Η πρώτη συμπλοκή στην ΑΕG

Οκτώβριος 1977. Στις φυλακές Στανχάιμ της Στουτγάρδης ο Αντρέας Μπάαντερ

και οι κρατούμενοι σύντροφοί του, αυτοκτονούν. Η αυτοκτονία αμφισβητείται από

τα μέλη του Κόκκινου Στρατού και απαντούν εκτελώντας τον βιομήχανο Χανς Μάρτιν

Σλέγιερ, πρόεδρο των Γερμανών Εργοδοτών.

Στην Αθήνα βρίσκεται σε εξέλιξη προεκλογική περίοδος και πληροφορίες για

ενδεχόμενη δράση «αναρχικών ομάδων» ή ακόμη και περί έλευσης του Κάρλος στην

Ελλάδα, προκειμένου να οργανώσει και να εκτελέσει τρομοκρατικό χτύπημα βλέπουν

καθημερινά το φως της δημοσιότητας από τις στήλες των εφημερίδων.

19 Οκτωβρίου. Μόλις μία ημέρα μετά την εκτέλεση του Σλέγιερ, δύο

αστυνομικοί που περιπολούν φορώντας πολιτικά, στην περιοχή του Ρέντη,

αντιλαμβάνονται μέσα σε ένα λευκό Φίατ 128 τέσσερις άνδρες. Ο ένας από αυτούς,

ο οικονομολόγος Χρήστος-Στέφανος Κασσίμης θα πέσει νεκρός λίγη ώρα αργότερα,

ύστερα από συμπλοκή με τους δύο αστυνομικούς. Ήταν η πρώτη, σοβαρή υπόθεση

τρομοκρατίας και εμπλοκής των διωκτικών αρχών με μέλη οργάνωσης. Και εκείνοι

(μέσω της Ομάδας Διεθνιστική Αλληλεγγύη), όπως και ο Χρήστος Τσουτσουβής οκτώ

χρόνια αργότερα (μέσω της Αντικρατικής Πάλης), συνδέονται με τον ΕΛΑ: την

οργάνωση που αδρανοποιήθηκε, ξαφνικά, μετά τη βόμβα στην ΑΣΟΕΕ, τον Ιανουάριο

του 1995.

Εκείνο το βράδυ του 1977, όλα είχαν ξεκινήσει λίγα μέτρα μακρύτερα από την

είσοδο της Λαχαναγοράς του Ρέντη. Οι αστυνομικοί θεωρούν ύποπτους τους

επιβάτες του Φίατ και επιχειρούν να τους ελέγξουν, αφού σε απόσταση περίπου

εκατό μέτρων βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της γερμανικής εταιρείας AEG. Οι

τέσσερις άνδρες αντιλαμβανόμενοι τους αστυνομικούς αναπτύσσουν ταχύτητα και

προσπαθούν να χαθούν μέσα στη νύχτα. Όμως, λίγο παρακάτω, στην οδό Κονδύλη, το

αυτοκίνητο των αστυνομικών πλησιάζει το Φίατ. Οι αστυνομικοί τραβούν τα

υπηρεσιακά τους όπλα, όμως όπλα βγάζουν και οι τέσσερις ύποπτοι. Μέσα στον

καταιγισμό των πυροβολισμών οι τρεις από τους τέσσερις υπόπτους καταφέρνουν να

διαφύγουν. Ο τέταρτος πέφτει νεκρός, έχοντας χτυπηθεί από σφαίρα στο κεφάλι

και οι δύο αστυνομικοί τραυματίζονται. Όλοι διακομίζονται στο Γενικό Κρατικό

Νοσοκομείο της Νίκαιας. Εκεί ο νεκρός, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, αναγνωρίζεται.

Πρόκειται για τον Χρήστο-Στέφανο Κασσίμη, οικονομολόγο, 34 ετών. Ο Χρήστος

Κασσίμης ήταν παντρεμένος και πατέρας ενός κοριτσιού. Ήταν το δεύτερο από τα

τρία παιδιά του γυμνασιάρχη στο Χαλάνδρι Αναστασίου Κασσίμη, ο οποίος πέθανε

δύο χρόνια μετά τον γιο του.

