Αναζήτηση
«Η οικονομία…
… δεν είναι τα πάντα. Παρά τις χειρότερες επιδόσεις της σε αυτόν τον τομέα
από κυβερνήσεις χωρών όπου οι Σοσιαλιστές ηττήθηκαν, όπως της Ολλανδίας ή της
Γαλλίας, η κυβέρνηση του Γκέρχαρντ Σρέντερ δεν τιμωρήθηκε από το εκλογικό
σώμα. Υπάρχει ασφαλώς ένας νέος πολιτικός κύκλος σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που
σημαδεύεται από την άνοδο της Δεξιάς και της Κεντροδεξιάς. Ορισμένες
σοσιαλδημοκρατίες όμως κρατούν επειδή μπόρεσαν να απαντήσουν σε σημαντικές
προκλήσεις, όπως η συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών και κοινοτήτων στους
κόλπους μιας κοινωνίας». Αυτά δηλώνει σε συνέντευξή του στη «Λιμπερασιόν» ο
Μάριο Τελό, διευθυντής ερευνών στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Μελετών του Ελεύθερου
Πανεπιστημίου των Βρυξελλών και ειδικός για τις ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατίες.
Χαρακτηριστικό…
… παράδειγμα, λέει ο Τελό, είναι ο νόμος του 1997 που επέτρεψε σε
εκατομμύρια μετανάστες, κυρίως Τούρκους, να αποκτήσουν τη γερμανική
υπηκοότητα. «Στη Γερμανία, όπως και στη Σουηδία, ο αριθμός των μεταναστών
είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη, αλλά τα εκλογικά ποσοστά της
Ακροδεξιάς παραμένουν πολύ χαμηλά. Η CDU-CSU προσπάθησε να παίξει αυτό το
χαρτί του φόβου, αλλά δεν είχε την απήχηση που περίμενε. Το SPD κατάφερε να
εκφράσει την ανάγκη ασφάλειας σε κοινωνικό επίπεδο, όσο κι αν δεν μπόρεσε να
μειώσει τους ανέργους που κληρονόμησε από τον Χέλμουτ Κολ. Στη Γερμανία, οι
άνεργοι εξακολουθούν να παίρνουν επιδόματα και να υποβοηθούνται από δίκτυα
αλληλεγγύης, γεγονός που απέτρεψε τη θραύση του κοινωνικού ιστού και εμπόδισε
τα ακροδεξιά κόμματα να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Αντί της αστυνομικής
λογικής, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα επέλεξε τη λογική της ανάπτυξης και της
ανανέωσης του κοινωνικού κράτους».
Για την Αριστερά…
|
|
… συνεχίζει ο Τελό, «υπάρχουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο διάφορες απαντήσεις σε
κοινές προκλήσεις. Ορισμένα κόμματα, όπως το γερμανικό SPD, το σουηδικό SAP,
και σε ένα βαθμό οι Σοσιαλδημοκράτες στο Βέλγιο, στη Νορβηγία και στην
Αυστρία, επέλεξαν να ανανεωθούν χωρίς να προχωρήσουν σε ρήξεις με τη
σοσιαλδημοκρατική παράδοση και το σύστημα αλληλεγγύης που έχει κτιστεί με τα
συνδικάτα. Αντί για τη διάλυση του συστήματος κοινωνικής προστασίας,
προτίμησαν τη μεταρρύθμισή του ώστε να του επιτρέψουν να αντιμετωπίσει την όλο
και πιο σύνθετη πραγματικότητα της αγοράς εργασίας. Αυτό απαιτεί μια δύσκολη,
αλλά αναγκαία προσαρμογή».
Ένα άλλο…
… στοιχείο που χαρακτήρισε την εκλογική αναμέτρηση της Γερμανίας ήταν ο
αποφασιστικός ρόλος της εξωτερικής πολιτικής. Και αυτό, σημειώνει ο Μάριο Τελό
στη «Λιμπερασιόν», αποτέλεσε μια πραγματική καμπή. «Το πολύ καλό αποτέλεσμα
των Πρασίνων εξηγείται και από την προσωπική επιτυχία του υπουργού Εξωτερικών
Γιόσκα Φίσερ. Για πρώτη φορά από το 1945, μια γερμανική κυβέρνηση πήρε σαφείς
αποστάσεις από την Ουάσιγκτον, εκφράζοντας την αντίθεσή της σε μια μονομερή
επέμβαση στο Ιράκ. Η Αριστερά κερδίζει όταν αναδεικνύει θέματα που
αντιστοιχούν σε διακυβεύματα με ισχυρό συμβολισμό. Και είναι καταδικασμένη σε
ήττα αν δεν πετύχει, από κοινού με τον σεβασμό της σοσιαλδημοκρατικής
παράδοσης, να επεξεργαστεί μια διεθνή πολιτική».
