Κώστας Σπυρόπουλος:
(ο αρθρογράφος, για τη δίκη της 17N)
«Με την ελλιπή κάλυψη της δίκης χάνεται η ευκαιρία για μια ουσιώδη αναμέτρηση
της ελληνικής κοινωνίας με το τρομοκρατικό φαινόμενο. Πώς ανεχόταν αυτό το
φαινόμενο; Γιατί η τρομοκρατία, ενώ έγινε υψηλής προτεραιότητας θέμα
εξωτερικής πολιτικής – διότι το έθεταν και απαιτούσαν τη λύση του οι διεθνείς
συνομιλητές της χώρας – δεν έγινε ποτέ μέγα θέμα για τη δημοκρατία, ενώ αυτήν
έπληττε; Και, ακόμη, πόσο κοντά σε αγοραίες δοξασίες και σε ατμόσφαιρα ιδεών
ήταν η κουμπουρολογία του Κουφοντίνα;
Με τους αναπάντητους ισχυρισμούς περί βασανιστηρίων η συλλογική συνείδηση
απειλείται με τραυματισμούς. Επιτέλους υπάρχει ένα αναλλοίωτο καταστάλαγμα
ποιοι, πότε και από ποιους βασανίστηκαν, σε ποιες ιστορικές συνθήκες, για ποιο
διακύβευμα. Ο Χρόνης Μίσσιος έλεγε και έγραψε ότι στον ανακριτή σου δεν
απαντάς ούτε τι ώρα είναι, γιατί η πρώτη απάντηση φέρνει τη δεύτερη ερώτηση,
μετά την τρίτη κ.ο.κ. Ο Σ. Ξηρός και η συντροφιά προφανώς ούτε τον κανόνα
αυτόν ακολούθησαν ούτε και είχαν καμιάν έγνοια να το κάνουν».
(«H Καθημερινή»)