Αναζήτηση
|
|
Το Μανδράκι μοιάζει ερωτευμένο με το πέλαγος, καθώς τα σπίτια της παλιάς
γειτονιάς, κάτω από τον βράχο της Παναγιάς της Σπηλιανής, ερωτοτροπούν με το
κύμα. H μεγαλύτερη απόλαυση στο νησί είναι η ώρα του ηλιοβασιλέματος, από τους
εξώστες του ονομαστού μοναστηριού. Εκεί θαυμάζεις τους «ελιγμούς» που κάνουν
οι σκιές των σπιτιών μέσα στη θάλασσα, παράλληλα με την πορεία των
τρεχαντηριών που ταξιδεύουν για να καλάρουν τα δίχτυα τους. H Σπηλιανή είναι η
τελευταία που αποχαιρετά τον ήλιο και η πρώτη που τον υποδέχεται…
|
|
Κανένας δεν θα αισθανόταν άνετα σεργιανώντας στο στήθος ενός γίγαντα, εκτός αν
αυτός ο γίγαντας ήταν η Νίσυρος. Γιατί η Νίσυρος δεν είναι παρά η πέτρα που
απέσπασε ο Ποσειδώνας με την τρίαινά του από το ακρωτήριο Χελώνα της Κω και
την πέταξε στον γίγαντα Πολυβώτη. Αυτός είναι που, καταπλακωμένος,
βαριανασαίνει και η ανάσα του βγαίνει καυτή από τους κρατήρες στο κέντρο του
νησιού. Πουθενά αλλού η Μυθολογία δεν είναι τόσο παραστατική. Πώς αλλιώς θα
μπορούσες να παρομοιάσεις ένα ηφαίστειο, παρά με έναν γίγαντα που ανασαίνει
βαριά; Γιατί ολόκληρη η Νίσυρος είναι οικοδόμημα ενός ηφαιστείου. Ακόμη και το
πιο μικρό χαλίκι της ονομαστής παραλίας Χοχλάκοι με τις κατάμαυρες λείες
πέτρες, δίπλα στο Μανδράκι, οφείλει τη γέννησή του στην ηφαιστειακή δράση. Γι’
αυτό και από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα του νησιού είναι ένας μεγάλος
κρατήρας, ο Στέφανος. Μόνο εκεί, στο βάθος του κρατήρα, θυμάσαι τον Πολυβώτη.
Όταν ακούς «κούφια» τα βήματά σου και αισθάνεσαι καυτή την ανάσα του γίγαντα
μέσα από τις ατμίδες. Σε καθησυχάζουν όμως τα ίδια τα έργα των κατοίκων, οι
οποίοι έφτιαξαν τα χωράφια τους, φύτεψαν ελιές στην Καλδέρα, έκτισαν ακόμη και
τα σπίτια τους στο χείλος του κρατήρα. Ο Πολυβώτης μπορεί να κάνει απλώς
ανήσυχο ύπνο, αλλά είναι άκακος.
Έτσι ο επισκέπτης αφήνεται, χωρίς άλλες έννοιες, στη γοητεία της εξερεύνησης
του νησιού. Γιατί η Νίσυρος υποβάλλει τη διάθεση της ανακάλυψης. Πού μπορεί να
σε οδηγήσει αυτή η διάθεση; Παντού. Στα στενά σοκάκια, στις παλιές γειτονιές
στο Μανδράκι, κάτω από τα ξύλινα μπαλκόνια και πάνω από τα περίτεχνα
βοτσαλωτά. Ψηλά στο κάστρο για να βρεις τις δικές σου οπτικές γωνιές από τις
οποίες θα κοιτάξεις το Μανδράκι. Στους παραθαλάσσιους Πάλους και τα μεσόγεια
χωριά Εμπορειός και Νικιά, συλλέγοντας εικόνες. Στις πλαγιές με τις αγραμυθιές
και τις βαλανιδιές, τα σκόρπια κιονόκρανα και τα άλλα μέλη παλαιών ναών, τα
εκκλησάκια με τις ουράνιες ζωγραφιές…
|
|
Φαγητό: Στο Μανδράκι, σε ταβέρνες στα σοκάκια και στην πλατεία Ηλικιωμένης
και στους Πάλους, δίπλα στη θάλασσα. Στο καφενείο Πόρτα στα Νικιά, ντόπια
τυριά «της τριάς» – στεγνό τυρί μέσα σε «λάσπη» κρασιού -, φέτα, «σακουλιαστή»
και «ζουλιστό» – είδος κοπανιστής. Αξίζει, επίσης, να δοκιμάσετε πιτιά
(ρεβιθοκεφτέδες), χοιρινό καβουρδισμένο στο ίδιο του το λίπος, να δροσιστείτε
με σουμάδα και να γευθείτε γλυκό ντοματάκι και χαλβά που γίνεται με αλεύρι και
αμύγδαλα. Ψάρι προσφέρουν σχεδόν όλα τα εστιατόρια. Θα προτείναμε τον Βασίλη
στο Μανδράκι, την Αστραδενή στους Πάλους και την Τσαμπίκα που προσφέρει και
μαγειρευτά. Για κρεατικά προτιμήστε το Μπαλκόνι του Εμπορειού, το Μάμμη στους
Πάλους, τον Ανδριώτη και τον Παναγιώτη στα Νικιά. Στον τελευταίο δοκιμάστε
οπωσδήποτε τις πατάτες του.
