Κάποτε, ως θεατές αντιμετωπίζαμε με καχυποψία τις αναγνώσεις θεατρικών έργων.

Με τα χρόνια το «θεατρικό αναλόγιο» απενεχοποιήθηκε. Σήμερα θεωρείται ένας

ασφαλής και οικονομικός τρόπος να παρουσιαστούν σημαντικά κείμενα, τα οποία εν

δυνάμει έχουν τις εγγυήσεις να γίνουν ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Αυτόν τον

τρόπο βρήκε το ελληνικό θέατρο Lab Company που διευθύνει η σκηνοθέτις

Αναστασία Ρεβή και εδρεύει στο Λονδίνο. Σ’ ένα πρόγραμμα πέντε ημερών

παρουσιάστηκαν σκηνοθετημένες αναγνώσεις ισάριθμων έργων από το σύγχρονο

ελληνικό δραματολόγιο. Στην καρδιά της ευρωπαϊκής θεατρικής μητρόπολης, όπου

αφθονεί η θεατρική συγγραφή και παραγωγή, το ελληνικό θέατρο έδωσε δυναμικό

«παρών». Αν το θέατρο μιας χώρας δεν είναι παρά η αντανάκλαση των θεατρικών

του έργων, παρόμοιες παρουσιάσεις αξιόλογων έργων, όπως είναι τα δοκιμασμένα

έργα «H γυναίκα του Λωτ» του Μάριου Ποντίκα, «Προς Ελευσίνα» του Παύλου

Μάτεσι, αλλά και τα καινούργια «Ο χρόνος έρχεται πάντα στην ώρα του» του

Μιχάλη Άνθη, «Ο φοίνιξ και το κοτόπουλο» του Ανδρέα Φλουράκη και «Στην κόψη

του ξυραφιού» της Νίνας Ράπη, είναι τιμή γι’ αυτούς που είχαν την πρωτοβουλία

και βρήκαν τον τρόπο να το προβάλουν έξω, χωρίς να αλληθωρίζουν σε άλλες

κουλτούρες. Τι σκέφτεται το ντόπιο θέατρό μας – κυρίως κρατικά και

επιχορηγούμενα – που φαίνεται να ξεχνάει το αξίωμα πως δεν υφίσταται ελληνικό

θέατρο χωρίς ελληνικό έργο;

Τελευταία Νέα