Βαρύ το οπλοστάσιο της 17 Νοέμβρη

Όπλα και πυρομαχικά για μια ολόκληρη στρατιωτική μονάδα ήταν το οπλοστάσιο

της 17 Νοέμβρη, που έχει βρεθεί στα δύο κρησφύγετα της οργάνωσης και

εξετάζεται ήδη εξονυχιστικά στα εργαστήρια της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας.

«Είχαν τη δυνατότητα να φέρουν εις πέρας ακόμη πιο εντυπωσιακά τρομοκρατικά

χτυπήματα, αν ήθελαν», λέει στα «ΝΕΑ» έμπειρος πυροτεχνουργός, ο οποίος

επισήμανε πως από θαύμα δεν προκλήθηκε έκρηξη σε κάποια από τις ρουκέτες, αφού

οι τρομοκράτες δεν τις αποθήκευαν τηρώντας τους κανόνες ασφαλείας.

Παρατηρώντας τον εξοπλισμό τους, αλλά κυρίως τα υλικά των αυτοσχέδιων

εκρηκτικών μηχανισμών, η εκτίμηση του ειδικού είναι πως είχαν γνώσεις φυσικής,

αλλά και εμπειρία που δεν αποκτάται απλώς με τη στρατιωτική θητεία.

Οι φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την Αστυνομία επιβεβαιώνουν τις

εκτιμήσεις ότι ο οπλισμός της 17 Νοέμβρη περιελάμβανε πολύ περισσότερα όπλα

από αυτά που είχαν χρησιμοποιηθεί στα τρομοκρατικά χτυπήματα. Και βέβαια, η

εργαστηριακή εξακρίβωση τού αν έχουν χρησιμοποιηθεί, πού και πότε, αυτά τα

όπλα αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

ΤΑ ΟΠΛΑ

Πιστόλια «ηλικίας» 10 – 20 ετών

Στις φωτογραφίες με τα ευρήματα στις δύο γιάφκες εμφανίζονται πιστόλια,

περίστροφα και αυτόματα πυροβόλα όπλα. Η γκάμα είναι μεγάλη: από τα

σαρανταπεντάρια πιστόλια που αποτελούσαν ένα από τα στοιχεία ταυτότητας της

οργάνωσης και τα 38άρια περίστροφα που ήταν γνωστό πως κατείχαν οι τρομοκράτες

της 17 Νοέμβρη, μέχρι πιστόλι Ingram, τρία αυτόματα εννιάρια, μια Μπερέτα και

ένα αυτόματο G-3, ελληνικής κατασκευής από την ΕΒΟ. «Στις φωτογραφίες

εμφανίζεται ένα αυτόματο των 9 mm, που είναι ελαφρύ όπλο Πεζικού και ίσως να

προέρχεται από τη Γιουγκοσλαβία, όπως και άλλα δύο αυτόματα ιδίου

διαμετρήματος», λέει στα «ΝΕΑ» ο συνταγματάρχης ε.α. Βασίλης Καπράλος,

πυροτεχνουργός και ειδικός πραγματογνώμονας της Εισαγγελίας Αθηνών και

Πειραιά. Όπως επισημαίνει, το G-3 άρχισε να χρησιμοποιείται στις στρατιωτικές

μονάδες περίπου από το 1982 και παίρνει φυσίγγια των 7,62: μπορεί να δεχθεί

φυσίγγια κοινής βολίδας με μολύβι, αλλά και διατρητικά φυσίγγια, ιδίου

διαμετρήματος, που περιέχουν σκληρό μέταλλο (τουξτένιουμ) για να βάλει

εναντίον θωρακισμένων στόχων. Πάντως, τέτοια φυσίγγια δεν φαίνεται να διέθεταν

οι τρομοκράτες ή τουλάχιστον δεν υπάρχουν στις φωτογραφίες της Αστυνομίας. Η

κοντόκαννη καραμπίνα που κατείχαν οι τρομοκράτες είναι όπλο που κατ’ εξοχήν

χρησιμοποιείται από τους κακοποιούς του κοινού ποινικού δικαίου και είναι

ιδιαίτερα «δημοφιλές» μεταξύ των ληστών τραπεζών. Όπως σημειώνει ο κ.