Διαμονή: Μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια
και Studios. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα παρακάτω: Στο Μανδράκι, στα ξενοδοχεία:
Χαρίτος τηλ. 2242031322 και 2242031318, Πολυβώτης τηλ. 2242031011 και
2242031611, Πορφυρίς τηλ. 2242031176 και κοντά στους Πάλους, στο Γουάιτ Μπιτς
τηλ. 2242031497-8.
Αγορές
Παραδοσιακή σουμάδα η οποία παράγεται από πικραμύγδαλο στο νησί και
πωλείται σε μπουκάλια στο παζάρι, όπως και η κάππαρη τουρσί, τα ντοματάκια
γλυκό και το θυμαρίσιο μέλι.
ΠΩΣ ΘΑ ΦΤΑΣΕΤΕ
Από την Κω πραγματοποιούνται καθημερινά δρομολόγια για Νίσυρο. Το πλοιαράκι
σας φέρνει στο Μανδράκι σε μία ώρα και 15′, ενώ αν το πάρετε από την
Καρδάμαινα, σε 45′. Απευθείας από Πειραιά έχει πλοίο τρεις φορές την εβδομάδα.
Φθάνει σε 14 ώρες ενώ η γραμμή της αγόνου, σε 18 ώρες. Τακτικά είναι και τα
δρομολόγια από Ρόδο, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
ΑΞΙΖΕΙ NA ΔΕΙΤΕ
H εξερεύνηση του Εμπορειού. Αυτά τα «κρυμμένα» χωριά ήκμαζαν όσο οι
πειρατές διαφέντευαν το Αιγαίο. Τώρα αποπνέουν μια γοητευτική μελαγχολία,
καθώς τα σπίτια στέκουν – όσα στέκουν – άδεια από κατοίκους. Φτιάχνουν όμως
ένα χωριό-κάστρο, όπως είναι σφιχτοδεμένα το ένα δίπλα στο άλλο, με καμάρες
και στενά σοκάκια. Στο θρυλικό καφενείο του Ξανθού ένας σπασμένος
καθρέφτης, από μια μάχη Γερμανών στρατιωτών και Ιερολοχιτών το 1945, θυμίζει
τον αγώνα των Δωδεκανησίων για την ενσωμάτωση των νησιών στην Ελλάδα. Το
κεντρικό σοκάκι του χωριού αρχίζει κάτω από διαδοχικές καμάρες και ανηφορίζει
μέχρι το φρούριο της Παντονίκης, όπου βρίσκεται ο ναός του Ταξιάρχη,
διακοσμημένο με πινελιές ασβέστη. Σε αυτήν την εκκλησία υπάρχει, μεταξύ των
αγίων (16ος αιώνας), και η μοναδική τοιχογραφία της Νισυριάς, γυναίκας
με την παραδοσιακή στολή του νησιού. Ο Κώστας Τριανταφύλλου, 72 ετών, γείτονας
του Ταξιάρχη, σηκώνει τους ώμους του: «Λένε ότι είναι μια γυναίκα που έκανε
πολλά καλά στα μοναστήρια και γι’ αυτό τη ζωγραφίσανε», επαναλαμβάνει.
