500.000 δουλεύουν στον… Mεσαίωνα

«Ο εργοδότης δεν μου πλήρωσε καμία υπερωρία τα πρώτα τριάμισι χρόνια που

δούλευα στο εμπορικό κατάστημα λευκών ειδών, όπου και συνεχίζω να εργάζομαι.

Και οι υπερωρίες, πιστέψτε με, ήταν αρκετές αφού ήμουν η μόνη υπάλληλος και

υπεύθυνη να κρατάω το μαγαζί».

H 26χρονη Ελευθερία Καραπάνου δεν είναι η μοναδική νέα εργαζόμενη, της οποίας

τα εργασιακά δικαιώματα έχουν καταπατηθεί. Όλο και περισσότεροι νέοι τα

τελευταία χρόνια αναγκάζονται να προσφέρουν «φτηνή εργασία» με τον φόβο της

ανεργίας, δηλαδή κάνουν δουλειές που αμείβονται πολύ χαμηλά, συνήθως χωρίς

συγκεκριμένο ωράριο, χωρίς ασφάλιση και υπερωρίες…

Εμποροϋπάλληλοι, εργαζόμενοι σε σούπερ μάρκετ, διανομείς, εργαζόμενοι σε

εταιρείες προώθησης πωλήσεων είναι τα «συνήθη θύματα» της νέας εργασιακής

πραγματικότητας. Αυτό δείχνουν και τα στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών

Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το 2004: Οι περισσότερες καταγγελίες – 801, σε σύνολο

2.908 – προέρχονταν από εργαζομένους στο λιανικό εμπόριο.

Παράλληλα, έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ δείχνει ότι η πλειονότητα

των Ελλήνων που… αναγκάζονται να προσφέρουν «φτηνή εργασία» είναι νέοι.

Πρόκειται δηλαδή για τους χαμηλόμισθους εργαζομένους που αμείβονται με

λιγότερο από τα 2/3 (λιγότερο από 875 ευρώ) του μέσου μηνιαίου μισθού, ο

οποίος στη χώρα μας φτάνει τα 1.315 ευρώ. Όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα

της μελέτης, οι χαμηλότερα αμειβόμενοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα είναι νέοι, με

μέσο όρο ηλικίας τα 31 έτη!

H έρευνα δείχνει ότι οι χαμηλά αμειβόμενοι αποτελούν το 16% των πλήρως

απασχολουμένων. Αυτό σημαίνει ότι οι χαμηλά αμειβόμενοι ξεπερνούν τις 500.000,

χωρίς σε αυτούς να υπολογίζονται οι χαμηλόμισθοι της παραοικονομίας για τους

οποίους δεν υπάρχουν στοιχεία!

Όπως λέει στα «NEA» ο κ. Σάββας Ρομπόλης, καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

και επιστημονικός Διευθυντής INE-ΓΣΕΕ, «πράγματι, οι χαμηλόμισθοι στην Ελλάδα

είναι κυρίως οι νέοι. Και αυτό επειδή απασχολούνται με “άτυπες” μορφές

απασχόλησης και όχι με το τυπικό 8ωρο, με αποτέλεσμα να καταπατώνται τα

εργασιακά τους δικαιώματα. Πρόκειται για φαινόμενο που είναι εκτεταμένο στον

τουρισμό, τα σούπερ μάρκετ, το εμπόριο».

Και μαύρη εργασία…

H πιο ακραία αλλά όχι και η πιο ασυνήθιστη μορφή εκμετάλλευσης των νέων

εργαζομένων είναι η «μαύρη εργασία», καταγγέλλουν εργαζόμενοι και οι σύλλογοί

τους. Ο 25χρονος Γιώργος Κασαμπαλάκος δούλεψε τρία χρόνια ως διανομέας σε

ταχυεστιατόρια «χωρίς ασφάλιση, για τρία ευρώ την ώρα». Όσο για νυχτερινά και

μεροκάματα αργιών, ούτε λόγος. «Δεν πληρωνόμαστε εξτρά, όπως θα έπρεπε. Και το

σημαντικότερο βέβαια είναι ότι η εργοδοσία δεν παρέχει τον απαραίτητο

εξοπλισμό ασφαλείας για το μηχανάκι».

ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ KAI ΣΟΥΠΕΡ MAPKET

«Βροχή» οι καταγγελίες για απλήρωτες υπερωρίες και επιδόματα – κάμερες και

απολύσεις

«TO ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ υπάρχει αύξηση των καταγγελιών στον σύλλογό

μας», λένε στα «NEA» η πρόεδρος του συλλόγου εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Μαρία

Τσαγκατάκη, και ο γενικός γραμματέας, Φώτης Μεσάτος.

