Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς οτιδήποτε πιο παρανοϊκό από το να

διοχετεύει το Ισραήλ την οργή του για την παλαιστινιακή βία στη δολοφονία ή

την εξορία του Γιάσερ Αραφάτ. Οι χώρες μπορούν να κάνουν εχθρούς αλλά δεν

μπορούν ποτέ να επιλέξουν τον ηγέτη του εχθρού τους. Ο Αραφάτ τυγχάνει να

είναι ο μοναδικός εκλεγμένος ηγέτης του αραβικού κόσμου. Εάν οι Παλαιστίνιοι

θέλουν να συνεχίσουν να επιβαρύνουν εαυτούς με έναν πρόεδρο η διεθνής

αξιοπιστία του οποίου έχει πέσει κατακόρυφα από τότε που υπέγραψε τις

ειρηνευτικές συμφωνίες του Όσλο, πριν από δέκα χρόνια, τότε λίγα μπορεί να

κάνει ο έξω κόσμος. Επιπλέον, η απειλή των Ισραηλινών να απομακρύνουν τον

Αραφάτ από τη σκηνή απλώς ενδυναμώνει τη θέση του… Ο «οδικός χάρτης» είναι

πιθανότατα νεκρός. Και οι Ισραηλινοί ηγέτες φταίνε γι’ αυτό όσο και ο Αραφάτ –

διότι δεν προσέφεραν τίποτα στους Παλαιστινίους.

Τελευταία Νέα