Ξεπέρασα τον εαυτό μου

Δεν σταματάει ούτε λεπτό να πνίγεται σε αγκαλιές και να χαρίζει το πιο γλυκό

της χαμόγελο, λέγοντας «ευχαριστώ» με τον πιο ταπεινό τρόπο. Ακόμη και στην

εθελόντρια που την ειδοποιεί, αμέσως μετά τη λήξη του τελικού, ότι βάσει των

κανονισμών πρέπει να περάσει από έλεγχο ντόπινγκ, η Έλλη Μυστακίδου χαμογελάει

και λέει με απλότητα: «Αμέ, γιατί όχι; Σε λίγο θα είμαι εκεί».

Την πλησιάζουμε για να μας εκμυστηρευτεί τα πρώτα συναισθήματα, αλλά οι

Έλληνες φίλαθλοι δεν της επιτρέπουν να αποδράσει από την αγκαλιά τους. Εκείνη

δεν θέλει να χαλάσει χατίρι σε κανέναν και με τη χαρά αποτυπωμένη στα

καταγάλανα μάτια της, μας τονίζει: «Ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Δεν

βλέπετε τι γίνεται; Ωστόσο, νιώθω όμορφα και σιγά σιγά αρχίζω να καταλαβαίνω

τη σημασία τού να είσαι Ολυμπιονίκης. Προσπάθησα πολύ. Ξεπέρασα τον εαυτό μου!

Ήταν η μέρα μου. Και το καλό είναι πως δεν αγχώθηκα από το κοινό. Δούλεψα πάρα

πολύ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ιδιαίτερα τους πέντε τελευταίους μήνες πολύ

σκληρά με τον προπονητή μου», δηλώνει στην «ΟΜΑΔΑ» η αργυρή Ολυμπιονίκης του

τάε κβον ντο.

Σίγουρα, η χαρά της δεύτερης θέσης είναι μεγάλη, όμως, όταν αγωνίζεσαι σε

τελικό και χάνεις, δεν μπορεί να μην σου έχει μείνει ίχνος πικρής γεύσης.

«Αυτός ο τελικός ήταν μεγάλη στιγμή για μένα. Έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό,

έκανα καταπληκτική εμφάνιση. Πίστευα ότι θα μπορούσα να πάρω και το χρυσό,

αλλά δεν τα κατάφερα. Είμαι στενοχωρημένη διότι έφτασα πολύ κοντά, αλλά δεν

υποτιμώ τη δεύτερη θέση. Μην ξεχνάμε ότι η αντίπαλός μου είναι πολύ καλή

αθλήτρια, με πολλές διακρίσεις σε μεγάλες διοργανώσεις».

Βρέθηκες στη σπουδαιότερη στιγμή της καριέρας του. Τι σου είπε ο προπονητής

σου λίγο πριν από τον τελικό;

«Μη χάσεις την ευκαιρία! Βρίσκεσαι πολύ κοντά στο να σε μάθει όλος ο κόσμος.

Είσαι η καλύτερη και μπορείς να τα καταφέρεις. Έτσι μου είπε, όχι μόνο πριν

από τον τελικό, αλλά και στα ημίχρονα του αγώνα. Μου ανέβασε πολύ το ηθικό,

όπως και όλος ο κόσμος. Τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα. Όνειρο κάθε αθλητή

είναι αυτή η διοργάνωση. Νιώθω υπερήφανη. Ευχαριστώ όλον αυτόν τον κόσμο που

ήταν εδώ και με έκανε να αισθανθώ μοναδικά. H κερκίδα, πράγματι, με ντόπαρε!

Προσπάθησα να μην τους ακούω πολύ και να είμαι συγκεντρωμένη στον αγώνα,

ακούγοντας περισσότερο τον προπονητή μου».