Στο λευκό Φίατ η Αστυνομία είχε βρει εκρηκτικό μηχανισμό έτοιμο να τοποθετηθεί

και άλλους τρεις μηχανισμούς που δεν είχαν συνδεθεί πλήρως. Βρέθηκαν επίσης

μπιτόνια με βενζίνη. Εκτιμήθηκε ότι οι τέσσερις άνδρες, μαζί τους και ο

Κασσίμης, είχαν στόχο τη γερμανική εταιρεία AEG.

Ο Χρήστος Κασσίμης, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση που υπέγραψαν ο τότε

προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πειραιά Μ. Πούλης και ο

ιατροδικαστής Δ. Μπούκης, βρήκε τον θάνατο συνεπεία «διαμπερούς τραύματος

κεφαλής εκ βλήματος πυροβόλου όπλου μικρού διαμετρήματος». Το αίτημα της

οικογένειας να παρίσταται πραγματογνώμονας-εκπρόσωπός της στη νεκροτομή δεν

γίνεται δεκτό από την Εισαγγελία του Πειραιά. Η χήρα του Χρήστου Κασσίμη

καταθέτει μήνυση για ανθρωποκτονία εις βάρος των δύο αστυνομικών που είχαν

πάρει μέρος στη συμπλοκή.

Η Διεθνιστική Αλληλεγγύη

Τις τελευταίες ημέρες εκείνου του Οκτωβρίου μια προκήρυξη, που υπογράφεται από

τη Διεθνιστική Αλληλεγγύη, αποστέλλεται σε δύο απογευματινές εφημερίδες.

Αναφέρεται πως θα προχωρήσει σε χτυπήματα. Είναι η τρίτη οργάνωση που

εμφανίζεται στην Αθήνα της μεταπολίτευσης: έχουν προηγηθεί ο ΕΛΑ και με δύο

δολοφονίες η 17 Νοέμβρη. Ωστόσο, ούτε αυτή η προκήρυξη αξιολογείται ως

ιδιαίτερης βαρύτητας εκείνη την εποχή, από τις διωκτικές αρχές. Κι όμως, η

Επαναστατική Ομάδα Διεθνιστικής Αλληλεγγύης Χρήστος Κασσίμης εμφανίζεται τα

επόμενα χρόνια. Μάλιστα, από κοινού με τον ΕΛΑ είχε αναλάβει την ευθύνη το

1985 για τα δύο χτυπήματα στη γερμανική πρεσβεία. Η συγκεκριμένη οργάνωση

θεωρήθηκε στην πορεία παρακλάδι του ΕΛΑ, ένα από τα πολλά της οργάνωσης που

όλα δείχνουν ότι αποτέλεσε, μέχρι το 1995 που αδρανοποιήθηκε, βασική

«δεξαμενή» έμψυχου υλικού των τρομοκρατικών οργανώσεων στην Ελλάδα. Οι

τέσσερις άνδρες της συμπλοκής του Ρέντη θεωρήθηκαν και εκείνοι μέλη ομάδας του

ΕΛΑ. Εκ των υστέρων, αποδεικνύεται ότι η υπόθεση του Ρέντη ήταν η πρώτη σοβαρή

αναμέτρηση των διωκτικών αρχών με τρομοκράτες: τότε γινόταν λόγος για

“αναρχικούς”. Πάντως, οι έρευνες της Σκότλαντ Γιαρντ οδηγήθηκαν στο Παρίσι, με

δεδομένο ότι εκεί είχε σπουδάσει και αναπτύξει δράση ο Κασσίμης.

Φάκελοι με πιστοποιητικά και έγγραφα στη χήρα…

Τρεις φακέλους με τελική παραλήπτρια τη χήρα του Χρήστου Κασσίμη άφησαν στις

ταχυδρομικές θυρίδες των δικηγόρων της οικογένειας οι σύντροφοί του λίγες

μέρες μετά την κηδεία του και αφού είχαν στείλει προκηρύξεις σε δύο

εφημερίδες, αναγγέλλοντας τη δράση της οργάνωσης Διεθνιστική Αλληληγγύη.