Καπράλος, ένα από τα 45άρια φέρει ταινία στην κάννη του: αυτό γίνεται για

μεγαλύτερη ασφάλεια αυτού που έχει πάνω του το όπλο και το μεταφέρει. Πολλές

φορές, λέει ο απόστρατος συνταγματάρχης, δένουν και με μαντίλι τον μύλο στα

περίστροφα, για να ενισχύσουν τις ασφάλειες των όπλων. Ένα εννιάρι πιστόλι

περιλαμβάνεται ακόμη στα ευρήματα, όπως και τέσσερα ακόμη πιστόλια μικρότερων

διαμετρημάτων: όλα τα πιστόλια είναι «ηλικίας» περίπου 10-20 ετών. Ειδικά το

Ingram (αυτό που μοιάζει με Ούζι) ο κ. Καπράλος παρατηρεί πως είναι ένα όπλο

που δεν υπάρχει στον Στρατό και το βεληνεκές του – όπως στα περισσότερα

πιστόλια – είναι πενήντα μέτρα. «Δεν έχει μετατροπές ούτε αυτό ούτε άλλο

πιστόλι», τονίζει ο έμπειρος πυροτεχνουργός και προσθέτει πως οι μετατροπές

αλλάζουν και τα δεδομένα ασφαλείας για τον χειριστή του όπλου. Οι τρομοκράτες,

λοιπόν, δεν ρισκάρισαν μετατρέποντας τα πυροβόλα όπλα που κατείχαν. Ανάμεσα

στα υπόλοιπα όπλα υπήρχε και μια παλιά πιστόλα, που πλέον έχει αξία ως αντίκα.

ΤΑ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΑ

Απαρχαιωμένες ρουκέτες του Συκουρίου, αυτοσχεδίασαν με τα μπαζούκας

Τα πλήρη στοιχεία της ταυτότητάς τους φέρουν πάνω τους οι ρουκέτες που

βρέθηκαν στα δύο κρησφύγετα της 17 Νοέμβρη. Όλες φέρουν τον αριθμό παρτίδας

παραγωγής από το εργοστάσιο (αμερικανικό), ενώ αρκετές έχουν επιπλέον τη

σήμανση 361 ΠΑΠ. Πρόκειται για την 361 Προκεχωρημένη Αποθήκη Πυρομαχικών, τη

μονάδα, δηλαδή, του Συκουρίου Λάρισας. Όπως σημειώνει ο κ. Καπράλος, όλες οι

ρουκέτες είναι τεχνολογίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου «εκρηκτικές,

αντιαρματικές, κοίλου γεμίσματος». Μάλιστα, οι ρουκέτες διαμετρήματος 2,36

ιντσών είναι τόσο απηρχαιωμένες που πλέον δεν υπάρχουν στη βιβλιογραφία των

τεχνικών εγχειριδίων. Το βεληνεκές των ρουκετών είναι περίπου 820 μέτρα και

εκρήγνυνται με ταχύτητα 8.000 μέτρων το δευτερόλεπτο. «Λόγω του κοίλου

γεμίσματος, αντί το ωστικό κύμα της ισχυρής εκρηκτικής ύλης (composition Β) να

διασκορπιστεί συγκεντρώνεται ως μια συνιστώσα και μπορεί να τρυπήσει θωράκιση

χάλυβα 26,67 εκατοστών», λέει ο κ. Καπράλος. Οι περισσότερες ρουκέτες

βρίσκονται μέσα σε φορείς (αυτά που μοιάζουν με μαύρα κυλινδρικά κουτιά στις

φωτογραφίες). Είναι ασφαλισμένες στον κινητήρα τους και φέρουν ασφάλεια και

στον πυροσωλήνα τους. Ωστόσο, μόνον οι ρουκέτες που βρέθηκαν σε ένα σακ

βουαγιάζ ήταν συσκευασμένες αεροστεγώς, ώστε να μην επηρεάζονται ακόμη και από

ακραίες θερμοκρασίες. «Είναι θαύμα που από τυχαίο γεγονός, όπως θα μπορούσε να

είναι η αλυσιδωτή έκρηξη πυροκροτητών, δεν εξερράγησαν οι ρουκέτες», λέει ο κ.

