Τους κατηγόρησαν ακόμη και ως «Σιν Φέιν της τρομοκρατίας». Οι ίδιοι

αποποιούνται και αυτόν «και κάθε άλλον» χαρακτηρισμό, θυμίζοντας πως όπως και

στο παρελθόν έτσι και τώρα έχουν εκφράσει ανοιχτά τη διαφωνία τους με τις

ενέργειες της 17Ν.

Διαφωνούν όμως και με το γενικότερο κλίμα που έχει διαμορφωθεί τον τελευταίον

καιρό. Τα μέλη του Δικτύου για πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα υποστηρίζουν

πως οι πράξεις των μελών της οργάνωσης είναι πολιτικές («εμπεριέχουν

πολιτικότητα») και κατ’ επέκταση οι συλληφθέντες είναι πολιτικοί κρατούμενοι.

Αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για να το αποδείξουν αυτό, με στόχο, όπως λένε, μια

γενικότερη αντίδραση στην περιστολή των δικαιωμάτων και στην «τρομοϋστερία».

Η κ. Μάνια Μπαρσέφσκι, ο κ. Νίκος Γιαννόπουλος και ο κ. Γιάννης Φελέκης, οι

οποίοι μιλούν στα «ΝΕΑ», μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Δικτύου και ανθρώπους

της «Άκρας Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου» όλον αυτόν τον καιρό

έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση, η αστυνομία και μέσα μαζικής

ενημέρωσης έχουν δημιουργήσει «μια νοσηρή κατάσταση με πρόσχημα την πάταξη της

τρομοκρατίας. Ήδη έχει καλλιεργηθεί ένα κλίμα με στόχο να πιέσει την Αριστερά

να μετακινηθεί προς τα δεξιά. Να ανεχτεί την περιστολή των δικαιωμάτων». «Οι

Αμερικάνοι, σύμφωνα με το Δίκτυο, είναι αυτοί που ασκούν πιέσεις ώστε κάθε

εκδήλωση αντίστασης να εμφανίζεται ως τρομοκρατία», λέει ο κ. Γιαννόπουλος.

Ο ρόλος των Αμερικανών έρχεται συχνά στην κουβέντα. Η κ. Μπαρσέφσκι θυμάται

μεταξύ άλλων την υπόθεση του Παλαιστινίου Μοχάμετ Χαμντάν (Ρασίντ) (η κίνηση

τού είχε συμπαρασταθεί), ο οποίος, αφού εξέτισε την ποινή του στην Ελλάδα,

βρέθηκε στην Ουάσιγκτον μέσω Αιγύπτου να κρατείται χωρίς δίκη. «Και θέλετε και

το χειρότερο; Οι Αμερικανοί δεν αναγνωρίζουν το δεδικασμένο άλλων χωρών».

«Πολιτικές πράξεις». Με έκδηλη την αγωνία να μη φανεί ότι αυτοί «είναι

οι μοναδικοί αγωνιστές του χώρου», δίνουν ιδιαίτερη σημασία στον χαρακτηρισμό

«πολιτικοί κρατούμενοι». «Όταν εξαρθρώθηκε η εταιρεία δολοφόνων, εγώ δεν είδα

κανέναν πολιτικό να κάνει δηλώσεις. Εδώ όλοι τοποθετούνται, κυβέρνηση,

κόμματα, πολιτικοί. Οι στόχοι των φερόμενων ως μέλη της Οργάνωσης ήταν

πολιτικοί, άσχετα από το αποτέλεσμα. Και ας το πω κι εγώ για μια φορά ακόμη

ότι διαφωνούμε με την όλη πρακτική της 17Ν», λέει ο κ. Φελέκης.

Όλοι διαχωρίζουν τη θέση τους από τους συλληφθέντες (το κάνουν συχνά: «οι

παρεμβάσεις μας έχουν πολιτικό χαρακτήρα»), ωστόσο δεν διστάζουν να πουν ότι

πιθανόν να στηρίξουν όσους (και εάν κάτι τέτοιο αποδειχτεί) κατηγορούνται

άδικα.

Όσο για τις συνθήκες κράτησης, και οι τρεις επιμένουν ότι αυτές θα πρέπει να

είναι οι ίδιες με των υπόλοιπων κρατουμένων.«Διαφορετικά, θα βρεθούμε μπροστά

στο φαινόμενο διακρίσεων με κίνδυνο τη γενίκευση της βαρβαρότητας. Διεκδικούμε

την άρση του ειδικού καθεστώτος κράτησης. Ενός καθεστώτος που αντίκειται στο

Σύνταγμα και στον Σωφρονιστικό Κώδικα και που θίγει την αξιοπρέπεια των

κρατουμένων και εμποδίζει τους συνηγόρους στην εκτέλεση του έργου τους». Όπως

λένε, στην πορεία θα αναλάβουν πρωτοβουλίες «για τη συγκρότηση μετώπου με

πολίτες και κινήσεις εναντίον του χαφιεδισμού, της κρατικής καταστολής και της

νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης».

«Η προσφορά μας είναι εθελοντική»

Στην εθελοντική προσφορά φίλων και μελών στηρίζεται η μέχρι τώρα λειτουργία

του Δικτύου. Άτομα τα οποία κινούνται στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και του

αντιεξουσιαστικού χώρου προσπαθούν να κρατήσουν «ανοικτό το μέτωπο» για τα

ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς «αρχηγούς» και απλούς «συνοδοιπόρους». Οι κ.κ.

Γιάννης Φελέκης, Νίκος Γιαννόπουλος και η κυρία Μάνια Μπαρσέφσκι (φωτογραφία)

που μιλούν στα «ΝΕΑ» έχουν τη δική τους διαδρομή.

