«Οι συμπατριώτες μου οι Έλληνες»

Ήταν ένας φίλος της Ελλάδας – ακόμη περισσότερο, θεωρούσε τους Έλληνες

αδέλφια του, και δεν έχανε ευκαιρία να το δηλώνει. Και αυτή η σχέση είχε

σφυρηλατηθεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν ο Γιάσερ Αραφάτ

συναντήθηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου…

Εκείνη η πρώτη γνωριμία είχε γίνει σε βάση Παλαιστίνιων ανταρτών στον Λίβανο,

κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Ανδρέα, λίγους μήνες μετά την επιβολή της

απριλιανής χούντας στην Ελλάδα. Ήταν η εποχή που το ΠΑΚ έκανε τα πρώτα του

βήματα με στόχο την ανατροπή των συνταγματαρχών, ενώ η PLO είχε προηγηθεί λίγα

χρόνια νωρίτερα. «Σε εκείνη τη συνάντηση αποφασίσαμε να εργαστούμε μαζί για τη

νίκη της δημοκρατίας στην Ελλάδα και για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης από

την ισραηλινή κατοχή», είχε εκμυστηρευθεί χρόνια αργότερα ο Παλαιστίνιος

ηγέτης.

Μέσα από την προσωπική του σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου κινήθηκαν σε μεγάλο

βαθμό και οι σχέσεις τού Αραφάτ με την Ελλάδα. Το ίδιο βράδυ της εκλογικής

νίκης του ΠΑΣΟΚ, το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου, με την ιδιότητα του

πρωθυπουργού πλέον, προσκάλεσε επισήμως τον Αραφάτ στην Αθήνα, μια επίσκεψη

που πραγματοποιήθηκε τρεις εβδομάδες αργότερα. Και ο Αραφάτ καταγράφηκε ως ο

πρώτος ξένος ηγέτης που επισκέφθηκε τη χώρα μας στα χρόνια της «Αλλαγής».

H μοίρα ήθελε να είναι και ο τελευταίος ηγέτης που θα συναντούσε τον Ανδρέα

όταν ήταν ασθενής και είχε πλέον παραιτηθεί από την πρωθυπουργία. Τον Μάιο του

1996, μόλις 32 ημέρες πριν από τον θάνατο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ο Γιάσερ

Αραφάτ και ο Ανδρέας Παπανδρέου αποχαιρετίστηκαν τελευταία φορά.

H μεγάλη στιγμή, πάντως, για την οποία ο Αραφάτ δήλωνε την «απεριόριστη

ευγνωμοσύνη» του παλαιστινιακού λαού για την Ελλάδα και τον Ανδρέα, είχε έρθει

την άνοιξη του 1982, όταν με πρωτοβουλία του Έλληνα πρωθυπουργού και τη

συνδρομή ελληνικών πλοίων απεγκλωβίστηκαν από την πολιορκημένη Βηρυτό η ηγεσία

της PLO και περίπου 8.000 Παλαιστίνιοι μαχητές. H επιχείρηση της εξόδου των

Παλαιστινίων από τον Λίβανο ήταν επί ημέρες το πρώτο θέμα στα παγκόσμια MME

και έως την τελευταία στιγμή κανείς δεν ήταν βέβαιος ότι τα ελληνικά πλοία δεν

θα δεχθούν ισραηλινά πυρά. H συμφωνία με το Ισραήλ, στην οποία είχε

πρωταγωνιστήσει ο Ανδρέας Παπανδρέου, προέβλεπε ότι οι αξιωματούχοι και οι

αντάρτες της PLO θα έπρεπε να εγκαταλείψουν τη Βηρυτό μέσα σε πέντε ώρες και

μόνο με ελαφρύ οπλισμό. H επιχείρηση είχε αίσιο τέλος και οι Παλαιστίνιοι

μεταφέρθηκαν με τα ελληνικά πλοία στην Τύνιδα, ενώ ο Αραφάτ αποβιβάστηκε στον

Πειραιά, όπου τον υποδέχθηκαν ο Έλληνας Πρωθυπουργός και δεκάδες χιλιάδες

κόσμου. Στην Ελλάδα νοσηλεύθηκαν επίσης και αρκετοί Παλαιστίνιοι τραυματίες.

Πρώτος σταθμός

«Με εκείνη την υποδοχή οι Έλληνες με έκαναν να νιώθω ότι είναι οικογένειά μου

και συμπατριώτες μου…», έλεγε ο Αραφάτ, ενώ στους ξένους δημοσιογράφους που

τον ρωτούσαν εκείνη τη μέρα γιατί ο πρώτος σταθμός μετά την έξοδό του από τον

Λίβανο ήταν η Αθήνα, απαντούσε: «Διάλεξα την πιο κοντινή αραβική

πρωτεύουσα!..»

Στα χρόνια που ακολούθησαν, και πολύ περισσότερο μετά την επιστροφή του στα

παλαιστινιακά εδάφη, οι επισκέψεις του Γιάσερ Αραφάτ στη χώρα μας ήταν

αμέτρητες, ενώ πολλές φορές ζήτησε τη διαμεσολάβηση των ελληνικών κυβερνήσεων

προκειμένου να αναληφθούν πρωτοβουλίες για το παλαιστινιακό ζήτημα. Οι σχέσεις

του ήταν εξαιρετικά καλές με το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας, ενώ

αρκετές φορές δέχθηκε επίσκεψη στα κατεχόμενα από αντιπροσωπείες του ελληνικού

κοινοβουλίου.

Αποθεώθηκε

ΓΙΑ TO ΠΑΣΟΚ, στορικές θεωρούνται οι παρουσίες του στο 1ο Συνέδριο, τον

Μάιο του 1984, όπου αποθεώθηκε σε μια περίοδο που αρκετές δυτικές χώρες τον

αντιμετώπιζαν ως ιδρυτή «τρομοκρατικής οργάνωσης», καθώς και στο 6ο Συνέδριο,

τον Οκτώβριο του 2001, όπου είχε ανακοινώσει πως με την ανακήρυξη του

ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους μια μεγάλη πλατεία της Παλαιστίνης θα φέρει

το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου.