Αξιοπρέπεια. Τι θα πει ακριβώς αξιοπρέπεια; Ο Χρήστος Μάντης, αστυνομικός,
βρισκόταν μπροστά σε μια τράπεζα, παραμονή Χριστουγέννων, όταν τον πλησίασε
ένας νεαρός με ένα κουτί γλυκά και τον ρώτησε αν έχει τη γιορτή του. Ήταν ο
«εκτελεστής» (κατά πώς έχουν δεχθεί να τον αποκαλούν οι δημοσιογράφοι) της 17
Νοέμβρη, που έκρυβε το όπλο κάτω από το κουτί με τα γλυκά. Τον σκότωσε πριν
προλάβει να τα δοκιμάσει. Αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου που πεθαίνει δολοφονημένος
και γελοιοποιημένος. Ένα δευτερόλεπτο πριν χάσει τη ζωή του έχασε την
αξιοπρέπειά του ή το ανάποδο; Δεν την έχασε για πάντα, στην αιωνιότητα, για τη
μνήμη του, για τους ανθρώπους του, για την Ιστορία; Τα σώματα που πέφτουν
αιμόφυρτα πάνω στα καθίσματα των αυτοκινήτων διατηρούν την αξιοπρέπειά τους;
Για να έχεις αξιοπρέπεια δεν είναι άραγε αναγκαίο να σε κρατάνε τα πόδια σου
και να μπορείς να κυβερνάς τον αυχένα; Όταν πέφτεις και σέρνεσαι στο
πεζοδρόμιο δεν τη χάνεις την αξιοπρέπεια, μαζί με τη ζωή; Έχουν ακόμα νόημα
αυτές οι λέξεις; Ακούγονται τερατώδεις στα χείλη των αμετανόητων. Μήπως,
ωστόσο, αποκτούν νόημα τώρα ακριβώς; Τώρα που τα μέλη της 17Ν τις επικαλούνται
για λογαριασμό τους. Τώρα που τις απαιτούν από την αστική δημοκρατία, αυτή που
περιφρόνησαν και πολέμησαν και χλεύασαν, στερώντας ανθρώπινες ζωές. Ναι, αυτή
η αστική δημοκρατία δίνει στις λέξεις τα νοήματα. Και στις λέξεις δικαιοσύνη,
δικαίωμα, υπεράσπιση. Με τα δικά της επεξεργασμένα μέσα, τα δοκιμασμένα και
δουλεμένα επί αιώνες, αποκτούν ξανά οι λέξεις αυτές νόημα. Στον δικό της κόσμο
μόνο μετράνε. Υπάρχουν ακόμα οι λέξεις συνείδηση και συνειδητοποίηση, όπως και
η λέξη μετάνοια.