Όπως προσθέτουν, οι καταγγελίες προέρχονται κυρίως από υπαλλήλους

πολυκαταστημάτων και σούπερ μάρκετ, οι οποίοι αναφέρουν ότι κάνουν υπερωρίες

και δεν τις πληρώνονται ή ότι τους δίνεται μερική άδεια και δεν πληρώνονται

επιδόματα.

Και στην τουαλέτα

Πρόσφατα, λέει η κ. Τσαγκατάκη, «εργαζόμενοι σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ μάς

κατήγγειλαν ότι η διεύθυνση παρακολουθούσε με κάμερες τους υπαλλήλους όταν

πήγαιναν στην τουαλέτα και τους επέπληττε αν αργούσαν…». Εννοείται φυσικά

ότι ουδείς δέχεται να μιλήσει επώνυμα, αφού το πιο συνηθισμένο επιχείρημα της

εργοδοσίας είναι ότι «περιμένουν πολλοί στην ουρά…».

Πολλές είναι οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να

υποκύψουν σε συμφωνίες του τύπου, «τόσα θα παίρνεις όσες ώρες κι αν

δουλέψεις». Ενδεικτική είναι η περίπτωση της 28χρονης, πρώην εργαζόμενης σε

μίνι μάρκετ στο κέντρο της Αθήνας, Μαρίας Ευθυμίου. «Εργαζόμουν από τις 8 το

πρωί έως τις 9 το βράδυ και το Σάββατο. H συμφωνία ήταν να παίρνω 1.000 ευρώ

τον μήνα με ασφάλιση, αλλά να μην έχω κανένα δικαίωμα να διεκδικήσω

περισσότερα χρήματα για υπερωρίες, αργίες κ.λπ.». H εξαντλητική εργασία, όπως

λέει, αλλά και ο περιορισμός των εργασιακών της δικαιωμάτων την έκαναν να

παραιτηθεί από τη δουλειά μόλις συμπλήρωσε ένα μήνα!

Χειρότερη τύχη είχε στην προηγούμενη εργασία της η 26χρονη Δήμητρα Μαλακού.

Είχε προσληφθεί πέρυσι τον Σεπτέμβριο ως υπάλληλος γραφείου σε αεροπορική

εταιρεία με μισθό 700 ευρώ (μεικτά) τον μήνα. «Δούλευα συνήθως τρεις –

τέσσερις ώρες περισσότερο χωρίς να τις πληρώνομαι και αναγκαζόμουν να…

πληρώνω από την τσέπη μου τα υψηλά μεταφορικά έξοδα, που έφταναν τα 250 – 300

ευρώ τον μήνα, παρά την αρχική συμφωνία με τον εργοδότη να μου τα πληρώνει

αυτός» λέει.

Και πλύσιμο

Εκτός από το εξαντλητικό ωράριο, θυμάται ότι πάρα πολλές φορές της ανέθεταν

εργασίες άσχετες από τα καθήκοντά της. «Κάποια στιγμή όταν μου ζητήθηκε να…

πλύνω ποτήρια, τους είπα ότι δεν δέχομαι να το κάνω διότι δεν είχα προσληφθεί

ως καθαρίστρια. H απάντησή τους ήταν να με απολύσουν!». Και η δική της, να

καταγγείλει την εργοδοσία στην Επιθεώρηση Εργασίας. «Παραδέχθηκαν ότι μου

χρωστούν ένα μέρος των μεταφορικών, αλλά αρνήθηκαν τα πάντα για τις

υπερωρίες». H συνέχεια της εργασιακής περιπέτειας θα δοθεί στη Δικαιοσύνη,

όπου ετοιμάζεται να προσφύγει η νεαρή εργαζόμενη.

Τον καθημερινό ψυχολογικό πόλεμο καταγγέλλει πρώην εργαζόμενη – πωλήτρια σε

αλυσίδα πολυκαταστήματος που για ευνόητους λόγους δεν θέλει να δημοσιοποιηθεί

το όνομά της. Όπως αναφέρει, το εξάωρο που εργαζόταν δεν επιτρεπόταν ούτε καν

να… λυγίσει τα πόδια της ή να στηριχτεί σε έναν πάγκο για να ξεκουραστεί. Σε

διαφορετική περίπτωση, υπήρχε επίπληξη και φωνές. Επιπλέον, προσθέτει ότι αν

αργούσε κάποιος 5-10 λεπτά στη βάρδιά του, έχανε την αμοιβή του για το

μισάωρο…