|
|
Περιήγηση στον Στέφανο. Στο δρόμο για τα Νικιά υπάρχει η παράκαμψη για το
πιο παράξενο αξιοθέατο του νησιού, τον κρατήρα Στέφανο. Ανάμεσα στο θερμό
έδαφος και τον καυτό ήλιο, με διάχυτη τη μυρωδιά του υδρόθειου, αυτή η
περιήγηση είναι πράγματι πρωτότυπη. H πιο δροσερή γωνιά είναι το αναψυκτήριο,
που λειτουργεί δίπλα στον κρατήρα και καταλήγουν εκεί όλα τα γκρουπ των
τουριστών. Αυτή είναι η συνηθισμένη διαδρομή στην καλδέρα. Μπορεί, όμως, ο
επισκέπτης που διαθέτει δικό του μεταφορικό μέσο να ακολουθήσει τον
χωματόδρομο αριστερά, λίγο πριν από το εκδοτήριο των εισιτηρίων, ο οποίος
προσφέρει ιδιαίτερες εικόνες του Στέφανου και πανοραμική θέα της κοιλάδας με
τους κρατήρες ψηλά από τη Μονή Σταυρού. Πριν από τα Νικιά αξίζει ακόμη μία
παράκαμψη (ενάμισι χλμ.) για τη Μονή της Παναγιάς Κυράς. H εικόνα του
πηγαδιού με το «καπράτσι», τον κουβά που αντλούν το νερό, στην αυλή,
παραπέμπει απευθείας στις αθώες στιγμές του παρελθόντος.
H επίσκεψη στα Νικιά. Και μόνο η Πόρτα θα άξιζε για να κάνει ο
επισκέπτης πολύ περισσότερα χιλιόμετρα. Πράγματι, είναι μία από τις πιο
όμορφες πλατείες στο Αιγαίο. Ο ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου με το παλαιό
σχολείο, το κτίριο της «Καζελλαρίας» (Δημαρχείο), το νεοκλασικό καφενείο
περικλείουν ένα βοτσαλωτό (1923) του τεχνίτη από τα Νικιά, Πασχάλη Πασχαλάκη.
H άλλη πλευρά της μικρής πλατείας είναι ανοιχτή προς τις στέγες του χωριού και
τη θάλασσα. Εδώ καταλήγουν τα στενά δρομάκια του χωριού, τα οποία στην άλλη
πλευρά οδηγούν στα σπίτια που είναι κτισμένα στο χείλος της καλδέρας.
H πεζοπορία μέχρι τη Φανερωμένη. H εκκλησία είναι ερείπιο, αλλά ακόμη
και ένα ερείπιο οκτακοσίων τόσων χρόνων – χρονολογείται τον 12ο αιώνα – είναι
ενδιαφέρον. Εξάλλου, δεν υπάρχουν πολλά δείγματα της αρχιτεκτονικής αυτής της
εποχής στα νησιά. Επίπλέον, είναι και καλή ευκαιρία για πεζοπορία στη φύση της
Νισύρου. Φτάνει μέχρι εκεί ένας χωματόδρομος (μία ώρα από το Μανδράκι), ο
οποίος συνεχίζει για τη Μονή Σταυρού, και μετά ένα μονοπάτι (10 λεπτά)
σηματοδοτημένο με πινακίδα. Ακόμη μία διαδρομή (6 χλμ.) η οποία μπορεί να
γίνει με αυτοκίνητο – ή και με τα πόδια – είναι μέχρι τη Μονή
Ευαγγελιστρίας. Μια σύντομη παράκαμψη, σηματοδοτημένη, από αυτή τη
διαδρομή οδηγεί στη Μονή Αρμά. Κάτω από το τεράστιο δένδρο έξω από τη
Μονή Ευαγγελιστρίας ξεκινά μονοπάτι για τον Εμπορειό και το ηφαίστειο.
|
|
H βόλτα στο Μανδράκι. H χώρα της Νισύρου είναι γοητευτική. Τα στενά
σοκάκια στις παλιές γειτονιές, κάτω από τον βράχο της Σπηλιανής, συναντώνται
σε τρίστρατα και μικρές πλατείες, διακοσμημένα με βοτσαλωτά σύγχρονων τεχνιτών
από το νησί. Στην πλατεία του Δημαρχείου ένας αετός κρατά στα νύχια του ένα
φίδι, ενώ τα δελφίνια «κολυμπούν» με χάρη στο τρίστρατο, στη γειτονιά Ποταμός.
Τα ξύλινα μπαλκόνια των σπιτιών – σχεδόν το ένα ακουμπάει το άλλο – και οι
χρωματιστές εξώπορτες είναι από τα χαρακτηριστικά της πολιτείας, η οποία
ξαποσταίνει στην πλατεία της Ηλικιωμένης, κάτω από τους τεράστιους φύκους. Και
εδώ, όπως σε όλη τη Νίσυρο, οι εκκλησίες είναι παρούσες.
