Διαστάσεις Ένας χαρισματικός απατεώνας

Καλός επιχειρηματίας; Επιτήδειος παίκτης; Δημοσιογράφος από κούνια; E, όχι

δα! Ένας σύγχρονος Στάλιν είναι. Που διοικεί με σκληρότητα το δικό του γκουλάγκ.

Ο τίτλος είναι ασφαλώς προκλητικός: «Το αρχιπέλαγος του Μέρντοκ» (εκδ. Simon

& Schuster). Αλλά ο συγγραφέας παρουσιάζει αποδείξεις. Ο αυστραλός

μεγιστάνας του Τύπου δεν είναι ένας άνθρωπος με ταλέντο στο να κερδίζει

χρήματα, γράφει ο Μπρους Πέιτζ. Είναι απλώς ένας επαγγελματίας φοροφυγάς. H

επιτυχία της εφημερίδας Σαν δεν οφείλεται στην καλή της διαχείριση, αλλά στην

κακή διαχείριση της βασικής της ανταγωνίστριας, της Μίρορ. Ο Μέρντοκ δεν

έφτασε εδώ που έφτασε επειδή επικοινωνεί με τον «κόσμο» ή κατανοεί τους

μηχανισμούς της αγοράς, αλλά επειδή δωροδοκεί τις κυβερνήσεις, που του

επιτρέπουν στη συνέχεια να στήνει απάτες. Είναι χαρισματικός, σύμφωνοι. Αλλά

αυτό είναι το μοναδικό θετικό πράγμα που μπορεί να πει κανείς γι’ αυτόν.

Το κακό ξεκινά από τον πατέρα. Ο σερ Κηθ Μέρντοκ έμεινε στην ιστορία (με τη

βοήθεια του Ρούπερτ) ως ο ηρωικός αυστραλός δημοσιογράφος που τα ρεπορτάζ του

από την Καλλίπολη για τη σφαγή των Αυστραλών ανάγκασαν τη βρετανική κυβέρνηση

να κηρύξει ντροπιασμένη το τέλος της εκστρατείας. Στην πραγματικότητα, λέει ο

Πέιτζ, τα ρεπορτάζ του πατέρα Μέρντοκ ήταν υπερβολικά και ανακριβή και αυτό

που έκανε την κυβέρνηση να αλλάξει πολιτική ήταν η έκθεση ενός αξιωματούχου

από το μέτωπο. Αυτά όμως είναι περασμένα. Ένας γιος δεν είναι υπεύθυνος για

τις απάτες του πατέρα του και ο Ρούπερτ Μέρντοκ θα μπορούσε να είναι σήμερα,

μεταξύ άλλων, ένας επιτυχημένος εκδότης. Όπως σημειώνει όμως ο Πέιτζ, που

υπήρξε διευθυντής του περιοδικού Νιου Στέιτσμαν, μια εφημερίδα παύει να

είναι εφημερίδα όταν αποκρύπτει αυτά που γνωρίζει με σκοπό να προστατεύσει

ανθρώπους που βρίσκονται στην εξουσία.

H αυτοκρατορία του Μέρντοκ είναι ένα γκουλάγκ που εκτείνεται στην Αυστραλία,

στη Βρετανία, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Κίνα. Οι δημοσιογράφοι είναι οι

σκλάβοι αυτού του γκουλάγκ, όπου καλλιεργείται συστηματικά το μίσος για τους

ομοφυλόφιλους και τους ξένους. Οι μέθοδοι του Μέρντοκ συνιστούν απειλή για τη

δημοκρατία.

Ο συγγραφέας έχει κάνει μια τεράστια έρευνα και το βιβλίο του είναι

συναρπαστικό, παρατηρεί σε άρθρο του στη Σάντεϊ Τέλεγκραφ ο Μάικλ

Πορτίλο, άλλοτε υποψήφιος για την ηγεσία των Τόρις. Μήπως υπάρχει όμως και ένα

στοιχείο υπερβολής; Κανένα από τα στημένα άρθρα των Τάιμς ή της

Σαν δεν βοήθησε στο να μειωθεί η πίεση που δέχεται αυτόν τον καιρό η

κυβέρνηση του Τόνυ Μπλαιρ. Ο Μέρντοκ δεν κατασκεύασε τον θατσερισμό – αλλά

ούτε τον κατέστρεψε. Δεν ανέβασε αυτός τον Μπλαιρ στην εξουσία, ούτε αποφάσισε

τον πόλεμο στο Ιράκ. Αν μας έβαζαν να διαλέξουμε ανάμεσα στη θέση του εκδότη

για μια ζωή και στη θέση του πρωθυπουργού για ένα δεκαπενθήμερο, πόσοι αλήθεια

θα διάλεγαν το πρώτο;