Στις στροφές μετά το Λαγονήσι προς την Αθήνα, οι πλευρές των δρόμων

καθαρίστηκαν από τα χώματα και τις πέτρες που μαζεύονταν για χρόνια,

κίνδυνος-θάνατος για τους οδηγούς. Και ήταν μάλλον η πρώτη φορά που είδαν

τέτοια τιμή από τότε που πρωτοφτιάχτηκαν!

Και στη Λεωφόρο της Βάρκιζας, τα κλαδιά που προεξείχαν – σαν ζούγκλα – από το

διαχωριστικό παρτέρι, κλείνοντας σχεδόν όλη την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας,

σαν από θαύμα κλαδεύτηκαν στο άψε – σβήσε και τα χαντάκια καθαρίσθηκαν από τα

πλαστικά μπουκάλια του Νεοέλληνα.

Ο από μηχανής θεός δεν ήταν άλλος από τα test event των αγώνων ποδηλασίας, που

θα γίνονταν λίγες ημέρες μετά.

Το υποψιαζόμουν από την αρχή και τώρα βλέπω μάλλον να επαληθεύονται οι

αισιόδοξες προβλέψεις μου: Το 2004 ίσως να ήταν μια θεόσταλτη ευκαιρία να

γίνουμε επιτέλους άνθρωποι.

Όλη η Αττική είναι σκαμμένη. Με τα έργα του Μετρό, του τραμ και των

πεζοδρομίων του κέντρου (που έχουν πια ελπίδες να αποδείξουν το όνομά τους),

δεν ξέρω κάθε ημέρα από ποιον δρόμο θα φθάσω στο γραφείο. Υπομένω, όμως,

αγόγγυστα την ταλαιπωρία.

Επιτέλους, βασικά έργα στοιχειώδους υποδομής για μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, που

θα ‘πρεπε να έχουν γίνει εδώ και τριάντα χρόνια, μπαίνουν ξαφνικά στα

καλούπια.

Ανισόπεδες και αερογέφυρες, στον κόμβο των Αμπελοκήπων, στην Παραλιακή, στον

Φάρο Ψυχικού – που δεν χρειαζόταν να είσαι συγκοινωνιολόγος για να καταλάβεις

την πιεστική αναγκαιότητά τους, όταν από υποτασικός γινόσουν υπερτασικός,

χάνοντας και πάλι το επαγγελματικό ραντεβού σου ή στήνοντας καταχείμωνο τον

βρεγμένο γιο σου έξω από το κολυμβητήριο – ως διά μαγείας χαράζονται και

γρήγορα – γρήγορα (τι πρωτόγνωρο!) προχωρούν.

Οι δήμαρχοι «ανακαλύπτουν» τις ελάχιστες υποχρεώσεις τους, αφήνουν λίγο πίσω

τα «μπάνια του λαού», συναυλίες και υπερμεγέθη χριστουγεννιάτικα δένδρα και

πιάνουν τη σκούπα και τον κασμά – ως πάντα όφειλαν.

Καλή η εθνική υπερηφάνεια, άγιος ο αθλητισμός, αλλά για μένα το «ζουμί» των

Ολυμπιακών Αγώνων ήταν πάντα αλλού: η ελπίδα να νοικοκυρευτούμε. Να ζήσουμε

πια αξιοπρεπώς στο αλλοπρόσαλλο αυτό συνονθύλευμα, που λέγεται σύγχρονη

Αθήνα…

Τελευταία Νέα