Κώστας Σπυρόπουλος:

(ο αρθρογράφος, για τη δίκη της 17N)

«Με την ελλιπή κάλυψη της δίκης χάνεται η ευκαιρία για μια ουσιώδη αναμέτρηση

της ελληνικής κοινωνίας με το τρομοκρατικό φαινόμενο. Πώς ανεχόταν αυτό το

φαινόμενο; Γιατί η τρομοκρατία, ενώ έγινε υψηλής προτεραιότητας θέμα

εξωτερικής πολιτικής – διότι το έθεταν και απαιτούσαν τη λύση του οι διεθνείς

συνομιλητές της χώρας – δεν έγινε ποτέ μέγα θέμα για τη δημοκρατία, ενώ αυτήν

έπληττε; Και, ακόμη, πόσο κοντά σε αγοραίες δοξασίες και σε ατμόσφαιρα ιδεών

ήταν η κουμπουρολογία του Κουφοντίνα;

Με τους αναπάντητους ισχυρισμούς περί βασανιστηρίων η συλλογική συνείδηση

απειλείται με τραυματισμούς. Επιτέλους υπάρχει ένα αναλλοίωτο καταστάλαγμα

ποιοι, πότε και από ποιους βασανίστηκαν, σε ποιες ιστορικές συνθήκες, για ποιο

διακύβευμα. Ο Χρόνης Μίσσιος έλεγε και έγραψε ότι στον ανακριτή σου δεν

απαντάς ούτε τι ώρα είναι, γιατί η πρώτη απάντηση φέρνει τη δεύτερη ερώτηση,

μετά την τρίτη κ.ο.κ. Ο Σ. Ξηρός και η συντροφιά προφανώς ούτε τον κανόνα

αυτόν ακολούθησαν ούτε και είχαν καμιάν έγνοια να το κάνουν».

(«H Καθημερινή»)