Μια μαρμάρινη ταμπέλα στερεωμένη στον τοίχο ενός παλιού σπιτιού, στην

Πατησίων. «Εδώ έζησε η Μαρία Κάλλας», γράφει. Αυτό μόνο. Ποια ήταν η Μαρία

Κάλλας δεν λέει. Πότε έζησε εκεί, ούτε αυτό. Λίγα λόγια, να μην κουραζόμαστε

να διαβάζουμε. Εξάλλου όλοι ξέρουν ποια ήταν η Μαρία Κάλλας. Και είναι πολύ

κουραστικό να περπατάς, ας πούμε, στους δρόμους του Παρισιού, όπου και εκεί

έζησε η Μαρία Κάλλας, και να πέφτεις πάνω σε ένα κατεβατό γραμμένο σε

καινούργια μεταλλική πλάκα, από αυτές που έχουν γεμίσει τώρα τελευταία όλες οι

ευρωπαϊκές πόλεις, να διηγείται όλη της τη ζωή με το νι και με το σίγμα. Να

πρέπει να διαβάζεις χρονολογίες και λεπτομέρειες, πότε έβγαλε τον πρώτο δίσκο,

πότε τραγούδησε στη Βενετία και πότε στην Επίδαυρο. Ουφ ναι, βαρετό, ενώ όπου

βάζουμε πλάκες στην Ελλάδα μόνο τα πολύ βασικά γράφουμε, να μη μαζεύεται

κόσμος στα πεζοδρόμια, που είναι και στενά. Υπάρχει όμως μια περίπτωση που δεν

την σκέφθηκαν οι εντοιχούντες: Πες ότι περιμένεις κάποιον να έρθει, πες ότι

έχεις ραντεβού. Διαβάζεις την πλάκα, την ξαναδιαβάζεις, δεν έχεις τίποτ’ άλλο

να διαβάσεις και τότε θα ήθελες κάτι περισσότερο. Τότε δεν θα σε πείραζε να

μάθεις για τη ζωή της, τους συζύγους, τους έρωτές της, τις παραστάσεις και τις

ηχογραφήσεις της. Γι’ αυτό εξάλλου υπάρχουν τόσες πλάκες εντοιχισμένες στις

ευρωπαϊκές πόλεις. Για όσους έχουν χρόνο και διάθεση να διαβάσουν εκεί στο

πεζοδρόμιο. Δεν είναι ύλη για τις εξετάσεις να την περικόψεις. Ελεύθερη

επιλογή είναι. Πολλά ζητάω θα μου πείτε. Μήπως θέλω ν’ ακούω και μουσική από

ενσωματωμένα μεγάφωνα; E, δεν είναι και κακή ιδέα.

Τελευταία Νέα