* Ο κ. Φελέκης δραστηριοπιείται από το 1959. Την περίοδο της χούντας

συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση συλλαμβάνεται και

πάλι σε μια από τις διαδηλώσεις για το Κυπριακό. Το 1977 συλλαμβάνεται μαζί με

τον Νικόλα Άσιμο με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας για τη συγκέντρωση που

είχε γίνει για τις δολοφονίες (όπως τις χαρακτηρίζουν) των μελών της ΡΑΦ στα

λευκά κελιά.

* Ο κ. Νίκος Γιαννόπουλος, διορθωτής και επιμελητής κειμένων,

αναπτύσσει έντονη πολιτική δράση από μαθητής, όταν παίρνει μέρος στην εξέγερση

του Πολυτεχνείου. Από τότε συμμετέχει σε όλες τις Κινήσεις για την προστασία

των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Συλλαμβάνεται στην Τουρκία, όταν με

άλλα μέλη της Κίνησης συμπαραστέκονται στους Τούρκους πολιτικούς κρατουμένους.

Πριν από έναν χρόνο συλλαμβάνεται στην Ιορδανία, όπου είχε βρεθεί για τη

συλλογή στοιχείων υπέρ του Αβραάμ Λεσπέρογλου.

* Η κυρία Μάνια Μπαρσέφσκι, δημοσιογράφος, φιλόλογος και δικηγόρος

αρχίζει να δραστηριοποιείται από τα 14 της. Συλλαμβάνεται το 1980 και το 1985

μαζί με άλλους… Έτσι, προληπτικά, όπως λέει η ίδια.



«Υπερασπιζόμαστε κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα»

Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα ιδρύθηκε το 1994. Η δράση

όμως των μελών του στην ουσία αρχίζει το 1986 ως κίνηση για την υπεράσπιση των

κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Από τότε, με δεκάδες παρεμβάσεις,

αναλαμβάνει πρωτοβουλίες υπεράσπισης προσώπων και ομάδων που διώκονται άδικα,

όπως λένε, από το κράτος και τις δυνάμεις καταστολής. Μία από τις πιο

σημαντικές στιγμές της πορείας της είναι και η αντιπολεμική και

αντιεθνικιστική συσπείρωση, με αφορμή το Μακεδονικό.

Παράλληλα με αυτά, το Δίκτυο, η Αριστερή Πολιτική Συλλογικότητα,

δραστηριοποιείται για τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων, των

μειονοτήτων και βεβαίως ενάντια «στην κρατική καταστολή με όποιο πρόσχημα και

να ασκείται».

Σήμερα τα μέλη του συλλόγου στην Αθήνα είναι περίπου 100, άλλα 40 είναι στη

Θεσσαλονίκη, ενώ υπάρχουν περισσότεροι από 15 πυρήνες σε όλη τη χώρα. Τα μέλη

του δίνουν βάρος στην «πολυτασικότητα» η οποία, όπως λένε, είναι η βάση για

μια «πραγματικά ακομμάτιστη κίνηση». Οι παρεμβάσεις τους έχουν προκαλέσει,

κατά καιρούς, αντιδράσεις ή έχουν συζητηθεί.

Η πρώτη μεγάλη καμπάνια της κίνησης γίνεται την περίοδο 1987-89 για την

απελευθέρωση των: Μπουκουβάλα, Βογιατζή, Σμυρναίου και Μαρίνου.

Στη συνέχεια και για μεγάλο χρονικό διάστημα εκφράζουν την αλληλεγγύη τους

προς τους Μπέργκερ, Μαζοκόπο, Κογιάννη και Μουκετσίδη. Από το 1994 έως το 1997

συμπαρίστανται στον Μπαλάφα και από το 1999 έως πριν από λίγες ημέρες στον

Αβραάμ Λεσπέρογλου.

Παράλληλα πρωταγωνιστούν με διάφορες εκδηλώσεις κατά της επιχείρησης «Αρετής»

στα Εξάρχεια.

Την περίοδο 1991-1995 αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για τους καταληψίες του

Πολυτεχνείου.

Τα μέλη της κίνησης παρεμβαίνουν και στο λεγόμενο Μακεδονικό, χαρακτηρίζοντας

εθνικιστικές τις αντιδράσεις σε όλη τη χώρα. Μάλιστα τέσσερα άτομα της

αντιπολεμικής αντιεθνικιστικής συσπείρωσης συλλαμβάνονται επειδή μοίραζαν

προκηρύξεις στις οποίες ανέφεραν ότι «οι γειτονικοί λαοί δεν είναι εχθροί μας.

Αντίσταση στον εθνικισμό και τον πόλεμο».

Για πέντε χρόνια, από το 1992 έως το 1997, η κίνηση εκφράζει την αλληλεγγύη

της στις εθνικές μειονότητες. Την «τουρκική» («ο καθένας έχει το δικαίωμα του

αυτοπροσδιορισμού με βάση την εθνική καταγωγή», λένε) και τη σλαβομακεδονική.

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι οι ομάδες εκείνες στις οποίες τα μέλη του

Δικτύου αφιερώνουν πολύ χρόνο. Σε συνεργασία με το Δίκτυο Υποστήριξης

Μεταναστών και Προσφύγων, αλλά και άλλες οργανώσεις, διοργανώνουν μια φορά τον

χρόνο αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Το τελευταίο διάστημα, τα μέλη του Δικτύου

συμμετέχουν ενεργά στις ευρωπορείες κατά της παγκοσμιοποίησης.