Καπράλος, επισημαίνοντας παράλληλα, πως λόγω της εξαιρετικής τους

επικινδυνότητας οι ρουκέτες δεν αποθηκεύονταν μαζί με άλλα πυρομαχικά στα

στρατόπεδα. «Πάντα αποθηκεύονταν στην πιο απομακρυσμένη αποθήκη των

στρατοπέδων, σε ξύλινα κουτιά ανά τρεις, μέσα στους φορείς τους και μάλιστα με

συγκεκριμένο τρόπο, ώστε να περιορίζεται ο κίνδυνος έκρηξης», επισημαίνει ο

έμπειρος πυροτεχνουργός. Και παρατηρεί πως η επιχείρηση στο Συκούριο θα πρέπει

αφενός να κράτησε ώρες και αφετέρου η γνώση των τρομοκρατών για τον χώρο, ίσως

υποδεικνύει σύνδεσμο εκ των έσω.

Στα ευρήματα περιλαμβάνονται επίσης και τα δύο μπαζούκας του Πολεμικού

Μουσείου. ‘Όμως, επειδή οι σωλήνες δεν είχαν ραβδώσεις, ώστε να βοηθούν την

περιστροφική κίνηση και την εκτόξευση, οι τρομοκράτες είχαν αυτοσχεδιάσει:

είχαν προσθέσει μπαταρίες για να διοχετεύουν ηλεκτρικό ρεύμα μέσα στον

κινητήρα της ρουκέτας που υπάρχει πυρίτιδα, ώστε να γίνει η καύση και η

ρουκέτα να εκτοξευτεί.

Οι τρομοκράτες κατείχαν επίσης, όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες, και

χειροβομβίδες, δύο τύπων: αμυντικές Arges, της ΕΛΒΙΕΜΕΚ, αμερικανικής

τεχνογνωσίας, που τις είχε ο Στρατός και πρέπει να έχουν κατασκευαστεί πριν

από 12-15 χρόνια. Διακρίνονται επίσης και αμυντικές χειροβομβίδες ΜΚ-2

(βεβαίως η φωτογραφία δεν επιτρέπει στον πυροτεχνουργό να είναι απολύτως

βέβαιος). Τέτοιες χειροβομβίδες, πάντως, είχαν κλαπεί από το Συκούριο.

ΤΑ ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ

Προστασία με τάπερ

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως, για τον κ. Καπράλο, παρουσιάζουν και τα υλικά για

την κατασκευή αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών που βρέθηκαν στις γιάφκες.

Όπως λέει, ένας αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός αποτελείται από τρία μέρη:

το κάλυμμα, τη δραστική γόμωση και τα μέσα πυροδότησης. Κατά κανόνα, λοιπόν, ο

μηχανισμός είναι καλυμμένος: σε χαρτόκουτο, σε πλαστικό κουτί ή ακόμη και σε

μεταλλικό. Η 17 Νοέμβρη προτιμούσε τα πλαστικά τάπερ, αφού έτσι μειωνόταν ο

κίνδυνος βραχυκυκλωμάτων από τις εξωτερικές συνθήκες (υγρασία, στατικός

ηλεκτρισμός κ.λπ.)

Εξάλλου, η τυχαία επαφή του ηλεκτρικού πυροκροτητή με το έδαφος, λόγω του

στατικού ηλεκτρισμού θα προκαλέσει έκρηξη. Σε ό,τι αφορά την εκρηκτική ύλη για

το δεύτερο τμήμα των εκρηκτικών μηχανισμών, αυτή που βρέθηκε στις γιάφκες ήταν

μεγάλης ισχύος (7.000 μέτρων ανά δευτερόλεπτο). Η πυροδότηση των αυτοσχέδιων

μηχανισμών γινόταν με τους ηλεκτρικούς πυροκροτητές που βρέθηκαν, ενώ τα

κλασικά ξυπνητήρια συνδέονταν με τον όλο μηχανισμό ώστε να μετατρέπεται σε ωρολογιακό.