Θα τελειώσω με τα του καλοκαιριού, μολονότι ακόμα δεν πολυφθινοπώριασε. Δίπλα
μας, ολόγυρά μας, παντού, τίποτα που να θυμίζει προχωρημένο Σεπτέμβρη. Μην
ξεχνάμε, ότι άλλαξαν οι καιροί, άλλαξαν οι εποχές, κάθε μήνας φοράει στραβά το
καπελάκι του και πάει…
Πάλι στον Μόλυβο: η αφραγκία κόβει και τη νυχτερινή ζωή, που είναι στενά
δεμένη με κάθε τουριστικό μέρος. Γιατί, για ποιο λόγο «την κάνει» σ’ έναν
«παράδεισο» ένας κουρασμένος εργαζόμενος; Για να καλογερέψει; Θέλει και το
τραγούδι του, θέλει και τον χορό του, θέλει και τα ξενύχτια του, θέλει και το
φλερτ του…
Παλιά, στον Μόλυβο, είχαμε τη ντισκοτέκ του Μιλτιάδη στην παραλία και δυο τρία
μπαράκια με μουσική και μισοσκόταδο στα σοκάκια, στις ανηφοριές. Μετά, ήρθαν
οι μικροί και οι μεγάλοι Γατελούζοι και φέτος, τέρμα! Κάτι προσπάθησε ο
Μανώλης με το «Ντελ Μαρ», αλλ’ από ‘κεί και πέρα, τίποτα με πενιές, ζεϊμπεκιές
και τσιφτετέλια. Μόνο μια συνεχής ρυθμική παρλαπίπα – χρειάζεται κι αυτή – για
τη νεολαία των 14-15 χρόνων.
Αν δεν είχαμε, όμως, εφέτος, τρίχορδα και τέτοια στα μαγαζιά, είχαμε μπόλικη
καλλιτεχνική κίνηση στο κάστρο – προσφορά του δήμου – ύστερα από πολλά χρόνια.
Είχαμε Σαββόπουλο, είχαμε Καλογιάννη, είχαμε Νένα Βενετσάνου, είχαμε ποίηση
και μουσική από Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Γιώργο Κουρουπό και Σπύρο Σακκά, είχαμε τα
ωραία βιβλία της Φωτεινής Φραγκούλη (εικονογρ. Νίκης Ελευθεριάδη), του Νάσου
Θεοφίλου και του μεγάλου φωτογράφου Στέλιου Σκοπελίτη – και τι δεν είχαμε.
Και, βέβαια, μας χάρισε και ο Νίκος Σηφουνάκης, τη λαμπρή γιορτή στο λιμάνι
για τη φετινή «Ρεγκάτα». Και η έκπληξη: στην παρέα, ο σπουδαίος Ζακ Λαγκ, με
όλη του τη φαμίλια.
Για μένα, όμως, ιδιαίτερη έκπληξη απετέλεσε ο Φασούλας. Ναι, ο
μπασκετμπολίστας-βουλευτής. Έμεινε τέσσερις μέρες, ενθουσιάστηκε με το χωριό,
είπε διάφορες ιδέες λογικές και έξυπνες. Μάγκας! Και δεν ξεχνάω, ότι εδώ και
χρόνια καταθέτει στην Εφορία την πιο «χοντρή» φορολογική δήλωση απ’ όλους τους
Έλληνες.
Τα καλοκαίρια, συν τοις άλλοις, διαβάζουμε. Αφήνω στην άκρη τα βιβλία, για να
μείνω σ’ ένα κείμενο του Πέτρου Τατσόπουλου, για τον Ταχτσή. Ωραία
δημοσιογραφική δουλειά! Να και ένας λογοτέχνης, που τα καταφέρνει πολύ καλά
και στο δικό μας επάγγελμα.