H πορεία σου μοιάζει σανπαραμύθι. Από το Δαμιανό, ένα χωριό των Γιαννιτσών,

βρέθηκες στο επίκεντρο του κόσμου. Θα σε… χαλάσει όλη αυτή η ξαφνική δημοσιότητα;

«Δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Είμαι ένα απλό κορίτσι που γεννήθηκε και

μεγάλωσε στην επαρχία. Δεν θα αλλάξω στα 27 μου χρόνια. H πορεία μου δεν είναι

σαν παραμύθι, αλλά σαν μυθιστόρημα! Το 1990 άρχισα το τάε κβον ντο σε μια

σχολή που άνοιξε στο Δαμιανό ο προπονητής μου και μετέπειτα σύζυγός μου,

Γιάννης Γαβριηλίδης. Λίγο καιρό αργότερα οι εγγραφές μαθητών δεν πήγαιναν καλά

και αποφάσισε να μεταφέρει τη σχολή στα Γιαννιτσά. Του είπα με ειλικρίνεια: Θα

σε ακολουθήσω όπου κι αν πας».

Μιλάς και στάζεις μέλι γι’ αυτόν. Τόσο σημαντικός είναι για την εξέλιξή σου;

«Ναι, τόσο σημαντικός! Και τον ευχαριστώ για την υπομονή και τη συμπαράστασή

του όλα αυτά τα χρόνια. Ανέχθηκε τα πάντα. Τα νεύρα μου, τις παραξενιές μου

και κατάφερε να είναι ψύχραιμος και δίπλα μου σε όλον αυτόν τον σκληρό αγώνα

που κάνουμε τα τελευταία χρόνια. Είναι ο κατάλληλος για μένα διότι έδειξε

υπομονή και κατανόηση. Και μέσα σε όλα αυτά, με προώθησε όταν έπρεπε, λέγοντας

στις εφημερίδες τα καλύτερα λόγια για μένα».

Μιλάμε τόση ώρα, αλλά δεν έχεις αναφέρει ούτε μία φορά το Πεκίνο.

«Είναι νωρίς να πω κάτι τέτοιο. Δεν γνωρίζω ακόμη. Μακάρι να με έχει ο Θεός

καλά και να πάω εκεί, να φέρω το χρυσό μετάλλιο. Μακάρι. Μην ξεχνάτε, όμως,

ότι είμαι ήδη τέσσερα χρόνια παντρεμένη και θα πρέπει κι εγώ να βάλω μπρος για

να αποκτήσω ένα παιδάκι. Καλός ο πρωταθλητισμός, καλή όμως και η οικογένεια».

ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ

Γενναία μάχη με την Κινέζα

Το θερμό χειροκρότημα περίπου 5.000 Ελλήνων θεατών επιβράβευσε τη μεγάλη

προσπάθεια και τον συγκλονιστικό αγώνα που έδωσε η Έλλη Μυστακίδου στον τελικό

εναντίον της Λούο Γουέι. H πρωταθλήτριά μας έδωσε μεγάλη μάχη στον αγώνα των

-67 κιλών, ωστόσο ηττήθηκε 6-8 στα σημεία και κρέμασε το αργυρό μετάλλιο στο

λαιμό της.

Ο αγώνας ήταν αμφίρροπος και στον πρώτο γύρο η Μυστακίδου ηττήθηκε 1-2,

καθώς η Κινέζα είχε την υπεροχή στηριζόμενη στα μακριά πόδια της. H ασημένια

Ολυμπιονίκης δέχθηκε δύο χτυπήματα στον θώρακα, ενώ κατάφερε ένα. Στον δεύτερο

γύρο, το σκηνικό άλλαξε και η Μυστακίδου απέκτησε υπεροχή, ανέτρεψε το σκηνικό

και προηγήθηκε στο σκορ 4-3! Στον τρίτο και τελευταίο γύρο, οι δύο αθλήτριες

αγωνίστηκαν επιφυλακτικά, αλλά λίγα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη η Λούο πήρε

πολύτιμο πόντο και έριξε το ηθικό της πρωταθλήτριάς μας.

Στον αγώνα της για τα ημιτελικά κόντρα στη Ριβέρο, η Μυστακίδου από το

πρώτο δίλεπτο μπόρεσε να προηγηθεί στο σκορ, προβάδισμα το οποίο διεύρυνε

(2-0) στη δεύτερη περίοδο. Στους πρωινούς αγώνες η Μυστακίδου, έχοντας τη

θερμή συμπαράσταση του κοινού, επικράτησε της Χέιντι Χουαρέζ (Γουατεμάλα) 6-4,

ενώ στον προκριματικό επικράτησε με σκορ 4-0 της Βερίνα Γουιόνγκι (Νέα Ζηλανδία).