«Στριπτίζ» προς την κορυφή

Έρχεται με τη… φόρα μεγάλης κυκλοφορίας. Τι σημασία έχει που ηχογραφήθηκε το

1969; Όταν οι Beatles επιστρέφουν με το «Let It Be… Γυμνό», η δισκογραφία

σηκώνει τα χέρια. Ή δείχνει απλώς την αγωνία της.

Από χθες λοιπόν βρίσκεται στα δισκοπωλεία (και στα ελληνικά) το κλασικό

άλμπουμ των «Σκαθαριών» «Let It Be». Με τη διαφορά πως οι εναπομείναντες

Beatles δεν «άφησαν (το άλμπουμ απλώς) να υπάρχει». Το γύμνωσαν από τις

ενορχηστρώσεις, από ό,τι είχε προσθέσει στη μουσική του ο Φιλ Σπέκτορ,

διάσημος παραγωγός και δημιουργός του περίφημου «Wall of sound» – ενός

ιδιαίτερου ήχου, που χαρακτήρισε ολόκληρη εποχή.

Αυτές οι προσθήκες κατά τους σερ Πολ ΜακΚάρτνεϊ και Ρίνγκο Σταρ είχαν

επισκιάσει το «συναίσθημα» των τραγουδιών και τον αυθορμητισμό της

ηχογράφησης. Εν ολίγοις το «Let It Be» που είχε κυκλοφορήσει το 1970 δεν

αντιπροσώπευε τους δημιουργούς του. Τώρα, λοιπόν, οι Beatles θέλησαν να

επέμβουν χρησιμοποιώντας ψηφιακή τεχνολογία ώστε να ξαναδημιουργήσουν την

αυθεντική ατμόσφαιρα του δίσκου. «Τώρα», λέει ο ΜακΚάρτνεϊ, «είναι όπως ήταν

πραγματικά τότε. Σαν να βρίσκεσαι μέσα στο δωμάτιο που ηχογραφούσαμε».

H ιστορία λέει πως οι Beatles ηχογράφησαν τραγούδια για αυτό το άλμπουμ τον

Ιανουάριο του 1969 για ένα τηλεοπτικό σόου. Το υλικό όμως αφέθηκε στην άκρη

καθώς το συγκρότημα ρίχτηκε το καλοκαίρι στη δουλειά για το «Abbey Road».

Ζητήθηκε μάλιστα από τον ηχολήπτη τους να μελετήσει το υλικό ώστε να βγάλει

από αυτό ένα άλμπουμ, το «Get Back», που θα συνόδευε το τηλεοπτικό σόου. Αυτό

όμως δεν έγινε και όταν εμφανίστηκε ο Φιλ Σπέκτορ ανέλαβε να ολοκληρώσει το

άλμπουμ, ενώ το συγκρότημα περνούσε την πικρή φάση της διάλυσής του. Οι

ενορχηστρώσεις του «Long and Winding Road» και του «Across the Universe» δεν

άρεσαν καθόλου στον ΜακΚάρτνεϊ και αντικαταστάθηκαν με τις πιο λιτές εκδοχές,

προστέθηκε το «Don’t Let Me Down» του Λένον και αφαιρέθηκαν τα «Maggie Mae»

και «Dig It». Το «Γυμνό Let It Be» περιέχει και ένα CD με αποσπάσματα από

διαλόγους στις πρόβες.

«Είναι πολύ δύσκολο, πιστεύω, για τη δική μας γενιά, που έχει ακούσει το

άλμπουμ εκατοντάδες φορές, να δεχτεί αυτή την έκδοση», σχολιάζει ο Γιάννης

Πετρίδης (που παρακολουθεί σταθερά τις μουσικές εξελίξεις από τη συχνότητα της

EPA, «Από τις 4 στις 5»). «Πιστεύω ότι έγινε από τον ΜακΚάρτνεϊ τώρα που δεν

ζουν οι Λένον και Χάρισον και ο Φιλ Σπέκτορ είναι στη φυλακή. Τρέμω στην ιδέα

ο ΜακΚάρτνεϊ να αγοράσει τα δικαιώματα τραγουδιών του Σπέκτορ και να “γδύσει”

κομμάτια κλασικά, των Ronettes, Crystal, Righteous Brothers».

Στην Ελλάδα

Το ελληνικό κοινό επεφύλαξε στους Beatles και τις επανεκδόσεις τους θερμότατη

υποδοχή. Το «Anthology 1» έχει πουλήσει στα μέρη μας 15.000 αντίτυπα, το

«Anthology 2» και το «Antology 3» από 10.000. Το «Live At the BBC» ξεπέρασε τα

20.000 και το «#1» τα 30.000 κομμάτια. Συνολικά, οι τελευταίες επανεκδόσεις

τους έχουν πουλήσει στην Ελλάδα γύρω στα 85.000 αντίτυπα.

Ο παλιός είναι αλλιώς

Οι παλιοί είναι πλέον «σίγουρα χαρτιά». Στις δύσκολες ημέρες που περνάει η

δισκογραφία, το καινούργιο άλμπουμ του Σαρλ Αζναβούρ είναι πολύ καλά νέα, όπως

και η επιστροφή της Ζιλιέτ Γκρεκό και του Ανταμό. Ο Τζόνι Χαλιντέι πουλάει

σταθερά και αμετάκλητα. Και ο Έλβις Πρίσλεϊ κάνει μια ακόμη εντυπωσιακή κούρσα

στην κορυφή με την… καινούργια του συλλογή «2nd to none».

«Στον κατάλογο με τα πιο δημοφιλή άλμπουμ αυτές τις ημέρες στην Αμερική

συναντάμε τους δύο παλιούς, τον Ροντ Στιούαρτ να ερμηνεύει παλιά κομμάτια (“As

Time Goes By”) και την Μπάρμπρα Στρέιζαντ (“The Movie Album”). Και στα δύο

άλμπουμ υπάρχει ένα τραγούδι του Τσάρλι Τσάπλιν γραμμένο το 1936! Πρόκειται

για το “Smile”. Όχι του ’60, αλλά του ’30!», σχολιάζει ο Γιάννης Πετρίδης.