Ττη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς, πολλοί φίλοι μού έχουν εξομολογηθεί ότι

εξακολουθούν να νιώθουν ένα σφίξιμο στο στομάχι από την 11η Σεπτεμβρίου. Ένας,

μάλιστα, μού είπε πως ένιωθε σαν να επρόκειτο για την αρχή του τέλους του

κόσμου. Και δεν είναι παράλογο. Οι επιθέσεις αυτές ήταν τόσο αποτρόπαιες, που

γκρέμισαν την εμπιστοσύνη μας στους ανθρώπους και στο τείχος του πολιτισμού

που υποτίθεται ότι μας προστάτευε από ό,τι χειρότερο έχει μέσα του ο άνθρωπος.

Υπάρχει τώρα μια τεράστια τρύπα σε αυτό το τείχος.

Πώς να την αντιμετωπίσουμε; Στράφηκα για καθοδήγηση σε έναν μέντορά μου, τον

ραβίνο Τζεβί Μαρξ, ο οποίος διδάσκει στην Ολλανδία. «Μετά την 11η

Σεπτεμβρίου», μου είπε, «νιώθουμε σαν να ζήσαμε τον Κατακλυσμό του Νώε – και

να επιζήσαμε. Τι κάνουμε το επόμενο πρωί;».

Η ιστορία του Νώε έχει πολλά διδάγματα να προσφέρει. «Ποιο ήταν το πρώτο

πράγμα που έκανε ο Νώε όταν υποχώρησαν τα νερά και βγήκε από την Κιβωτό;

Φύτεψε ένα κλήμα, έφτιαξε κρασί και μέθυσε. Ποια ήταν όμως η αντίδραση του

Θεού; Προσέφερε στον Νώε πιο λεπτομερείς κανόνες σύμφωνα με τους οποίους

έπρεπε να ζήσει η ανθρωπότητα. Και ο πρώτος ήταν πως η ζωή είναι πολύτιμη, ο

άνθρωπος λοιπόν δεν πρέπει να φονεύει τον συνάνθρωπό του. Ο Θεός αρνήθηκε να

επιτρέψει στον Νώε και τον απόγονό του να παραδοθούν στις τάσεις φυγής τους.

Αρνήθηκε όμως και να τους επιτρέψει να ζήσουν χωρίς ηθικούς φραγμούς, μόνο και

μόνο επειδή η ανθρωπότητα είχε, μέχρι τότε, αποτύχει».

Με λίγα λόγια: το να κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα έτσι όπως

διαμορφώθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου δεν θα μας βοηθήσει. Οι στρατιωτικές

επιχειρήσεις, αν και απαραίτητες, δεν είναι επαρκείς. Η οικοδόμηση υψηλότερων

τειχών μπορεί να μας προσφέρει ανακούφιση, αλλά στον σημερινό αλληλοσυνδεόμενο

κόσμο αποτελεί ουτοπία. Μοναδική μας ελπίδα είναι ότι οι άνθρωποι θα

πολεμήσουν ό,τι χειρότερο έχουν μέσα τους με εσωτερικά τείχη – κανόνες και

αξίες. Το να τα επιβάλουμε ορατά στους εαυτούς μας, και να απαιτήσουμε το ίδιο

από τους άλλους, είναι η μοναδική βιώσιμη στρατηγική για τον συρρικνούμενο

πλανήτη μας.

Ειδάλλως, βάλτε μπροστά την Κιβωτό.