούγαμε τους ήρωες να μιλούν για ψοφόκρυο και να φορούν μπουφάν. Μας φάνηκε

σαν επανάληψη παλιάς σειράς, παρά σαν το φινάλε εκείνου του σπιρτόζου και όλο

ανατροπές σίριαλ που μας ξάφνιασε ευχάριστα στην αρχή της σεζόν. Λες και δεν

το τέλειωσαν οι ίδιοι που το άρχισαν.

Τελικώς συνέβη το αναμενόμενο, θριάμβευσε η χοντρούλα πλην ντόμπρα και

καλοσυνάτη επί της ωραίας, μοιραίας και αδύνατης πλην

δεν-ξέρω-τι-θέλω-και-τους-θέλω-όλους. Μόνο που έτσι η ψηλή και ωραία περίσσεψε

και την βόλεψαν με τον πιο άσχετο της υπόθεσης, τον Λάζαρο, που για την

περίσταση κούρεψε την πορτοκαλί λωρίδα μαλλιού και έγινε «κανονικός». Μόνο που

τα καλά παιδιά, όπως ο Λάζαρος, όσο χαμένα κι αν είναι στον κόσμο τους, όσο

τρελά και χωρίς αισθήματα κι αν μοιάζουν, κατά βάθος είναι συντηρητικά και

αισθηματίες και δεν θα πήγαιναν να κάνουν σχέση με τη γυναίκα που υπήρξε ο

μοιραίος έρωτας του κολλητού τους. Ο Λάζαρος, πέντε μήνες μετά την εξαφάνιση

του Γρηγόρη, εμφανίζεται στην ωραία Βίκυ, που εργάζεται στον ιππόδρομο για να

βγάλει το ψωμί της, μια και έχασε τον ψηλό, ωραίο και πλούσιο γαμπρό για το

καπρίτσιο της ν’ αλλάξει ρόλους με τη χοντρούλα Στέλλα, και της κάνει πρόταση

να ζήσουν μαζί.

Προηγουμένως, όμως, διαδραματίστηκε η δακρύβρεχτη σκηνή αποχωρισμού μεταξύ των

συγκάτοικων, του Γρηγόρη που σάλταρε από τη δυστυχία και τη μοναξιά και

αποφάσισε να πάρει των ομματιών του και να γίνει καντινιέρης στον δρόμο για

τον Πλαταμώνα, προκειμένου να ξεχάσει την ήττα του έρωτα, και του Λάζαρου, που

με δάκρυα στα μάτια του χάρισε τη μία από τις δύο κούκλες των γέρων του Μάπετ

Σόου και την άλλη την κράτησε, για να συναντηθούν στο μέλλον και να ξαναγίνουν

ζευγάρι τα κουκλάκια. Κατόπιν αυτών των τρυφερών στιγμών ο Λάζαρος εμφανίζεται

δεόντως ανάλγητος και χωρίς κανέναν ενδοιασμό κάνει πρόταση στη Βίκυ. Πολύ

κουλ και αμερικάνικο όλο αυτό, θυμίζει εκείνο το «Χτυποκάρδια στο Μπεβερλι

Χιλς» που τα ‘φτιαχναν όλοι μεταξύ τους και προσπαθούσαν να δείξουν πως δεν

τρέχει και τίποτε. Άνθρωποι χωρίς ρίζες, άρα χωρίς αισθήματα. Δεν θέλουμε να

το πιστέψουμε για τον Λάζαρο.

Πάντως οι χαρακτήρες που στην αρχή της σειράς έδειχναν να ξεφεύγουν από το

συνηθισμένο τηλεοπτικό δυσδιάστατο μοντέλο, στο φινάλε έμοιαζαν με χάρτινα

πρόσωπα, που είχαν καρφιτσωμένα διογκωμένα τα χαρακτηριστικά τους. Διασώθηκαν

μόνον οι πιο έμπειροι και πιο ταλαντούχοι, η Υβόννη Μαλτέζου, παραδοσιακή

μανούλα ώς το τέλος, και ο Βασίλης Ανδρεόπουλος, ο παππούς που τα ‘χει

τετρακόσια και κάνει ζαβολιές, όπως το να βάλει σαν d.j. στο πάρτι της

παραμονής του παρ’ ολίγον γάμου Στέλλας και Νίκου, αντί για τον δίσκο με το

γαμήλιο εμβατήριο, το «ΣαβαρακατρανέΕΕμιααα!» και φυσικά ο Βασίλης

Χαραλαμπόπουλος, που τον έχουν κάνει σοφό οι κακουχίες.

Βουρρρ! Για τα πατατάκια κραύγασαν οι δικαιωμένες καμπύλες της Στέλλας

σκαρφαλωμένες στη μηχανή του Σωτήρη (Αλέξης Γεωργούλης) κοντά στον οποίο βρήκε

τελικώς την ευτυχία, αφήνοντας «μπουκάλα» τον ωραίο Νίκο. Αντιθέτως η

ψηλόλιγνη σιλουέτα της Βίκυς ρίχνει σε απόγνωση τις απανταχού μοντελόπληκτες

ανορεξικές, καθώς ο Λάζαρος δεν είναι και ο πρώτος λαχνός για σύζυγος. Ούτες

ωραίος, ούτε πλούσιος, ούτε καν τρυφερός και αισθηματίας. Τι να του ζηλέψει

πια κανείς! Πάντως το επεισόδιο το είδαν οι 6 στους 10 και η αλήθεια είναι πως

παρά τις αντιρρήσεις για το φινάλε, υπήρξε η καλύτερη φετινή σειρά.