ΔHMHTPHΣ ΠAΠAΪΩANNΟY Tο πιο δύσκολο «παιχνίδι»

Ο χορογράφος – σκηνοθέτης Δημήτρης Παπαϊωάννου κάνει το άλμα: ώρες μάς

χωρίζουν από τις Τελετές Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας,

που έχει αναλάβει την καλλιτεχνική τους επιμέλεια.

Γεννήθηκε το 1964. Ετών σαράντα. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου όμως είχε και διατηρεί

μια διάθεση εφηβική. Και έναν ενθουσιασμό παιδιού. «Έπαιξε» με τη ζωγραφική,

με τα κόμικς, με τον χορό, με το χοροθέατρο, με το σινεμά, με το θέατρο, με τη

χορογραφία, με τη σκηνοθεσία, με την όπερα…

Αυτή τη φορά το «παιχνίδι» του είναι πολύ δύσκολο, πολύ επικίνδυνο, πολύ

σύνθετο, πολύπλοκο…: οι Τελετές Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων που

κάποιοι διορατικοί τού «Αθήνα 2004» – ευτυχώς, τελικά, υπάρχουν… – τού

ανέθεσαν την καλλιτεχνική τους ευθύνη ύστερα από μια εξαιρετική, απ’ ό,τι

ελέχθη, πρόταση που κατέθεσε με τους συνεργάτες του κατόπιν προσκλήσεως που

τού έκαναν. Όλα δείχνουν, όλα προοιωνίζονται – η «βρώμα» έχει ήδη

κυκλοφορήσει… – ότι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου με τους ανθρώπους του θα πετύχουν

αποτέλεσμα αξιομνημόνευτο. Καλά «ζυγισμένο», καλά ισορροπημένο. Μέλλει να

αποδειχθεί.

Πολύπλευρος καλλιτέχνης ο Δημήτρης Παπαϊωάννου – αναγεννησιακός. Από

δεκαεπτάρης έφηβος μαθήτευσε στη ζωγραφική πλάι στον Γιάννη Τσαρούχη, του

οποίου το πνεύμα του φαίνεται να τον έχει διαποτίσει. Το 1980 είχε κάνει ήδη

την πρώτη του έκθεση. Ακολούθησαν οι σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών –

πρώτος πέρασε στις εξετάσεις.

Τα κόμικς ήταν μια από τις γλώσσες μέσα από τις οποίες εκφράστηκε – η «Βαβέλ»

ήταν «τα χωρικά του ύδατα». Με έργα του, μάλιστα, το 1991 εκπροσώπησε την

Ελλάδα στη σχετική Μπιενάλε της Μασσαλίας, όπου απέσπασε το πρώτο βραβείο.

Το 1983 ξεκίνησε το «ταξίδι» του στον σύγχρονο χορό. Ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη

όπου μαθήτευσε στην ομάδα «Λα Μάμα» και εκπαιδεύθηκε στην ιαπωνική τεχνική

σύγχρονου χορού Μπούτο. Μέσα από την Ομάδα «Ανάλια» της Μαίρης Τσούτη θα δώσει

το πρώτο του χορευτικό «στίγμα». Το 1986 ιδρύει, μαζί με την Αγγελική

Στελλάτου, την «Ομάδα Εδάφους»: σημαντική στιγμή για τον χορό στην Ελλάδα.

Με την παράσταση «Τα τραγούδια» στο φτωχό κτίριο της «Κατάληψης», στην 3ης

Σεπτεμβρίου, τα πρώτα μηνύματα ενός μεγάλου ταλάντου φτάνουν. Με τα «Φεγγάρια»

που ακολουθούν κάποιοι παράτολμοι μιλούν για μεγαλοφυές άτομο που θα δώσει

καινούργια ώθηση στα ελληνικά πολιτιστικά πράγματα – και όχι μόνο του χορού.

H επόμενη κίνηση της «Ομάδας Εδάφους» και του Δημήτρη Παπαϊωάννου είναι η

«Μήδεια». 1993 και ήμουν από τους τυχερούς που βρεθήκαμε εκείνο το βράδυ της

πρεμιέρας στο θέατρο «Κοτοπούλη» – η πρώτη μεγάλη αίθουσα στην οποία

«ξανοιγόταν» η Ομάδα.

H «Ομάδα Εδάφους» θα συμπράξει με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο,

το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, τον Οργανισμό Πολιτιστικών Πρωτευουσών της

Ευρώπης… θα τιμηθεί με Κρατικά Βραβεία Χορού, θα ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα

εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ. Το 2001, και μετά την ανάθεση του

κολοσσιαίου έργου των δύο τελετών των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ομάδα θα αναστείλει

τη λειτουργία της.

Με σύγχρονη «γλώσσα» υπηρέτησε την υψηλή αισθητική – ένας σπουδαίος «εστέτ» –

αλλά δεν δίστασε και να της «στρέψει την πλάτη». Στις Τελετές Έναρξης και

Λήξης, όπως έχει δηλώσει, θα προσπαθήσει να συνδυάσει το μεγάλο θέαμα με τη

νέα αισθητική, τη συγκίνηση με το μέτρο, την ελληνικότητα με την παγκοσμιότητα.