Μάλιστα, στις προκηρύξεις ανέφεραν πως δύο ακόμη από αυτούς είχαν τραυματισθεί

στη συμπλοκή του Ρέντη. Οι φάκελοι, ομοιόμορφοι, περιείχαν προσωπικά έγγραφα

του Χρήστου Κασσίμη, τα οποία, άγνωστο πώς, είχαν περιέλθει στην κατοχή τους.

«Για τη γυναίκα του Χρήστου. Να ενημερωθεί ο πατέρας του» ήταν η φράση που

είχαν δακτυλογραφήσει έξω από τους δύο πρώτους φακέλους, που περιείχαν

πιστοποιητικά, αλλά και το «μπέι-μπουκ» του Χρήστου Κασσίμη (το βιβλίο

μεταβολών στον Στρατό). Ανάλογες ενδείξεις έφερε και ο τρίτος φάκελος που

έφτασε στους δικηγόρους της οικογένειας, περίπου με μια εβδομάδα καθυστέρηση

και ανάλογο περιεχόμενο. Όπως είχε εκτιμηθεί από τότε, η αποστολή αυτών των

έγγραφων είχε στόχο να επισημανθεί η σχέση τους με τον Χρήστο Κασσίμη: σχέση

στα πλαίσια μιας οργάνωσης.

Η Αστυνομία κατηγόρησε τον Σερίφη για τον θάνατο Κασσίμη

Στις 24 Οκτωβρίου του 1977 ο Χρήστος Κασσίμης κηδεύεται στο Χαλάνδρι. Η κηδεία

του παίρνει τη μορφή διαδήλωσης. Οι περισσότεροι φωτογράφοι, ωστόσο, που

βρίσκονταν εκεί, δεν εργάζονταν για τις εφημερίδες: ήταν άνδρες της Ασφάλειας

που επιχειρούσαν να καταγράψουν κάθε έναν από όσους πήγαν στην κηδεία του

34χρονου. Στην περίπτωση μιας 27χρονης γυναίκας, μάλιστα, η παρουσία της στην

κηδεία χρησιμοποιήθηκε ως επιβαρυντικό στοιχείο εις βάρος του συζύγου της.

Ήταν η γυναίκα του Γιάννη Σερίφη. Εκείνος, εργάτης, 39 ετών, έξι μήνες πριν

από τη συμπλοκή και τον θάνατο του Χρήστου Κασσίμη, είχε απολυθεί από την AEG,

όπου ως συνδικαλιστής είχε πρωτοστατήσει σε πολυήμερη απεργία. Ο Γιάννης

Σερίφης λίγες ημέρες μετά την κηδεία του Χρήστου Κασσίμη συνελήφθη από την

Αστυνομία και κατηγορήθηκε πως ήταν εκείνος που σκότωσε τον Κασσίμη και όχι οι

δύο αστυνομικοί κατά την ανταλλαγή των πυροβολισμών.

Απηλλάγησαν οι κατηγορούμενοι

Σημειώνεται πάντως, ότι κατά τη δίκη που έγινε μερικούς μήνες αργότερα με

κατηγορουμένους τους δύο αστυνομικούς που πήραν μέρος στη συμπλοκή και

κατηγορούσε η οικογένεια ως υπαίτιους για τον θάνατο του Χρήστου Κασσίμη και

τον Γιάννη Σερίφη που κατηγόρησε η Αστυνομία, απηλλάγησαν από τις κατηγορίες

όλοι οι κατηγορούμενοι.

Πάντως, με δεδομένο ότι απηλλάγησαν και οι δύο αστυνομικοί, ο θάνατος του Χρ.

Κασσίμη εξακολουθεί να βαρύνει τους άγνωστους συνεργούς του, εκείνο το βράδυ

του Οκτωβρίου, του 1977.